Schrijfopdracht #50: Als je groter bent

"Ik heb heus wel eens dommere dingen gedaan", dacht Ollie in een korte vlaag van zelfinzicht. Zijn blik gleed van de tak waar hij op zat naar een tak boven hem, die met zijn bladeren een soort parasol vormde. Het was geen al te beste parasol. De wind hoefde er maar nauwelijks aan te snuffelen en de zon maakte al onafgebroken oogcontact met Ollie. Die wist dat dit een staarwedstrijd was die hij niet kon winnen, dus sloot hij zijn ogen. Op de tast schoof Ollie zijn billen richting de stam van de boom. Daar kon hij nu lekker tegenaan leunen. Hij spiekte even met zijn linkeroog. Op de grond was de situatie nog exact hetzelfde. Zes leeuwen lagen in de schaduw van de boom. Twee van hen lagen te slapen, drie keken hem half geïnteresseerd aan, en eentje was zichzelf aan het wassen. Ollie zuchtte. Hij had gehoopt dat de leeuwen hem minder aandacht schonken, dan durfde hij wel wel verder naar beneden te klimmen. Ollie was namelijk aan de verkeerde kant van de boom begonnen. Het maakte niet uit vanaf welke kant je de leeuwenkuil inkeek, vanachter ieder hekje was evenveel te zien, maar Ollie had alleen oog gehad voor het hekje waar een eenzame boom aan de rand van de kuil met zijn langste twee takken overheen reikte. Daar ging hij bij staan. Iedereen wist dat Ollie de beste bomenklimmer van de klas was, dus dit was een buitenkansje dat Ollie niet kon laten liggen. Bovendien was het tot dan toe een behoorlijk saai schoolreisje geweest. Ollie schrok wakker uit zijn dagdroom toen de kooien aan de rand van de kuil met luid gekraak open gingen en de leeuwen gedwee naar binnen sjokten. Opeens viel hem op dat er al een hele tijd een hele zooi mensen van achter de hekjes vanalles naar hem stond te roepen. Een man in een overall rende met een ladder de kuil in en voor Ollie het wist werd hij uit de boom "gered" en stond hij buiten. De juf omhelsde hem. Nou ja, ze kneep hem bijna fijn! Ze vroeg wat hem had bezield, maar Ollie lette niet op. Dit was lang niet zo spannend als de volwassenen het lieten lijken. Hij kon maar één ding uitbrengen: "Misschien word ik later toch liever piloot in plaats van natuurfotograaf"