Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 53 Onafhankelijkheidsdag

11 mei 2015 - 15:57
Het leven is kort. Of anders gezegd; als je nu terug kijkt op het leven wat je geleefd hebt dan zie je hoe snel de tijd gaat. Sterk voor mijn geest staat nog hoe de sfeer bij ons thuis was, vlak voordat ik op mijzelf ging wonen. Die was niet best. Zeker niet nadat mijn moeder gescheiden was van mijn vader, waar ik ben blijven wonen. Ik was 18 en maakte veel ruzie met mijn vader. Hij vond dat ik mijn leven aan het vergooien was. Ik ging, in zijn ogen, te veel stappen, las te weinig boeken, draaide de verkeerde muziek. We hadden heel veel ruzie over, ja, waarover eigenlijk? Het was de bitterheid van mijn vader die verdragen moest worden, zo niet, dan kregen we ruzie. 'Zodra ik kan ga ik het huis uit en zweer dat ik nooit, maar dan ook nooit meer een voet in dit huis zet' beet ik mijn vader toe. Mijn woede uitbarstingen stimuleerde mijn vader alleen maar meer om de druk te verhogen om mij het huis uit te jagen. Dat lukte uiteindelijk. Waarom hij dat zo graag wilde is mij nooit duidelijk geworden maar ik vermoed dat het zijn onvermogen was om voor mij en zichzelf te zorgen. Ik kreeg een flat midden in het centrum van Dordrecht. Met veel pijn en moeite had ik wat spulletjes bij elkaar gescharreld om te kunnen wonen. Van mijn moeder kreeg ik een pannenset, via vrienden van mijn ouders wat bestek. Bij de kringloop tikte ik een wasmachine op de kop en bij de Ikea kocht ik een goedkope regisseursstoel. Een kleine televisie kreeg ik ook van iemand maar weet niet meer van wie deze kwam. Het leven lachte mij toe; ik werkte in de bioscoop, waar ik M&M's, ijs en cola verkocht voordat de voorstelling begon en in de pauze's van de film. Veel verdiende ik niet maar het ging net. Dacht ik. Soms liet ik weleens een rekening liggen, van de electra bijvoorbeeld. Dat haalde ik dan een maand later wel weer in. Ik kon doen en laten wat ik wilde. Ik kreeg vriendinnetjes die bij mij bleven slapen. Die liet ik dan drie dagen later zitten omdat er iets anders op mijn pad kwam wat mijn aandacht vroeg. Het stappen nam steeds grotere vormen aan. Mijn financiële achterstanden liepen daarmee gelijk op, dat wil zeggen, de gaten werden gedicht en tegelijkertijd ontstonden er drie nieuwe. Totdat de Eneco mij afsloot van electra en ik in het donker kwam te zitten. Het was het begin van veel ellende. De electra kreeg ik een maand later wel weer terug maar dan werd de telefoon weer afgesloten. Verzekerd was ik allang niet meer. De tandarts kreeg ook nog geld van mij. Mijn ouders wisten van niks. Zij vroegen er niet naar en ik vertelde hen niet hoe de vlag ervoor stond. De schulden die ik in die tijd gemaakt heb, heb ik pas veel later kunnen afbetalen. Ik werkte ondertussen op een reclamebureau waar ik redelijk verdiende. Ook toen kon ik beginnen met terug betalen, aan mijn moeder, aan mijn zus en aan instanties. De vrijheid was mij te groot, het heeft mij mijn vader gekost, die heb ik niet meer gezien. Maar tegelijkertijd; kies in vrijheid het moeilijkste pad wat je kunt vinden, de makkelijke padden zijn druk en saai, samen of alleen, en geniet!

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 mei 2015 - 16:28
R van Oost, een recht toe aan vertelling, meestal ben ik daar geen voorstander wel. Hier werkt het wel. paar dingetjes: 'als je nu terug kijkt op het leven wat je geleefd hebt'' - terugkijkt - dat je geleefd hebt 'hoe de vlag ervoor stond.' - er bij hing

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
11 mei 2015 - 21:26
Het lijkt op een inleiding van een turbulent leven. Automatisch vraag je je af wat er van de HP terecht gaat komen. Op het einde een verwijzing naar het gevolgde pad: nu ben ik helemaal nieuwsgierig! Zoals janp zegt: het werkt. Dingetje: meervoud van pad: paden.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 mei 2015 - 21:38
Je reageerde eerder dat alles wat je schreef non-fictie moest zijn. Daar zit ook hier de kracht: ik neem het verhaal meteen voor waarheid aan want het is de waarheid. Realistisch geschreven en met voldoende spanning opgebouwd zodat ik bleef lezen. Knap gedaan! :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 mei 2015 - 23:10
Beste mensen Zoals Jan al schreef, 'een recht-toe-recht-aan' verhaal. Dat is ook zo. Ik heb een eerdere versie geschreven en daar kreeg ik kippenvel van; van lelijkheid. Teveel in detail en te langzaam. Ik koos ervoor om maar eerst in tempo te schrijven en toen ontstond dit. Eigenlijk is het een schets. Het is wat het is. Nu ben ik er wel blij mee en wellicht herschrijf ik het nog eens; d.w.z. in mooiere bewoordingen en / of zinnen. Het verhaal zelf; het is gebeurt en er is niets verzonnen...

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 mei 2015 - 21:11
Het laatste stuk 'maar tegelijkertijd....' mag voor mij weg. Daar kom jij als schrijver piepen en wordt het (voor mij) te belerend. Wel een knappe invulling. Voor mij hoef je niet veel woorden/zinnen aan te passen. Het is rauw en dat mag wel.

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 mei 2015 - 12:47
Ik had ook al het idee dat het autobiografisch was. Een terugblik op het leven. Mooi beschreven, vooral dat de HP het gevoel had dat het wel goed met hem ging. Ik houd er ook van dat het wat rauw is opgeschreven.