.

Ik wil opmerken dat het best wel mogelijk is dat iemand met een idee of stukken tekst vandoor gaat. Mijn ervaring met proeflezers is erg positief, maar je zult maar net iemand tegenkomen, een concurrent, want ik begreep dat het non-fictie is, die wel verstand van zaken is maar uit competitieve gevoelens met je ideeën te koop gaat lopen. Dat is geen irreële angst. Ik denk dat het meer geldt voor non-fictie dan voor fictie. De andere kant is dat ik veel plezier heb met mijn proeflezers. Ze zijn een verrijking van mijn leven en ik hoop ook wederzijds. Als je meer zekerheid wilt kun je ze iets laten proeflezen waarvan je gemakkelijker afstand doet en kijken hoe de proeflezer bevalt.

De andere kant is dat ik veel plezier heb met mijn proeflezers. Ze zijn een verrijking van mijn leven en ik hoop ook wederzijds. Als je meer zekerheid wilt kun je ze iets laten proeflezen waarvan je gemakkelijker afstand doet en kijken hoe de proeflezer bevalt.

Plezier met proeflezers die een leven verrijken. Dat is natuurlijk een fantastische bijkomstigheid, een bonus zelfs, máár. Dat proeflezers vrienden worden of vrienden proeflezers, is niet de kern in de bijdrage van proeflezers aan het schrijfproces. Lezers zijn ook geen vrienden, maar onbekenden die jouw boek lezen (al kan een schrijver natuurlijk heel goed vrienden hebben die zijn werk ook graag lezen). Dus: het is wat proeflezers betreft belangrijk voor een gepubliceerd schrijver voor zichzelf duidelijk te hebben waar de grens ligt tussen: schrijven lezen proeflezen - mening geven - redactie doen - inhoudelijke feedback geven - betrokken zijn en blijven bij het schrap- en schrijfproces (meerdere proefleesrondes). Er is een enorm verschil tussen een proeflezer die inhoudelijk ideeën aangeeft, of een die enkel redactie doet op een finale versie. Zinsconstructies voorstellen, show vs. tell aangeven, alternatieven aandragen voor wendingen in de verhaallijn, inhoudelijk het verhaal beïnvloeden dus, dat lijkt me eerder vallen onder coaching. Af en toe hoor ik dat er voor één kort verhaal/wedstrijdbijdrage meer dan 1 proeflezer gevraagd wordt, meer dan vijf zelfs, acht, tien - het verhaal verwordt dan m.i. tot een onderdeel van een heel proces waarbij de schrijver met anderen in meerdere herschrijf- en schraprondes werkt aan een (kort) verhaal. En het eindresultaat, is dat dan nog wel het product van de creativiteit van die ene schrijver? Wiens stem? Wiens gedachtegoed is het dat de lezer uiteindelijk voorgeschoteld krijgt? Of kwalificeert een dozijn proeflezers dan als een doelgroep op zich (= alleen nog schrijven voor je proeflezers/achterban). En als een proeflezer niet zelden zelf óók schrijft, is het door hem aangedragen verhaalonderdeel, wending, oplossing dan van de schrijver die het verwerkte in dat verhaal of van de proeflezer/meeschrijver? - Kun je dan als schrijver nog zeggen dat het jóúw woorden zijn, die in een ander verhaal gebruikt zijn? Kortom: hoe meer mensen sleutelen aan een verhaal, hoe meer de stem van de schrijver naar de achtergrond verdwijnt en hoe vaker stukjes tekst of plotonderdelen kunnen opduiken in andere verhalen.

Ik hou niet van veel proeflezers, wel van proeflezers die overal opletten. Dat gebeurt niet altijd en dat hoeft ook niet. De een let hierop en een ander daarop. Heel veel proeflezers hoef ik niet. Je moet alles weer verwerken. Sommigen zeggen dit zou ik weglaten en anderen zeggen die zou ik uitbreiden. Dat je een warm gevoel voor je proeflezers krijgt, vind ik wel logisch.

Ik heb weleens heel veel proeflezers, omdat ik op een oproep veel reacties krijg. Daar zitten er een paar tussen die alleen maar zeggen of ze het verhaal als geheel konden begrijpen en of ze het mooi vonden. Omdat ze belangstelling tonen vind ik het fijn om het verhaal naar ze op te sturen. Soms zeggen ze dan spontaan iets meer over het verhaal. En ik heb proeflezers die redactie doen, proeflezers die het verhaal compleet analyseren, proeflezers die op wendingen letten, enz. Mijn verhaal blijft mijn verhaal, soms schrijft een proeflezer echter echt een stuk over en pieker ik of ik het wel zal overnemen. Dit gebeurt echter niet vaak. Meestal gaat het om een woord hier, een zinsdeel daar. Mijn ervaring is dat acht proeflezers veel verschillende dingen zien. Ik neem niet alles over. Soms valt maar een van de acht ergens over, terwijl er zeven enthousiast zijn. Dan kan ik echt piekeren of ik meega met die ene of met die anderen. Dan let ik ook op voor wie een verhaal bestemd is. Voor de libelle schrijf je anders dan voor de A.L. Snijdersprijs. Proeflezers verschillen in smaak. En gelukkig!

Odile, als jij veel proeflezers wil gebruiken, moet je dat vooral doen, dat meen ik. Mijn punt in dit topic is duidelijk, denk ik. Wie bang is dat proeflezers zijn verhaal 'jatten', moet misschien niet werken met meerdere proeflezers. Acht proeflezers voor een kort verhaal vind ik erg veel, dat zou voor mij absoluut niet werken. - Een (1) ervaren proeflezer kan prima controleren op inconsistenties. (In geval van publicatie zal de betreffende redactie altijd nog lichte redactie doen). - Ik vind het echt zonde als een half-af verhaal al door meerdere mensen gelezen wordt. Uiteindelijk verdienen mijn lezers mijn beste verhaal. Dat wil ik ze ook geven - in publicaties. Als ik zelf proeflees, geef ik trouwens wel inhoudelijke feedback - als daar om gevraagd wordt.

Soms valt maar een van de acht ergens over, terwijl er zeven enthousiast zijn. Dan kan ik echt piekeren of ik meega met die ene of met die anderen. Dan let ik ook op voor wie een verhaal bestemd is.

Dat lijkt me nogal intensief. En schrijven op zich is al zo intensief :confused: Suggestie: Je kunt niet voor iedereen schrijven.

Ik heb er niet eens bij stilgestaan dat proeflezers mijn verhalen zouden kunnen jatten. Waarom zouden ze? Je beleeft toch geen plezier aan het verhaal van een ander? Als ik proeflees ga ik voor alles. Nee, dit is absoluut geen uitnodiging. Af en toe wil ik even niets doen.

Je beleeft toch geen plezier aan het verhaal van een ander?

Ik wel.

:D Je begrijpt best dat ik jatten bedoel.

Het hoeft niet via de belastingdienst. Print je manuscript uit, stop het in een envelop, frankeer die en adresseer hem aan jezelf. Houd de envelop gesloten. Datum poststempel is bewijs. Pas openen tijdens rechtszaak. Overigens hoeven het geen proeflezers te zijn: ook gepubliceerde verhalen worden gejat, een beetje omgeschreven en dan weer gepubliceerd.

Heb je voorbeelden?

Alles wat op internet staat wordt gejat, wel of niet misvormd en onder een andere naam geplaatst. Dat is nu eenmaal zo. Niemand houdt rekening met copyright want het staat openbaar dus jatten ligt voor de hand en oogt legitiem. Ik werk nooit met proeflezers, zou niet weten waarom. Word je toch alleen maar onzeker van? Je weet zelf het beste of je werk goed is of niet.Althans dat dien je te weten :nod:

Alles wat op internet staat wordt gejat, wel of niet misvormd en onder een andere naam geplaatst.

Fout.

Dat is nu eenmaal zo.

Fout.

Niemand houdt rekening met copyright want het staat openbaar dus jatten ligt voor de hand en oogt legitiem.

Fout.

Ik werk nooit met proeflezers, zou niet weten waarom.

Fantastisch.

Word je toch alleen maar onzeker van?

Je bent dus onzeker over je eigen stelling.

Je weet zelf het beste of je werk goed is of niet.

'Ja', zei de verslaafde dakloze.

Althans dat dien je te weten :nod:

:D

Ik werk zelf met meerdere proeflezers, maar laat niet iedereen hetzelfde manuscript lezen. De '1st draft' wordt gelezen door 2-3 proeflezers. Ik neem hun opmerkingen ter harte en schrijf dan mijn '2nd draft'. Dit 2nd draft wordt meestal alleen gelezen door mijn schrijfcoach. Dan ben ik toe aan de 3rd draft, die weer door 2-3 proeflezers wordt gelezen, maar dan anderen als die het 1st draft lazen. Dit werkt voor mij. Ben echter nog nooit bang geweest dat mijn verhaal wordt gejat. Maria

Ik zie het niet staan hoor, op de site van de belastingdienst. Was toch met mijn IB bezig, dus ik dacht, laat ik het eens opzoeken. Ik vind alleen dit: http://www.belastingdienst.nl/wps/wcm/connect/bld… met als tekst: Wij registreren alleen nog akten waarvan registratie wettelijk is vereist voor de geldigheid van de rechtshandeling. Dat geldt voor akten: die een pandrecht vestigen op een roerende zaak, op een recht aan toonder, of op het vruchtgebruik van een zo’n zaak. die een pandrecht vestigen op een tegen een of meer bepaalde personen uit te oefenen recht dat niet aan toonder of order luidt, of op het vruchtgebruik van een zo’n recht die zijn opgemaakt voor de stille cessie van vorderingen die aandelen op naam in een beursgenoteerde vennootschap leveren

Maargoed, het is gewoon heel simpel: http://www.auteursrecht.nl/auteursrecht Als iemand mijn gedichten of wat dan ook zou jatten, dan zou ik degene gewoon even opzoeken. Heb je meteen weer wat om over te schrijven.

Weg.

Weg.

Als het euvel met de 'alleen voor leden' keuze bij het plaatsen van fragmenten bij Proeflezen opgelost zou zijn, en je zou fragmenten kunnen plaatsen zonder dat ze door Google of een andere zoekmachine gevonden worden, zou je dan weer terugkomen?

Ik zie het niet staan hoor

en

Wij registreren alleen nog akten waarvan registratie wettelijk is vereist voor de geldigheid van de rechtshandeling. Dat geldt voor akten:

Klopt. De Belastingdienst is er al zo'n vijftien jaar geleden mee gestopt. Je kunt het werk bij een notaris laten vastleggen, maar dat is een heel stuk duurder. De notaris kan een document dateren middels een datumstempel ("voor gezien"). Andere trucs, zoals het naar jezelf opsturen en de envelop dicht laten hebben geen enkele rechtsgeldigheid als bewijslast. Hier meer info: http://www.iusmentis.com/auteursrecht/registratie/