Bij leven

Bij leven geloofde ik niet zo in een leven na de dood. Hell no! Stijl is als Herpes. Je hebt het of je hebt het niet. Ojee, mijn huid voelt al dagen, misschien wel weken, gortdroog aan. Zal ik nu mooi opdrogen? Fuck, waar zijn alle spiegels gebleven? By the way, what happened to god’s light? Met mijn handen zoek ik voorzichtig mijn poolvossenbontje om mijn schouders op. Hè jakkes, wat krioelt daar? What the fuck? Hoe kwam ik in godsnaam hier terecht? Ik weet het niet. Waarom moet dit mij nou overkomen? Wat voel ik nu? Laten de gouden lovertjes van mijn jasje nu al los? Pff, flut kwaliteit van tegenwoordig. Waar is die rot styliste die het jasje zo aanprees. Een Gucci! Amahoela… How the hell did I end up here in this black hole? Ik herinner mij de operatiekamer en de knappe, plastische chirurg. Had ik echt zo’n afzichtelijk, groene operatiejurk aan? Really? En zo’n stom netje over mijn blonde lokken. Hoe ben ik dan in godsnaam hier in dit donkere hol terecht gekomen? Dit hadden we niet zo afgesproken. Moet ik die knappe chirurg toch maar aanklagen? Met de dag vallen er meer gaten in mijn designers japon. Ik zwem er in. Tjonge, tjonge, heb ik hiervoor jarenlang liposuctie ondergaan. Afgezien! Pijn geleden om in stomme designers jurken te passen, waar nu gaten inzitten? Pff, was dit het? Waar blijft dat fucking life after death? Ik heb nu wel zin een goed feestje. Mijn haar zit nog goed. Nog wel.