#50 Boomhutjongen

Voor deze keer een heel serieus verhaal. Tessa trakteerde zichzelf op een schrijfweekendje in een lux hotel. Haar man was daar fel op tegen, wat voor haar een extra reden was om te gaan. Zo gauw ze op haar kamer was, gooide ze haar koffer op bed en opende de balkondeur. Beneden zag ze een tuin die voornamelijk uit gras bestond. Hier en daar stond een grote boom. In een van de bomen zat een jongen in een soort natuurlijke boomhut, die een touw aan een tak vastmaakte. Op de grond stonden twee jongens verwachtingsvol naar boven te kijken. ‘Klaar,’ riep de jongen in de boom, terwijl hij het touw naar beneden gooide. Tessa keek naar de klimmende jongens en kreeg een subliem idee. Gelijk belde ze haar vriendin en vroeg of ze om negen uur bij haar kon komen. Dan was het tenminste donker. ‘Waarom?’ vroeg Belinda. ‘Ik wil je in vertrouwen iets vertellen. Zeg tegen niemand waar je heen gaat.’ ‘Dat klinkt spannend.’ ‘Dat is het ook. Ik zit in hotel “Napoleon”. Je hoeft je niet bij de receptie te melden. Neem de lift naar de derde etage en ga naar kamer 312.’ Belinda beloofde te komen. Om vijf over negen werd er op de kamerdeur geklopt. Met een brede glimlach deed Tessa open. Fijn, dat je er bent. Je hebt toch tegen niemand gezegd dat je naar mij ging, hè?’ ‘Nee. Dat werd me ten strengste door jou verboden.’ ‘Ik ben hier om mijn manuscript af te ronden. Je hebt toch niet toevallig nog telefonisch contact met Martin gehad, hè?’ ‘Welnee. Waarom zou ik?’ ‘Laten we naar de tuin gaan,’ zei Tessa, terwijl ze haar vriendin naar de lift duwde. ‘Huh? Waarom?’ ‘Daar voel ik me vrijer.’ ‘Brand los,’ zei Belinda toen ze in de tuin waren. ‘Zullen we even bij die boom gaan staan?’ wees Tessa. ‘Is die bijzonder?’ ‘Op zich niet, maar dit wel.’ In een snelle beweging sloeg ze het touw om de hals van Belinda en trok dat strak aan. Toen haar vriendin slap op de grond viel en haar tong naar buiten stak, liet Tessa het touw los. ‘Dag vriendin. Dag minnares van mijn man. Bedankt, boomhutjongen.’