#48 Genieten

‘Wat een mazzel dat ik een grote parasol heb gekocht, hè?’ ‘Geweldig, Gerard. Vooral omdat het nu zo hard regent en waait.’ ‘Daar zijn laarzen en jassen voor uitgevonden, Diane.’ Ze zuchtte en keek naar de tuin. Om de sfeer te verhogen had Gerard de tuinverlichting aangedaan. ‘Prachtig zoals de lampjes in de plassen weerspiegelen, Gerard. Schenk nog maar eens in, zodat ik wat warmer word. Ik sterf van de kou.’ ‘Tuurlijk, schat. We blijven wel zitten tot het uur op de juiste tijd staat. Wacht, ik haal een ligbed uit de schuur. Toen hij dat op het terras openklapte, vroeg Diane of hij er genoegen in schepte om alles nat te laten regenen. Gerard lachte. ‘Nee, dat is niet de bedoeling. Kleed je snel uit.’ ‘Wat?’ ‘We gaan in de open lucht vrijen.’ ‘In de stromende regen? Bekijk het even.’ ‘Dat hebben we wel vaker gedaan.’ ‘Ja, tijdens zwoele nachten.’ Diane keek naar de plassen die steeds groter werden. Toen ze zich weer omdraaide, zag ze tot haar stomme verbazing dat Gerard helemaal naakt was. ‘Doe niet zo belachelijk.' Voordat ze kon opstaan had Gerard haar laarzen al uitgedaan. Hij trok haar omhoog, deed haar jas uit en ontdeed haar met een paar handige gebaren van de rest van haar kleding. ‘In goede en in slechte tijden staat er toch in de trouwbelofte? Het is nu een slechte tijd. Laten we even kijken of we de test doorstaan.’ Ondanks haar protesten tilde hij haar op en legde haar op het ligbed. Na gedane arbeid stond hij op, keek op zijn horloge en zei dat de tijd erop zat. ‘Die hebben we toch maar mooi ingevuld. Douchen hoeven we ook niet meer.’ ‘Ik vond het een fantastische nacht, droplul.’