#51 - in 't holst van de nacht

*zucht* Tastbare weemoed. Kan dit soort overpeinzingen wel smaken. Herkenbaar, al moet ik ervoor teruggaan naar mijn jeugd (lang geleden...). De titel - die ik na het lezen nog eens las - geeft dan nog eens dat extra...iets... . Heel graag gelezen.

Dank je wel, Marcker. We zijn elkaar hier nog niet tegengekomen, maar ik heb je reacties bij de anderen ook al gelezen en ik vind dat ze één voor één een waardevolle bijdrage hebben :) De titel heb 'k ook bewust gekozen.

Lilithx, Daar waar de emotie tegen de ratio botst:

en dan laat ik je los. Dat moet.

Mooi dat je dat niet uitlegt!

Lilithx, Daar waar de emotie tegen de ratio botst

@Jan, dat is exact wat ik wilde beschrijven. Dat gevoel.

De vergeten strohalm in je haar leidt me af.

Mooi geschreven vooral bovenstaande zin.

Dank je, Nyceway.

Dag Lilithx, mooie proza/poëzie :) Graag gelezen. :)

Ik vind dit een mooi gedicht. Het gaat, denk ik, over een ongewenst maar onvermijdelijk afscheid. Het voelt pijnlijk. Zoals Jan P. al zei, mooi dat het niet wordt wordt verklaard.

Dank je Blavatski en Johanna Ik heb eens iets anders geprobeerd, dus het voelt wat onwennig aan voor mij.

Een emotioneel gedicht. Ik vind dat je de gevoelens mooi hebt omschreven. :thumbsup:

Dit zou kunnen slaan op de fase waarin ik nu zit in mijn leven. shit wat herkenbaar. Krachtig door het universeel omschreven gevoel. Dank je wel

Heel mooi geschreven. Inderdaad, het detail van de strohalm is erg goed gevonden. En het contrast van het jongetje met de volwassen man vind ik ook sterk. Het gevoel dat je erin hebt gelegd is erg aangrijpend.

Het gevoel van een verplicht afscheid is er wel maar ik krijg het beeld niet helder. Dat ligt waarschijnlijk aan mezelf want ik vind zweet proeven iets onsmakelijks. De vergeten strohalm is een mooi detail maar komt voor mij uit de lucht vallen. Zitten ze in een hooiberg? Het begint dat de HP zijn lief terugwenst terwijl het afscheid nog moet komen. :? Ik kan het gevoel wel volgen maar de situatie niet helemaal plaatsen. Sorry! :confused: Fijn dat je er weer bent! :thumbsup:

Dag Marietje Ik zal hier en daar proberen het wat duidelijker te maken. In het eerste deel wenst de man zijn geliefde terug. Hij mist haar, maar vooral de geslachtsgemeenschap en aandacht. (zo had ik het in mijn hoofd tijdens het schrijven) In het tweede deel ontmoeten ze elkaar. De vrouw bezoekt hem en hij voelt zich helemaal week worden in haar armen. Hij wil er zijn, maar de relatie tussen de twee is niet gezond. (waarom laat ik hier in het midden). Hij wordt helemaal door de vrouw meegetrokken in het liefdesspel en daarbij kust hij haar lichaam, vandaar het zweet. Hij is helemaal van de kaart van haar. Maar dan valt de 'vergeten strohalm' hem op, waardoor hij afgeleid wordt en (in mijn hoofd) begint te denken. De vergeten strohalm is dus meer een verwijzing naar de vroegere tijden, maar je kan het ook letterlijk nemen en dat ze bijvoorbeeld te paard rijdt. Na de strohalm (= het denken) is hij plots niet meer zo zeker van het liefdesspel, maar de vrouw is een doorzetter en ze trekt hem mee. Hij probeert het te zien als een afscheid. En dat is moeilijk voor hem, maar hij weet dat het de enige gezonde en rationele keuze is. Op die manier heb 'k het opgebouwd. Geen idee of het overkomt, maar ik heb mijn best gedaan. Dank je wel, Pim en Julia.