Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 50 - Ouwe eik

Een verloren, zielig bloementuiltje, al wat bruin, een beetje verschrompeld, aan de voet van de oude eik. Elke dag als ik er langs wandel, stok ik even. Vanzelf. Een levendig kereltje, ik zie hem nog jengelen toen hij met Driekoningen kwam bedelen. Beetje een wildebras, eigenlijk. Maar om op die manier je kind te verliezen. Godsamme. Het had geregend die ochtend, maar toen de zon doorbrak was het meteen prijs. Ze waren met z’n vieren. Drie jongetjes en een meisje, een zusje van één van hen. Je zou denken, die ouders van vandaag, zo bezorgd. Maar als je aan de rand van een bos woont, hoef je je om het verkeer geen zorgen te maken. Ik zie hem nog zitten met zijn felrode jack aan. Bijna tot in de top van die oude eik. Toch al gauw twaalf meter hoog. Nee, een broekschijter was dat ventje bepaald niet. Ik weet nog dat ik dacht: oei manneke, die takken zijn glad. Toen verdween de rode vlek en stuiterde naar beneden. Een fractie van een seconde later hoorde ik het verre gegil van kinderen. Ik was net buiten met de hond. Zo snel als mijn stramme knoken me konden dragen ben ik naar de buren gelopen en bonsde met mijn stok op de deur. Het was de moeder die opendeed, ik moest zelfs niks zeggen. Moeders hebben een speciaal instinct voor zoiets. Het heeft gevroren deze nacht. De kale takken van de vermaledijde eik steken hulpeloos omhoog. Een eeuwig gebaar van spijt. Moet die knakker dat nog meemaken op zijn oude dag. Ja, hij wordt vervloekt, maar hij is tegelijk een tabernakel geworden. Ik kijk om me heen, er is niemand. Ik geef de boom een klopje op zijn bast, hij kan er ook niets aan doen. Een kindervriend, en dan dit.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi geschreven. Triest verhaal. Viel het meisje naar beneden en heeft de jongen met de rode jas het wel overleefd of noem je de rode vlek ze?

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi geschreven. Triest verhaal. Viel het meisje naar beneden en heeft de jongen met de rode jas het wel overleefd of noem je de rode vlek ze?
Had daar inderdaad mee geworsteld tijdens het schrijven. Was geneigd de vlek "ze" te noemen, maar zie de verwarring. Aangepast en "ze" weggelaten. Jongetje heeft het niet overleefd.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Aangrijpend verhaal, goed geschreven. :thumbsup: De opbouw is zinderend, als lezer voel je dat er iets mis is gegaan door de zin [Maar op die manier je kind verliezen...] en lees je verder omdat je wilt weten wat er gebeurt is. In eerste instantie las ik bloementuintje en vond het mooi dat je eerst daarop 'inzoomde' voordat je over de boom vertel. De tweede keer las ik bloementuiltje en heb het op moeten zoeken of het inderdaad datgene was wat ik dacht dat het was. Een boeketje dus. Door die betekenis vraag ik me af of je de zin [Maar op die manier je kind verliezen...] nog nodig hebt om de lezer nieuwsgierig te maken. Het is me niet helemaal duidelijk van waaruit de HP het ongeluk signaleerde. Ik vul zelf in vanuit zijn huis. :? -Tabernakel- moest ik opzoeken om die zin te begrijpen. [ ik moest zelfs niks zeggen.] - suggestie: Ik hoefde niets te zeggen? [Een eeuwig gebaar van spijt.] Dit is een mooi beeld. De intuïtie van moeders is zeer herkenbaar. :nod: Brrr, geen leuk verhaal.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind dit een heftig verhaal. Op een onbewaakt ogenblik kan er nu eenmaal veel misgaan. In dit verhaal gaat het goed mis. Maar toch moeten kinderen naar mijn idee in bomen klimmen. Daardoor leer je op jezelf vertrouwen.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Mooi en integer geschreven. Als je had gezegd dat de buurman vanachter zijn kamerraam het had zien gebeuren, was het duidelijker geweest wie de hoofdpersoon was.

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Tja Bedankt voor het lezen. Ja, ergens heb je wel een punt, maar wou het wat aan de verbeelding overlaten.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi verhaal, sierlijk geschreven. Ik plaatste de hoofdpersoon wandelend aan een pad langs de eik, wel op enige afstand. Ik denk dat een detail over waar de hp staat het verhaal duidelijker maakt. Maar zoals het er nu staat gaat alle aandacht uit naar de gebeurtenis, en dat heeft wel wat.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Marcker, Ik sluit me aan bij janp, zeker wat betreft de laatste alinea. Maar ook de onderstaande zinnen schetsen een goed, en naar mijn idee realistisch, beeld
ik moest zelfs niks zeggen. Moeders hebben een speciaal instinct voor zoiets.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Marcker, Heel veel is al gezegd en ik sluit me graag aan bij de lovende reacties. Werkelijk een schitterend geschreven verhaal dat mooi in balans is. Je voelt de emoties zonder dat het melodramatisch wordt. Ik vind het ook erg knap dat je erin slaagt om in de beschouwing van de gebeurtenis de verschillende gezichtshoeken te laten zien en dat in zo'n korte tekst (de moeder - de kinderen - de toeschouwer). Erg goed gedaan!

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Aangrijpend verhaal. Leuk dat je die boom ook nog even aandacht geeft. Hij kan inderdaad niets aan het drama doen dat zich heeft afgespeeld ;)

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Blavatski. Bedankt voor het lezen en je reactie. Ja, dat is het mooie aan lezen, hè. @Meta Bedankt voor het lezen en je reactie. Ja, bomenknuffelaar, my guilty pleasure... .

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi beeld, die oude man die een bemoedigend klopje op de bast van de eik geeft. Bomen zijn aantrekkelijk voor kinderen om in te spelen maar duidelijk niet zonder gevaar. Gevoelig beschreven dit trieste verhaal. :thumbsup:

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel mooi geschreven! Het verhaal is duidelijk in balans en genoeg afwisseling! Je wordt als lezer echt meegenomen in dit verhaal. Ik zou ook Ik moest niets meer zeggen vervangen door ik hoefde niets meer te zeggen ... Wat je bedoelde was al overduidelijk maar 'hoefde' geeft beter weer wat jij wil meegeven in het verhaal. Voor mij was bloementuiltje ook een nieuwe term.

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Mirte Bedankt voor het lezen en je reactie. Hoefde...moest...misschien mijn Vlaamse reflex? @Dos Bedankt voor het lezen en je reactie.