Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

# 53 Thuiskomst

6 mei 2015 - 20:37
Eindelijk was de bevrijding daar. Uitgemergeld en uitgehongerd verliet Chris het kamp Westerbork. Vervoer was er niet. Daarom ging hij lopend op weg naar huis. Na uren stopte er een boer met een tractor naast hem. Die vroeg waar hij heen moest. De boer zei dat hij die kant ook op ging en bood hem aan om in de aanhangwagen te gaan liggen. Aangezien Chris de kracht niet meer had om er zelf in te klimmen, maakte de boer een tree van zijn handen. Even later gaf hij Chris een appel. Na ongeveer een uur zei de boer dat hij moest uitstappen, omdat hij een andere kant op ging. Chris kreeg een gelukzalig gevoel toen hij de kerk van zijn dorp herkende. Hij snoof diep en verbeeldde zich dat hij zijn huis rook. Nog een paar kilometer en dan kon hij zijn vrouw en kinderen weer in de armen sluiten. Toen bleef hij abrupt staan. Wat eens zijn straat was, was nu een puinhoop. Geen huis, geen vrouw, geen kinderen. Huilend liet Chris zich op de grond vallen. (Over een paar weken doe ik weer mee. Vakantie)

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 mei 2015 - 20:42
Mooie schets. Na alle ontberingen in het kamp wordt ook zijn thuis van hem afgepakt. De laatste strohalm verdwenen. Goede vakantie.

Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
7 mei 2015 - 0:54
Ik kwam op dit idee omdat ik een oorlogsverhaal heb geschreven. Dat was minder heftig, zodat het ook geschikt is voor kinderen en young adults.

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 mei 2015 - 18:42
De summiere opsomming van de feiten, geen woord teveel. En dan die finale: een heel drama in twee zinnen. Slik. Prettige vakantie toegewenst.

Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
7 mei 2015 - 19:24
Oorlog is drama. De mens heeft niets van het verleden geleerd. (Ik moet nog pakken. Geen zin)

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 mei 2015 - 23:03
Dag Tja, mooi stukje drama; je zult het maar moeten meemaken. En ze blijven maar doorgaan met die ellendige oorlogen, dan hier, dan daar! Ik wens je een zorgeloze vakantie. :o

Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
8 mei 2015 - 0:49
De vakantie is bij voorbaat al een probleem. Toch bedankt. 'Avonds om twaalf uur vertrekken is niet echt iets om naar uit te zien. Ik wil ook niet zeuren. We gaan met vakantie. Even weer terug naar het verhaal. Ik word helemaal dol van al die oorlogen. Wat mankeren de mensen wel?

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 mei 2015 - 21:28
Je hebt mij niet kunnen raken met je verhaal deze week, Tja, het spijt me. Ik vind je tekst té opsommerig, hoewel dat voor anderen wel blijkt te werken. Smaken verschillen ;). Fijne vakantie!

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 mei 2015 - 19:26
Wat een heftig verhaal. Het blijft onvoorstelbaar dat dit soort dingen gebeurd zijn. Ik ben het wel een beetje met Anne eens. Doordat je wat dingen opsomt kom ik niet lekker in je verhaal. Sowieso komt het niet zo geloofwaardig op mij over omdat hij in zijn eentje vertrekt uit Westerbork en ik me dan ga afvragen of het wel zo was. Dat is sowieso al snel een ding als je bekende plaatsen, merken of andere dingen gebruikt waar mensen een beeld bij hebben. Dan ga je het (in ieder geval in mijn geval) naast je eigen beeld leggen. En dan vorm je veel sneller een mening dan wanneer iets open gelaten wordt. Bijvoorbeeld "Hij verliet het kamp". Hopelijk heb je een fijne vakantie! Tot snel :)

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
11 mei 2015 - 19:45
Ik weet dat je altijd heerlijk to the point bent, maar dit gaat inderdaad misschien iets te snel (zeker voor een koala). Ik was wel opgelucht toen die lieve boer een tree van zijn handen maakte en Chris een appel gaf. Dat is een mooie sprankel in het verhaal. Fijne vakantie Tja, volgens mij ben je er aan toe. :nod:

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 mei 2015 - 20:48
De boer was wel zo lief dat ik naderend onheil verwachtte, maar dit had ik toch niet zien aankomen. Van de verbeelding je huis te ruiken tot het inzicht dat het er niet meer is, is wel heel heftig; je zet het keihard neer en dat vind ik op zich niet ongepast. Ik vond wel de overgang van nog een paar kilometer naar het stilstaan te snel. Alsof hij al vanaf een paar kilometer afstand ziet dat zijn straat er niet is.