Weglaten aanhalingstekens

A: :thumbsup: Verplaatst vanuit http://schrijvenonline.org/forum/het-schrijfproce… Gelukkig zijn er geen 'kanten', AK ;) Het gaat om de verscheidenheid, de verschillende opties die een schrijver heeft om een verhaal (in wording) zo goed mogelijk te verwoorden. Aangezien het hier over alternatieven voor het woord 'zeggen' gaat – via de zoekfunctie zijn er best wat topics te vinden die over alternatieven voor aanhalingstekens gaan. Eventueel zou je daarbij kunnen aansluiten? Een interessant onderwerp dat misschien wel een eigen draadje verdient. Wat betreft streepjes in plaats van aanhalingstekens raad ik je aan 'Joe Speedboot' van Tommy Wieringa eens in te kijken. Hij gebruikt trouwens geen -, maar —

Verplaatst vanuit http://schrijvenonline.org/forum/het-schrijfproce… Aan A. Kroeze Het gedachtestreepje (of kastlijntje) gebruiken als vervanging van het aanhalingsteken kan verwarring geven om precies die reden – het wordt over het algemeen gebruikt als gedachtestreepje. http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Gedachtestreepje Wil je het hebben over alternatieven voor aanhalingstekens, zijn er meer minder gebruikelijke of, niet meer gebruikelijke alternatieven, zoals guillemets. http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Aanhalingsteken Hoe dan ook, mijn suggestie was om daar een nieuw topic voor te openen. Bij de weergave van dialogen worden aanhalingstekens alleen gebruikt als de sprekerwisseling onduidelijk is. Als de sprekerwisseling wel duidelijk is omdat de uitingen onder elkaar staan, wordt het streepje gebruikt als dialoogteken.[/quote] Dit zou in de praktijk een wisseling geven die onduidelijk is voor de lezer. De ene keer aanhalingstekens in dialoog, de volgende zin een streepje? Natuurlijk, doe het als het goed voelt, maar: Iedere redacteur zal je zeggen dat het de absolute voorkeur heeft om consequent te blijven. Dus, of het een, óf het ander, niet afwisselend.

Verplaatst vanuit: http://schrijvenonline.org/forum/het-schrijfproce… Het is.prima om Renkema te citeren. Of om andere relevante citaten aan te halen. Zo zou dit een Couperusforum kunnen zijn waar iedereen elke dag citaten plaatste van Couperus. Het gaat immers om de context. En in dit geval is hier de context dat dit een schrijversforum is, waar (beginnende) schrijvers vragen stellen, beantwoorden of die antwoorden (en soms de vragen) definiëren. Zoals je zelf al aangeeft: een professionele schrijver zal Renkema in de kast hebben staan. Voor een schrijver die vraagt naar variatie op dialooglabels (en voor alle beginners die hier nu én in de toekomst meelezen) is het relevant te weten dat dit ook met een gedachtestreepje kan, of op andere manieren, zoals verschillende kleuren tekst, andere lettertypes, witregels en nog veel meer. Nog relevanter is het te weten dat de redacteur in geval van publicatie zal zeggen, dat hij de tekst aangeleverd wil krijgen in een consequent aangehouden lettertype en daarbij voor de dialoog aanhalingstekens verwacht. Net zoals de lezer dat zal verwachten.

#43 A. Kroeze De geciteerde tekst(fragment 'Joe Speedboot - T. Wieringa) tussen aanhalingstekens is lijkt het, geen directe dialoog. Het zijn citaten, dus wát Joe en Sjors zeiden, aangehaald, geciteerd door verteller. De dialoog wordt aangegeven met een kastlijntje. Ik vind het echt erg jammer dat dit topic zo'n zwaai heeft gemaakt. Maar nu het eenmaal zo is, wilde ik toch afrondend reageren - bij voorkeur in een nieuw gestart topic. :) Zo, dat ruimt lekker op.

Het format is afwijkend van het gebruikelijke. Ik kan me voorstellen dat het in bepaalde gevallen verwarrend kan zijn, omdat het dialooglabel en eventuele beschrijving niet worden gescheiden. Misschien is het wennen. Vooralsnog verwacht ik dat de uitgevers hierin een doorslaggevende stem hebben.

Omdat het zo ontzettend interessant is, te onderzoeken welke methode voor het gebruik van aanhalingstekens het beste werkt in een tekst (jóuw tekst!) hieronder een paar mogelijkheden. Ik heb ze in de Times New Roman gezet, zodat je beter de verschillen kan zien dan bij de schreefloze letter die SO standaard gebruikt. Wat opvalt is dat grafici in de diverse landen kennelijk verschillende opvattingen hebben - en het beeld er ook navenant anders uitziet (naar mijn waarneming omarmen de Fransen citaat, de Duitsers spitsen erop toe). Interpunctie geeft zo een gevoel weer, iets wat onbewust werkt bij de lezer, en van behoorlijk belang is voor diens beleving. 1. ouderwetse methode: ,,Wat een heerlijk gebak!’’ 2. apostrof voor en achter: ’Wat een heerlijk gebak!’ 3. idem, dubbel: ”Wat een heerlijk gebak!” 4. komma voor, apostrof achter: ,Wat een heerlijk gebak!’ 5. enkelvoudig Engels: ‘Wat een heerlijk gebak!’ (’t zogenoemde zesje, negentje) 6. klassiek Engels: “Wat een heerlijk gebak!” 7. klassiek Duits: ,,Wat een heerlijk gebak!‘‘ 8. komma voor, Engelse komma achter: ,Wat een heerlijk gebak!‘ 9. guillemets, klassiek Frans: ‹‹Wat een heerlijk gebak!›› 10. guillemets, Duits en Zwitsers: ››Wat een heerlijk gebak!‹‹ 11. guillemets, enkelvoudig Frans: ‹Wat een heerlijk gebak!› 12. guillemets, enkelvoudig Duits: ›Wat een heerlijk gebak!‹ Aanhalingstekens binnen aanhalingen: ‘Wat een heerlijk gebak! ‹‹Ik vond het wat droog!›› Maar dat hoort juist; ’t is een kruimelvlaai!’ ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Gedachtestreepjes c.q. kastlijntjes (*) zijn niet bedoeld als aanhalingsteken, maar om - zoals het woord al zegt - een gedachte te plaatsen, even een toevoeging op rustige wijze in de omringende tekst geplaatst. Als je erover nadenkt: geniale vondsten om tekst levend te maken, alsof woorden en gedachtes in grafisch beeld te vangen zijn ... in elk geval is het beeld te vertalen naar betekenis en gevoel; wonderbaarlijk! (*) Je hebt halve en hele kastlijntjes: half: een iets langer streepje dan een afbrekingsstreepje (de z.g. divisie, gebruikt als afbreek- en koppelteken), wordt gebruikt als vervanging van het woordje 'tot', in bijvoorbeeld: 1940-1945; hier plaatst men rondom het streepje gewoonlijk een halve spatie van de lettergrootte; heel: heeft dezelfde betekenis als het half, is alleen langer.

Ik ga voor punt 5.

Ik doorgaans ook, vroeger voor 6.

Wat een fijne post, Thérèse, een tipartikel waardig :) Dat hele kastlijntje zit me nog hoog, in die zin dat ik het vooral ken uit de poëzie. Ik vind het een 'zwaar' teken, een dat ik liever met mate gebruikt zie. Vooral, omdat het geen 'stilte'teken is, terwijl het op papier wel veel ruimte en daarmee een stilte opeist. Gaat poëzie om meer dan letters op papier die een beeld oproepen zoals proza doet, (ongebonden taalgebruik) dan is poëzie ook klank, afgewisseld door stilte. Een stilte in een gedicht kan afgedwongen met een regelafbreking, witregel, komma, punt, *beletselteken (* het beletselteken zie ik als minder passend in poëzie, hoewel ik het wel in proza gebruik.) Een heel kastlijntje geeft dan een wending aan, een conclusie, een terzijde, een: tussen (haakjes). Hoe klinkt dat dan, een kastlijn? Een regel met of tussen hele kastlijn(en) zou door mij in voordracht ook als zodanig gebracht worden — als een terzijde dus.

een tipartikel waardig :)

Terwijl ik ermee aan de gang was, dacht ik hetzelfde, :) .

Hoe klinkt dat dan, een kastlijn? Een regel met of tussen hele kastlijn(en) zou door mij in voordracht ook als zodanig gebracht worden — als een terzijde dus.

Mogelijk als een zijdelingse verdieping in de tekst, een nuancering, een extra laag, een terloopse mededeling - maar essentieel?

Dat hele kastlijntje zit me nog hoog, in die zin dat ik het vooral ken uit de poëzie. Ik vind het een 'zwaar' teken, een dat ik liever met mate gebruikt zie. Vooral, omdat het geen 'stilte'teken is, terwijl het op papier wel veel ruimte en daarmee een stilte opeist.

Ik kan me ook indenken (herinneren?) dat een 'stilteteken' geschreven wordt als: / . Dan neemt het op papier of scherm minder ruimte in.

Deze / of deze | wordt (dacht ik) gebruikt wanneer poëzie in platte tekst wordt aangeleverd? Om aan te geven waar de regelafbrekingen horen.

Hoe klinkt dat dan, een kastlijn? Een regel met of tussen hele kastlijn(en) zou door mij in voordracht ook als zodanig gebracht worden — als een terzijde dus.

Mogelijk als een zijdelingse verdieping in de tekst, een nuancering, een extra laag, een terloopse mededeling - maar essentieel?

Ja, eens, ín de tekst. Maar meerdere regels die starten met een lange kastlijn geven een idee van een opsomming, wat een ritme nogal kan breken, en soms werkt dat averechts. Een hele kastlijn aan het eind van een gedicht zet geen punt. Het geeft een lading mee, alsof het gedicht nog niet af is, of, alsof het héle voorgaande de terzijde is. In narratieve poëzie lijkt — het weleens gebruikt als dialoogscheiding, de verteller breekt in.

Wat leer ik weer een boel :) Tot nu toe gebruikte ik dubbel voor gesprekken, en enkel voor het benadrukken dat een woord wellicht een andere lading heeft. "Tot hier en verder." Het was 'duidelijk' wat Henk er van vond. In deze discussie, hoe noem je dan zoiets?

Op deze manier een woord tussen aanhalingstekens geeft aan dat het ironisch bedoeld is - maar 'duidelijk' in jouw zin zou ik niet tussen aanhalingstekens plaatsen. 't Is ook een beetje uit de tijd, dacht ik, om dat te doen. 't Was een echte 'heer'. We vonden het erg 'gezellig'. Je bedoelt dan het tegenovergestelde: helemaal geen heer, helemaal niet gezellig. Uit de context zou al mogen blijken dat het ironisch bedoeld is, dan hoef je geen extra nadruk meer op die woorden te leggen met extra interpunctie.

He Therese, Dank je voor de toevoeging. Het voorbeeld was wellicht een beetje kort en inderdaad ik zie dat ik sarcasme en nadruk door elkaar haal. :) Dank voor de uitleg.

Toevallig ben ik vanochtend begonnen aan The Road van Cormac McCarthy. Tot op heden tal van dialogen, maar geen aanhalingstekens. Het verbaasde me dat ik het eigenlijk best prettig vond. Het komt op de een of andere manier rustiger over. In eerste instantie dacht ik dat het alleen dit boek betrof, maar na een bezoekje aan de Engelse boekhandel kwam ik erachter dat meerdere boeken van McCarthy aanhalingstekensloos zijn. Daarbij moet ik wel erkennen dat alle boeken die ik ingekeken heb van dezelfde uitgever zijn, namelijk Picador.

heel: heeft dezelfde betekenis als het half, is alleen langer.

heel: Een : zo - achter de l - ziet er grappig rechtuit. heel: Een : zo - achter de l - is grappig schuin meeleunend. Vaak doe ik heel onzinnige dingen, onbenullig veel tijd schenken.

Vaak doe ik heel onzinnige dingen, onbenullig veel tijd schenken.

'Ik had al zo'n vermoeden.' - Om één of andere reden lukt mij dat niet meer, wat ik enigszins betreur. -

Vaak doe ik heel onzinnige dingen, onbenullig veel tijd schenken.

'Ik had al zo'n vermoeden.' - Om één of andere reden lukt mij dat niet meer, wat ik enigszins betreur. -

Ik denk jouw reden wel te kennen. Al mijn tijd - en wat is tijd - en is het mijn - zou ik je schenken en reizen - zou je mijn reis - zonder doel noch pad noch tijd

Al mijn tijd - en wat is tijd - en is het mijn - zou ik je schenken en reizen - zou je mijn reis - zonder doel noch pad noch tijd

:)

Tijd stelt niets voor. Elk moment verandert die. Het is inderdaad jouw tijd niet. Je moet het delen met anderen. Het is dus niet verwarrend om zo'n boek te lezen?

2 Om de dynamiek te behouden. Waar zit dat 'zesje' dan eigenlijk? Ik heb al negen vingers versleten met het zoeken ernaar!

Misschien je rechterduim gebruiken? Over welk zesje heb je het?

2 Om de dynamiek te behouden. Waar zit dat 'zesje' dan eigenlijk? Ik heb al negen vingers versleten met het zoeken ernaar!

Het zit in de vorm van het aanhalingsteken, openen met zes, sluiten met negen ;)

2 Om de dynamiek te behouden. Waar zit dat 'zesje' dan eigenlijk? Ik heb al negen vingers versleten met het zoeken ernaar!

Als je het negentje wel hebt, zou het zesje vanzelf tevoorschijn moeten komen bij het plaatsen van de aanhalingstekens. Als het negentje verschijnt als een ', zoals in het font dat SO gebruikt, verschijnt het zesje ook als een '. In dat geval zijn er geen zesjes en negentjes. Het font Calibri, dat standaard op Word staat, laat geen zesjes en negentjes zien; evenmin als de LAO UI - Cambria en Times New Roman en dergelijke weer wel. Het hangt dus mede af van het lettertype dat je gebruikt of het rechte dan wel gekrulde aanhalingstekens invoegt. Ik weet niet hoe je toetsenbord eruitziet? Bij mij staat het enkele aanhalingsteken erop als een '. Als je Word gebruikt, kun je 'krullende aanhalingstekens' instellen: 1. bij een document het rondje linksboven aan het scherm (met de vier gekleurde windowtjes) aanklikken, 2. in het venster dat dan verschijnt, rechtsonder Opties voor Word aanklikken 3. Controle aanklikken 4. AutoCorrectie-opties aanklikken 5. AutoOpmaak tijdens typen aanklikken 6. De eerste optie is (linksboven) Vervangen tijdens typen 7. aanvinken: "Rechte aanhalingstekens" vervangen door "gekrulde aanhalingstekens"

Ehmm... AutoCorrectie? AutoOpmaak? Ik ga altijd mank op die dingen. Moeten auto's gecorrigeerd, gepimpt of geplamuurd? Ik schrijf de dingen nog echt op, hè. Met een pen op papier enzo. Dan, later na de incubatie, op m'n inmiddels bejaarde (7+) 'godsvrucht-computer' met Teksteditor, want geen tierelantijnen (muziekje erbij, glasje wijn, stinkkaasje, tomtiedom). Dan is het eenvoudige ' (2) de allersnelste en minst ingewikkelste. Sorry Thé, maar toch dank voor de duiding.