Geen afbeelding
nicole brouwer

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#54 Niet te geloven!

 13 mei 2015 - 21:32
Mijn zoon is een zorgenkindje. Hij is weliswaar vijfendertig, maar heeft het verstandelijk vermogen van een twaalfjarige en zware epilepsie. Adrian gaat graag op vakantie en heeft al meer van de wereld gezien dan ik. Ik ben nooit verder gekomen dan Limburg. Met een pluimveebedrijf en een gehandicapte zoon kun je ook niet echt weg. Onder leiding van twee vrijwilligers vertrekt Adrian, samen met nog acht andere vakantiegangers naar Winterberg. Voor mij een wereldstad. Dit keer houd ik mijn hart vast, mijn vrouw is namelijk een half jaar geleden overleden en Adrian is daardoor nogal gespannen. Toen de telefoon aan het eind van de week ging, klopte mijn hart in mijn keel en wist ik hoe laat het was. Adrian lag in het ziekenhuis. Of ik hem in Duitsland op wilde halen. Wat nu? Ik en rijden, op de kilometerteller van mijn 20 jaar oude auto staat 10.000 km. Bij de organisatie waren ze heel behulpzaam hoor, die regelden van alles. Of ik eenTomtom had? Nee, nog nooit van gehoord. Een computer dan. Ja die heb ik, maar geen internet, waar heb ik dat nu voor nodig. De gsm heb ik van de organisatie mogen lenen. Gelukkig zou een vriend rijden, maar ja, ook 78. Eerst langs de organisatie voor de routebeschrijving en toen richting Duitsland. Zoveel auto's en hard dat die ons voorbij stuiven, links, rechts, doodeng, ik houd mijn stoel goed vast. Overal files, wegwerkzaamheden, omleidingen en een wirwar aan verkeersborden. Ik weet niet waar ik moet kijken en zo snel lezen kan ik het niet. Oei...afslag gemist. Verdwaald in een dorp. Een supermarkt in een benzinestation. Aardige Duitsers. Mijn zoon, die ons vanuit het ziekenhuis de weg naar het hotel wijst. Het is niet te geloven. Als mijn vrouw dit toch allemaal eens kon zien en meemaken. Winterberg vind ik veel te druk, het wemelt er van de mensen, die allemaal praten, met elkaar of door de telefoon. Auto’ en bussen rijden af en aan. Nee dat hoeft voor mij niet, maar die bergen en dat uitzicht…zo mooi...dat ik dat op mijn vijfenzeventigste nog mag meemaken.

14 mei 2015 - 9:18
Sorry, Nicole. halverwege ben ik gestopt met lezen. Ik heb geen idee wat de relatie van de hp met Adrian is. Bovendien is het teveel "tell"en te weinig "show". Hier gaat het al mis: Hij heeft een verstandelijke beperking van een kind van twaalf en zware epilepsie. Ondanks dat hij al vijfendertig is woont hij nog thuis. Hij heeft een verstandelijke beperking. Hij heeft de geestelijke vermogens van een kind van twaalf. Ondanks dat hij al vijfendertig is woont hij nog thuis....Dat hij niet zelfstandig woont is voor de lezer wel duidelijk. Dus: Hij woont thuis. Of: Hij woont in een zorginstelling.

Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 mei 2015 - 9:30
Heel herkenbaar die angst voor autorijden. Fijn dat hij zo kon genieten van de bergen in Duitsland. Toch nog een beloning voor die enorme prestatie die hij geleverd heeft.

Geen afbeelding
nicole brouwer

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 mei 2015 - 10:47
@olaf Dank je wel voor je reacties,jammer dat je het niet hebt uitgelezen dan zou het misschien wat duidelijker zijn geworden want ik kan het niet helemaal plaatsen. Ik begin toch met de zin mijn zoon is....en iets verder staat mijn gehandicapte zoon....mijn overleden vrouw. En waar zou de lezer uit móeten halen dat hij nog thuis woont?

Geen afbeelding
Marcker

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 mei 2015 - 12:19
Dag Nicole, De besognes van de bejaarde vader goed weergegeven, evenals de verwondering. Een vraagje: 'Mijn zoon die me ons de weg naar het hotel wees', was dat via de telefoon, of nadat hij reeds was opgehaald van het ziekenhuis? Petje af voor de HP trouwens, niet verwend door het leven, maar uit zijn reacties blijkt hoe hij tevreden is met wat het leven hem gegeven heeft. Graag gelezen.

14 mei 2015 - 13:55
@olaf Dank je wel voor je reacties,jammer dat je het niet hebt uitgelezen dan zou het misschien wat duidelijker zijn geworden want ik kan het niet helemaal plaatsen. Ik begin toch met de zin mijn zoon is....en iets verder staat mijn gehandicapte zoon....mijn overleden vrouw. En waar zou de lezer uit móeten halen dat hij nog thuis woont?
Ik heb het nog een keer herlezen en nu snap ik wel waar het over gaat. Ook omdat ik de commentaren van anderen heb gelezen. An sich is er niets mis met het verhaal. Goed geschreven. Alleen wordt ik door zinnen als Hij heeft al meer over de wereld gezworven dan ik op het verkeerde been gezet. Ik denk dan aan een volwassen persoon die alleen reist. Zwerven is een eenzaam beroep. En dan dit: Ondanks dat hij al vijfendertig is woont hij nog thuis. Ik val over het woord ondanks. Dat wekt bij mij de suggestie dat zij zelfstandig zou moeten wonen. Wat hij klaarblijkelijk niet kan. Dit had ik de eerste keer duidelijker moeten zeggen. Misschien lag het ook wel aan mij en was ik nog niet wakker genoeg. Ik heb bv. niet nagedacht over de leeftijd van zijn ouders. Te weinig koffie denk ik.

Geen afbeelding
nicole brouwer

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 mei 2015 - 14:10
@ Olaf dank je wel voor je reactie. ik zal de zin 'over de wereld gezworven' even aanpassen, daarin heb je gelijk, maar het was meer bedoeld als een uitdrukking van de vader. @ Marcker dank voor het lezen en je reactie. De zoon wijst de vader de weg van het ziekenhuis naar het hotel. zal het even aanpassen in de tekst

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 mei 2015 - 15:19
Nicole, Het is mij wel duidelijk, hoewel het wel wat warrig is geschreven. De oude vader is benauwd voor al die drukte.

Geen afbeelding
pim2000

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 mei 2015 - 19:49
Ik vind je verhaal goed. Dat een man op deze leeftijd besluit om noodgedwongen de grote stad 'Winterberg' te bezoeken vind ik geniaal. Leuk dat dit al als grote stad wordt aangeduid. Dat zegt idd iets over de ervaringen van de HP

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 mei 2015 - 22:12
Die arme man kan niet even rustig van zijn oude dag genieten. Heerlijk dat hij geen enkele vorm van elektronica of moderniteit in zijn huis heeft. Maar, hij kwam er wel. Graag gelezen.
Gelukkig zou een vriend rijden, maar ja, ook 78.
Ik vind dit een wat gekke zin. Bedoel je dat de vriend 78 jaar is?

Geen afbeelding
Johanna B.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 15 mei 2015 - 21:47
Hoi Nicole, Ik vind dit een positief verhaal. Ondanks alles komt hij aan en hij vindt het ook nog leuk. En de Hp komt over als een aangename persoonlijkheid. Zo'n ouderwets type die geeft om zijn omgeving en alle mensen daarin.

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 16 mei 2015 - 21:57
Ik lees de liefde, zorg en trouw van de vader voor zijn gehandicapte zoon. Een vader die alles voor zijn kind doet ondanks zijn onervarenheid, hij doet het toch maar. :thumbsup: Ik vind het verhaal nu duidelijk. Idd warrig geschreven maar zo beleefd de HP het. :nod:

Profile picture for user Coach Marijcke Cauwe
Coach Marijcke Cauwe

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 17 mei 2015 - 19:56
Een heerlijk verhaal Nicole van een ouder persoon die zich nu genoodzaakt ziet te reizen naar een grote stad omwille van de gehandicapte zoon. Leuk gevonden dat de man inderdaad geen flauw benul heeft van de moderne communicatiemiddelen, waarom zou hij? :o Een mens mag meedoen met de moderne tijd, maar hij hoeft niet, hè?! Dat is een eigen keuze. Ik doe het wel (tot een zekere hoogte) en besef meermaals hoe bevoorrecht ik ben tegenover veel van mijn leeftijdgenoten (dank zij de hulp van mijn kinderen!).

Geen afbeelding
nicole brouwer

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 17 mei 2015 - 20:04
@pim, anne, johanna, marietje en Blavatski, dank jullie wel voor de positieve reacties @ Anne zijn vriend is idd ook 78 de hp is een vriendelijke man die geniet van de reizen van zijn zoon. @ blavatski ik denk dat het goed is om tot op zekere hoogte met de moderne tijd mee te gaan. Het feit de hp nog een gps, noch internet noch een gsm bezat , zorgde wel voor vertraging. In een noodgeval kan dit kostbare tijd zijn die verloren gaat. Mijn kinderen helpen ook hoor maar soms als het om grafisch werk gaat help ik hen :).