opdracht 53. Dubbel, deel 2

Hoi Jan P., Misschien reageer ik te vroeg en moet ik het eigenlijk nog eens doorlezen, maar het verhaal heeft iets tragisch. Alsof Hp nu heeft 'bekend' en dat er geen enkele verandering in de lucht zit. Alles gaat gewoon door. En in principe hoeft dat niet negatief te zijn maar ergens lees ik er eerder een soort van stilstand in. Het leven gaat door zoals het altijd was, zoiets. Een onduidelijk reactie. Maar mooi geschreven is het wel.

Wat ontzettend leuk dat je een vervolg op het vorige stuk hebt geschreven! De bevrijding, het vertellen van het geheim dat hij met zich meedroeg, heeft hier een duidelijke keerzijde: hij zou weleens een vriend kwijt kunnen zijn. De ongemakkelijkheid van Nick heb je mooi weergegeven en het einde is prachtig! Door de omgeving bij het verhaal te betrekken en er geen losse dialoog van te maken, geef je een compleet beeld. Goed gedaan!

De berusting komt goed in je intonatie naar voren. Goed gedaan, janp!

Dag janpmeijers In een goed verhaal zouden de wolken zich nu nestelen boven de rivier... . Wat ik hier lees is anders ook wel top... . Nee hoor, knap vervolg. Heel graag gelezen, dit.

Hoi Jan P., Misschien reageer ik te vroeg en moet ik het eigenlijk nog eens doorlezen, maar het verhaal heeft iets tragisch. Alsof Hp nu heeft 'bekend' en dat er geen enkele verandering in de lucht zit. Alles gaat gewoon door. En in principe hoeft dat niet negatief te zijn maar ergens lees ik er eerder een soort van stilstand in. Het leven gaat door zoals het altijd was, zoiets. Een onduidelijk reactie. Maar mooi geschreven is het wel.

Johanna B. Je hebt het goed gelezen: het is tragisch, er is geen verandering en alles gaat gewoon door. Dank voor je reactie.

Schrijfcoach Marije, Dank je wel!

De berusting komt goed in je intonatie naar voren. Goed gedaan, janp!

Of het berusting is, weet ik niet. Dank voor je compliment, Leonardo.

Dag janpmeijers In een goed verhaal zouden de wolken zich nu nestelen boven de rivier... . Wat ik hier lees is anders ook wel top... . Nee hoor, knap vervolg. Heel graag gelezen, dit.

Marcker, Ja, zo'n zin is eigenlijk een trucje om de lezer te laten geloven dat het echt is - en geen verhaal. Dank voor je reactie.

Dag janp, Schitterend vervolg.

'Maar, je vindt toch niet dat ik een lekker kontje heb?' 'Ja, eigenlijk wel.'

Tuurlijk, de rem is er toch al af.

Hij draait zijn lege glas een paar keer op het viltje en staat dan op. 'Oké, dan bel ik je binnenkort.' Hij legt een vijfje op tafel. Nee, dat doe je niet, denk ik.

Er kan geen andere gedachte bij de hp opkomen.

In een goed verhaal zouden zich nu wolken nestelen boven de rivier, maar dit is geen verhaal. Het is het echte leven. Aan de kade zitten mensen, jong en oud, op robuuste banken van pallethout. Er klinkt geroezemoes en af en toe een hoge lach. Ik verruil het vijfje voor een tientje en reken af. De serveerster kijkt langs me heen en accepteert de fooi met een kort knikje. Ik moet denken aan Bonjour tristesse. De lucht is strakblauw.

Schitterend. Er is niks gebeurd, en toch heel veel, en het leven gaat door in alle leegte. Dit stukje is geen pareltje, maar een diamant.

Hallo Jan Nou, ik vind het een waardeloze vriend hoor. Een bevrijding voor HP om daar vanaf te zijn. Proost! ;)

Sinds wanneer is dat zo? Met die eerste zin is eigenlijk alles al gezegd. Wat het betekent als je, je laat leiden door wat normaal gevonden wordt en geen oog hebt voor de echte persoon achter het masker. Mooi geschreven.

Dag janp, Schitterend vervolg.

'Maar, je vindt toch niet dat ik een lekker kontje heb?' 'Ja, eigenlijk wel.'

Tuurlijk, de rem is er toch al af.

Hij draait zijn lege glas een paar keer op het viltje en staat dan op. 'Oké, dan bel ik je binnenkort.' Hij legt een vijfje op tafel. Nee, dat doe je niet, denk ik.

Er kan geen andere gedachte bij de hp opkomen.

In een goed verhaal zouden zich nu wolken nestelen boven de rivier, maar dit is geen verhaal. Het is het echte leven. Aan de kade zitten mensen, jong en oud, op robuuste banken van pallethout. Er klinkt geroezemoes en af en toe een hoge lach. Ik verruil het vijfje voor een tientje en reken af. De serveerster kijkt langs me heen en accepteert de fooi met een kort knikje. Ik moet denken aan Bonjour tristesse. De lucht is strakblauw.

Schitterend. Er is niks gebeurd, en toch heel veel, en het leven gaat door in alle leegte. Dit stukje is geen pareltje, maar een diamant.

Woodpecker, Hallo... Dank je wel!

Hallo Jan Nou, ik vind het een waardeloze vriend hoor. Een bevrijding voor HP om daar vanaf te zijn. Proost! ;)

Meta, Misschien een bevrijding - maar er gaat waarschijnlijk niet meer geschaakt worden, dat is toch jammer. Dank voor je reactie.

Sinds wanneer is dat zo? Met die eerste zin is eigenlijk alles al gezegd. Wat het betekent als je, je laat leiden door wat normaal gevonden wordt en geen oog hebt voor de echte persoon achter het masker. Mooi geschreven.

nyceway, Ik denk dat veel mensen gehecht zijn aan hun masker en dat van de ander. Openheid wordt - in mijn beleving - meestal niet op prijs gesteld. Ik probeer zo dicht mogelijk op de huid te schrijven, dat wil niet zeggen dat het autobiografisch is. Dank voor je reactie!

Wat ben ik blij dat er in mijn hotel wifi is anders had ik dit perfecte verhaal moeten missen! :thumbsup: Ongelooflijk hoe snel en goed jij de schrijfopdrachten in jouw verhalen kan toepassen. ;) De bevrijding van de hp is duidelijk voelbaar, de gevolgen van het opbiechten helder uiteengezet. :nod:

Ik vond #52 leuk en goed. Ik ga nu een kritische opmerking plaatsen over #52 en #53 in zijn geheel. Ja, als geheel vind ik het behoorlijk goed. Maar Nick is toch wel behoorlijk erg. (En hij wordt toch geïntroduceerd als leuk en ontspannen: Nick, mijn boezemvriend, komt aanlopen: ...) De heren zijn niet meer piepjong. We mogen aannemen dat zij elkaar al een tijd kennen. Dat mannen angstig en verkrampt reageren op bi- of homoseksualiteit is niet ongebruikelijk. Maar: Nick stuurt zelf op een confrontatie aan. Meerdere malen zelfs. Jan P probeert eerst nog te wijken. (Voor de vorm kuch ik kort en zeg: 'Het uitzicht is echt prachtig hier.') En ook 'Maar, je vindt toch niet dat ik een lekker kontje heb?' is juist weer confronterend. Na de bevestiging heeft Nick zelfs niet de humor om bijv. spottend te antwoorden: "Ik vind jou ook heel aantrekkelijk. Als je een vrouw was, vroeg ik je nu meteen ten huwelijk." (Ik verzin maar iets. Alles kan. Eerst had Nick nog zo veel praats.) Nick is dus niet geestig en gaat er zelfs als een haas vandoor. Hij probeert niet eens de schijn op te houden. (Dat zouden de meeste 'vrienden' nog wel proberen.) Zijn snelle vertrek is ronduit kwetsend. Ik vind Nick daarom een loser. En dat heeft weer zijn weerslag op mijn beoordeling van Jan P. Want als dit zijn 'boezemvriend' is? Mensen beoordelen/inschatten lijkt niet zijn fort. Hoe selecteert hij zijn vrienden? Ik verdenk Jan P ervan dat hij eigenlijk bang is voor contact/relaties. Vriendschap lijkt zich voor hem te beperken tot af en toe samen schaken. (Dat kan/mag, maar daarmee verdwijnt de tragiek.) Ik weet dat een dierbare vriend of vriendin verliezen - door overlijden of ruzie - een zeer aangrijpende gebeurtenis is waar je letterlijk maanden ziek van kunt zijn. (Hoewel mensen daarin uiteraard verschillend zijn.) Ik wil toch graag iets van het grote verdriet van Jan P na de breuk zien/voelen/meekrijgen. (Aangenomen dat dat er is.) Bijv.: Acht keer zijn ze samen op vakantie gegaan. Londen, New York, de Provence, Kreta, Egypte, Ierland, Lissabon en samen fietsen door de Ardennen. In de Ardennen was het nog geweldig geweest. Nooit meer. NB Ik heb het dus over de fictieve Jan P. Ik kan fictie en het echte leven zeer goed scheiden. Veel succes ermee! A.Kroeze

@Marietje, Wat een compliment, dank je wel.

A. Kroeze, Als eerste wil ik je danken voor je uitgebreide commentaar. Je hebt het vooral over de inhoud van het verhaal en specifiek de karakters. Over Nick: ja, hij slaat om als een blad aan de boom en hij is idd de echte loser, dat ben ik helemaal met je eens. Over de HP:

En dat heeft weer zijn weerslag op mijn beoordeling van Jan P. Want als dit zijn 'boezemvriend' is? Mensen beoordelen/inschatten lijkt niet zijn fort. Hoe selecteert hij zijn vrienden? Ik verdenk Jan P ervan dat hij eigenlijk bang is voor contact/relaties. Vriendschap lijkt zich voor hem te beperken tot af en toe samen schaken.

Hoe goed ken je jezelf en je vrienden? Echt contact is niet altijd de bedoeling, mogelijk laat hij zich leiden door angst. Om dat uit te werken zou ik veel meer scenes nodig hebben. Ik heb het hier bewust klein gehouden.

Ik wil toch graag iets van het grote verdriet van Jan P na de breuk zien/voelen/meekrijgen. (Aangenomen dat dat er is.)

Dat verdriet zit hem in het feit dat iedereen en alles gewoon doorgaat, ik kies ervoor om geen grote woorden te gebruiken.

Zoals Woodpecker al schreef: "...Nee, dat doe je niet, denk ik. Er kan geen andere gedachte bij de hp opkomen." Dat lijkt me ook, maar zelfs zo nadrukkelijk dat je het niet meer hoeft te omschrijven. Dat hij alleen iets van 'Okay' zegt en dan stil voor zich uit staart, is al bijna genoeg. Ik denk trouwens ook niet dat boezem-vrienden per se elkaar door en door kennen. Kijk maar eens als vrienden zaken met elkaar gaan doen en elkaar gaan bejegen als het mis loopt.

Zoals Woodpecker al schreef: "...Nee, dat doe je niet, denk ik. Er kan geen andere gedachte bij de hp opkomen." Dat lijkt me ook, maar zelfs zo nadrukkelijk dat je het niet meer hoeft te omschrijven. Dat hij alleen iets van 'Okay' zegt en dan stil voor zich uit staart, is al bijna genoeg. Ik denk trouwens ook niet dat boezem-vrienden per se elkaar door en door kennen. Kijk maar eens als vrienden zaken met elkaar gaan doen en elkaar gaan bejegen als het mis loopt.

Marcus, 'Oké en dan stil staren..'. Zou ook kunnen, ik heb hier gekozen voor 1 compacte gedachte. En wat je zegt over boezemvrienden is zeker waar. Jaren geleden had ik 2 collega's met een gezamenlijke hobby: zeevissen. Ze hadden hiervoor een caravan gekocht op een camping in Zeeland. Gedurende het visseizoen gingen ze daar elk weekend heen. Jarenlang. Tot de ene uit de kast kwam. De vriendschap was voorbij en de caravan werd verkocht en de collega die hetero was vroeg overplaatsing aan. Dat gegeven heb ik voor mijn verhaal gebruikt. dank voor je reactie

JanP, ... ik zit been beetje te lummen en kwam al lezend bij jouw verhalen terecht. . Mijn lummelgevoel was meteen over... De laatste zin van # 18 trof mij bijzonder: "Dat verdriet zit hem in het feit dat iedereen en alles gewoon doorgaat". Je hoeft er niets meer bij te vertellen. Je kunt het verdriet a.h.w. aanraken; er zijn geen woorden voor. Heel mooi gedaan Janp.

Riny, dank je wel. 'lummen' - wat een leuk woord ;)

Dag janp, Ik kom nog even terug. Wat ik vergat was het onderstaande apart te belichten:

In een goed verhaal zouden zich nu wolken nestelen boven de rivier, maar dit is geen verhaal. Het is het echte leven.

Het is niet origineel, dat niet. De vorm wordt vaker toegepast. Maar het luistert nauw, naar mijn idee. Het verhaal moet echt goed zijn, om 'In een goed verhaal' en het vervolg te kunnen en durven gebruiken. De schrijver moet, naar mijn idee, er zeker van zijn dat de lezer zo in het verhaal is meegezogen dat hij er niet wordt uit geslingerd door die opening, maar die naturel vindt aanvoelen. Het gebruik getuigt van lef en een goed inschattingsvermogen, een juiste inschatting van de kwaliteit van het geschrevene en een juiste inschatting van de stemming waarin de lezer zich bevindt. :thumbsup:

Ha ha Janp. mijn gedachten gingen sneller dan mijn vingers: het moet natuurlijk lummelen zijn Ik sloeg de "ellen" over want die kwamen in: al lezende. Je smiley maakte duidelijk dat je het wel begreep. Bye bye!

Eerlijkheid wordt niet altijd beloond. Mooi poëtisch laatste stukje.

De gemoedstoestand weet je goed over te brengen zonder het expliciet te benoemen. Daar kan ik iets van leren! Erg knap!

Dag janp, Ik kom nog even terug. Wat ik vergat was het onderstaande apart te belichten:

In een goed verhaal zouden zich nu wolken nestelen boven de rivier, maar dit is geen verhaal. Het is het echte leven.

Het is niet origineel, dat niet. De vorm wordt vaker toegepast. Maar het luistert nauw, naar mijn idee. Het verhaal moet echt goed zijn, om 'In een goed verhaal' en het vervolg te kunnen en durven gebruiken. De schrijver moet, naar mijn idee, er zeker van zijn dat de lezer zo in het verhaal is meegezogen dat hij er niet wordt uit geslingerd door die opening, maar die naturel vindt aanvoelen. Het gebruik getuigt van lef en een goed inschattingsvermogen, een juiste inschatting van de kwaliteit van het geschrevene en een juiste inschatting van de stemming waarin de lezer zich bevindt. :thumbsup:

Over de 2 zinnen die je aanhaalt, heb ik uiteraard nagedacht. Want ik ben me ervan bewust dat die truc vaker is uitgehaald - ik vond dat het hier kon. Fijn dat je het met me eens bent. :) Dank voor deze extra reactie.

Ha ha Janp. mijn gedachten gingen sneller dan mijn vingers: het moet natuurlijk lummelen zijn Ik sloeg de "ellen" over want die kwamen in: al lezende. Je smiley maakte duidelijk dat je het wel begreep. Bye bye!

Riny, 'Lummen' ik ga het gebruiken in een gedicht - echt!

Eerlijkheid wordt niet altijd beloond. Mooi poëtisch laatste stukje.

Tja, idd - vaak niet. Dank voor je compliment.

De gemoedstoestand weet je goed over te brengen zonder het expliciet te benoemen. Daar kan ik iets van leren! Erg knap!

Dank je wel moesje - van elkaar leren is fijn.