#52 Onhandig

Moeder is nog onhandiger. Pijnlijk, maar goed weergegeven. Word er wat boos van. Goed geschreven.

Mooi geschreven. Hoe meer je moedert, hoe minder je hoeft te zien wat er echt met je kind aan de hand is. Zodat zijn moeder niets zal vragen en hij niets hoeft te zeggen. Tragisch.

Zielig verhaal. Ik vind de jongen moedig. En een machteloze moeder.

pijnlijk (en dus goed geschreven) kan een moeder echt zo blind zijn of is het niet-zien voor haar ook een soort automatisch zelfverdedigings mechanisme? je verhaal raakt

pijnlijk (en dus goed geschreven) kan een moeder echt zo blind zijn of is het niet-zien voor haar ook een soort automatisch zelfverdedigings mechanisme? je verhaal raakt

Schrijvenmaar schreef wat ik wilde schrijven.

Is dit inderdaad de (pijnlijke) macht van de ontkenning? Mooi.

@Karin M.i. leg je nog te veel uit. Daardoor rationaliseert de lezer en wordt de pijn gedissipeerd. Probeer maar eens de uitleggende zinnen te schrappen en laat me weten of je zelf het verhaal ook indringender geworden vindt. Vertwijfeld is een regiewoord v/u perspectief (gedachte) van de moeder en verderop verandert het perspectief naar de jongen. Dit maakt dat de lezer afstandelijker blijft. Om deze reden is het vaak sterker bij één personage te blijven (in een scène).

Karin Stolwijk, Heel pijnlijk dit verhaal - je wilt als lezer die moeder door elkaar schudden. Wel eens met Leonardo mbt tot het perspectief.

Marcker, Bedankt voor je reactie. Je wordt inderdaad boos op de moeder, op haar niet willen zien.

Nyceway, Er zijn inderdaad moeders die altijd maar bezig zijn zodat ze niet de diepte in hoeven.

Meta Boonstra, Ik denk ook dat het machteloosheid is van de moeder. Als je dingen niet benoemt hoef je er ook niets mee. Dan bestaan ze niet...

Schrijven maar en Johanna B. Ja, het is zelfverdediging maar ten koste van haar kind. Dus eigenlijk zwakte.

Wat een sociaal onhandige moeder heb je neergezet. Ik neem aan dat ze rondlopen op deze wereld, maar kan het me echt niet voorstellen. Is ze blind voor wat haar zoon overkomt. Het maakt me boos en dus heb je een goed verhaal neergezet.

Marcus Airuleus, Je ziet het goed! Ik noem het alleen liever de zwakte van de ontkenning.

Pim2000, Helaas lopen er echt zulke moeders rond. Niet uit liefdeloosheid maar uit machteloosheid. Ze willen niet dat hun kind nare dingen overkomt, ze ontkennen het. En zolang er niet over gesproken wordt is het er ook niet. En hoeven ze ook niets te doen. De jongen beschermt zijn moeder door er niets over te zeggen. Maar beiden liggen 's nachts wakker en lang gaat dit niet meer goed!

Leonardo Pisano, Bedankt voor je commentaar. Ik begrijp wat je bedoelt met het perspectief mbt tot het woord 'vertwijfeld'. Ik heb geprobeerd het verhaal minder uitleggend te maken door meer dialoog te schrijven en minder beschrijvend. Is dat wat je bedoelt? Ik vind het zelf 'actiever 'geworden nu. Ik heb er ook twee alinea's van gemaakt. Ik hoor graag je reactie! Onhandig. ‘Mijn God, wat zie jij eruit! Wat heb je nou weer gedaan?’ De moeder ziet het gezwollen oog van haar zoon. Rond zijn neus zitten dikke bloedkorsten en zijn lip is gescheurd. ‘Niks bijzonders, ik ben gevallen met mijn fiets’. ‘En je fiets dan? Ook kapot zeker?’ ‘Euh nee, niks aan de hand. Heb ik alweer rechtgezet’. ‘En kijk eens naar je jas! Is dat modder? Dat is pindakaas! Hoe kom jij nou aan pindakaas in je jas? En zoveel? Je lust niet eens pindakaas.’ ‘Zeker tegen iemand aangelopen die een boterham met pindakaas at’. ‘Mm, ga je gezicht wassen en leg een nat washandje op je oog’. Zuchtend probeert ze de vlekken met warm water uit zijn jas te wassen. Hoe kan het toch kan dat hij zo vaak valt. Of tegen iemand aanbotst. Of struikelt. Of zijn boeken verliest. Hij is zo onhandig! Haar zoon smoort zijn huilen in het kussen. Straks als hij zijn gezicht heeft gewassen zal hij naar beneden gaan en doen alsof er niets aan de hand is. Zodat zijn moeder niets zal vragen en hij niets hoeft te zeggen.

janpmeijers, Bedoel je met het perspectief dat ik beter vanuit één personage kan schrijven?

Karin Stolwijk, Ja, inderdaad (zie #7 van Leonardo)

janpmeijers, Dus in dit verhaal zouden de laatste zinnen dan vanuit de moeder geschreven moeten worden? Als haar zoon straks schoongewassen beneden zal komen zal zij doen alsof er niets aan de hand is. Zij zal niets vragen zodat hij niets hoeft te zeggen. Bedoel je dat?

Karin Stolwijk, Het verhaal wordt verteld door een alwetende verteller. Dan kan je dus elk per personage laten denken/handelen enz. In een kort verhaal werkt dat mijns inziens niet Kijk:

Hij is zo onhandig! De jongen smoort zijn huilen in het kussen. Straks als hij zijn gezicht heeft gewassen zal hij naar beneden gaan en doen alsof er niets aan de hand is. Zodat zijn moeder niets zal vragen en hij niets hoeft te zeggen.

'Hij is zo onhandig' is de conclusie vd moeder - en dan opeens moet de lezer zich verplaatsen in de jongen.

janpmeijers, Ja, ik zie het. Is dit dus beter? Als haar zoon straks schoongewassen beneden zal komen zal zij doen alsof er niets aan de hand is. Zij zal niets vragen zodat hij niets hoeft te zeggen.

janpmeijers, Ja, ik zie het. Is dit dus beter? Als haar zoon straks schoongewassen beneden zal komen zal zij doen alsof er niets aan de hand is. Zij zal niets vragen zodat hij niets hoeft te zeggen.

Ja, dat is beter, maar naar mijn smaak kan het korter. >>Als haar zoon straks schoongewassen beneden komt, zal zij niets vragen opdat hij niets hoeft te zeggen.<< Er speelde nog iets anders, namelijk dat de moeder haar zoon niet kan waarnemen als hij op zijn kamer is. Dan valt de perspectiefwisseling des te meer op. Re uitleg: ook in dialoog kun je uitleg hebben en dat maakt die vaak een stuk onnatuurlijker. Denk ook aan regiewoorden: instructies van de schrijver aan de lezer wat die moet vinden/voelen/etc. Zo is vertwijfeld een gemoedstoestand van een andere dan het vertelpersonage in jouw eerdere versie. Voor de goede orde: ik heb de wijsheid niet in pacht en probeer mijn meningen te staven. Als je erover nadenkt en het toch anders wilt doen, is dat jouw zaak. Maar als je het niet beseft, kun je er ook niet over nadenken, laat staan jezelf verbeteren (of niet). Daarom vroeg ik ook of je ZELF ook VINDT dat de tekst sterker wordt met minder uitleg en regie. Het gaat mij om je volgende verhaal :)

Leonardo Pisano Snap ik, maar ik hecht waarde aan je commentaar en wil mezelf graag verbeteren. Ik wil hier van leren ;)

Wat erg dat die moeder het niet kan zien. Verschrikkelijk voor die jongen. Je weet zijn machteloosheid goed te beschrijven.

Erg mooi, verdrietig verhaal! Mij viel de perspectiefwisseling ook op, toch vond ik die niet storend. Maar ik zou in het geval je die perspectiefwisseling zou willen laten staan, er een witregel voor zetten en eerder in het verhaal ook switchen naar de zoon. Kan me verder helemaal vinden in de feedback van Leonardo.