Wekelijkse schrijfopdracht #47 - De eerste (2 versies)

Eh, je brengt me enigszins in verwarring. Eerst dacht ik dat je verhaal over een middelbare school ging tijdens een brandoefening. Toen begreep ik dat het geen oefening was en dacht ik dat het zich in de tweede wereld oorlog afspeelde. Maar toen waren er nog geen Apple's. Nee, het is duidelijk een toekomstverhaal. Oké leuk verhaal. Maar toen kwam: Ik begreep toen ook dat ze .... en eerlijk gezegd begreep ik het daarna weer niet zo goed. Heeft hij haar nu opgegeten en kotst hij nu haarballen? Is de HP een kat? Nee, die hebben geen Apple. Help. Nou ik ben ook geen YA dus daarom snap ik het misschien niet helemaal. Ik heb het wel geboeid gelezen en wacht op de andere commentaren. Die helpen me vast te verplaatsen in je verhaal.

Mijn ongebreidelde fantasie zegt er is een groep die mensen "merkt" door lichamelijk contact en een andere groep die kannibalen zijn? Ben wel gefascineerd maar snappen doe ik het nog niet helemaal, Bart.

bart snel, Mooie SF sfeer in de 1e twee alineas, hier raak ik het spoor bijster:

Later begreep ik dat wij niet toevallig samen onder een tafel waren beland, dat ze me met die kus gemerkt had en dat zij, en haar mensen, mij overal hadden gevolgd, ook buiten school. Ik begreep toen ook dat ze moest worden opgeruimd en de Leider zei dat ik er klaar voor was om dat zelf te doen.

Het lijkt dat het meisje en haar mensen de baas zijn en niet de ik, maar het is de ik die gehoorzaam is aan de Leider en het meisje (opeet?)

Hi Bart, Mooi stukje Sci-fi. Zeer duidelijk geschreven. Op welke wijze is hij gekenmerkt door de kus of misschien moet ik de vraag anders stellen. Is hij gekenmerkt door de kus zelf? Ze was mijn eerste en hoewel ik nog dagen later haar lange haren braakte, kan ik hier toch wel bekennen dat ik vanaf dat moment de smaak te pakken had. ( hier toch wel is overbodig)

Klein foutje schijnbaar toevallig ergens Te praten met vriendinnen. Mooi geschreven. Met huid en haar verslinden. Zo doen we dat later met onze tegenstanders. Goede recycling.

Bedankt voor het lezen en de reacties zover. Dit was een experiment, en waarschijnlijk niet helemaal geslaagd, maar ik wacht nog ever meer reacties af voor een definitieve conclusie.

Bart, al lezende dacht ik dat dit op een mooie liefdesrelatie zou uitdraaien. Die kus van dat meisje had hem op slag doen veranderen van een verlegen puber in tot over zijn oren verliefde jongeling. Maar het pakte anders uit. Ik ben heel nieuwsgierig.

Ja. Een romantisch verhaal, of toch niet zo romantisch, in een periode waarin het nodig is dat Apple gasmaskers met luidsprekers, Wifi, USB aansluiting en dergelijke maakt. Na de eerste keer lezen: de jongen was aldus de leider klaar om voor de eerste keer een meisje te, nou ja, ze had veel haren daar. Zijn er geen mobiele telefoons meer? Dat er horloges worden gebruikt om aan te geven dat het veilig is? De tweede keer lezen: De jongen is een kat. Het meisje een muis met een gasmasker. Uiteindelijk heeft hij haar onder leiding van de opperkat opgegeten. De derde keer lezen: Een dubieuze situatie waarin verschillende groepen mensen elkaar te lijf gaan om een mysterieuze reden. HP maakt het meisje dood en eet daarna per ongeluk een bosje lange haren op. Dat vond hij erg lekker. Hij eet nu vaker haren. Allemaal niet? Wat raar. Mag ik je alsnog op je schouder kloppen omdat je me in een compleet raadsel hebt achtergelaten? Met spanning wacht ik op jouw uitleg.

# 8 - zo grappig commentaar.

Ik moest je verhaal een paar keer lezen omdat ik steeds op een ander been gezet werd. Een mooie wending vind ik dat zij en haar mensen hem moesten volgen en hij de boel omdraait door haar uit de weg te ruimen. Ze was zijn eerste, maar volgens mij kan hij daar wel een poosje op teren :)

Ik heb je verhaal ook een aantal keer gelezen. Eerst dacht ik dat de HP onderdrukt werd, toen dat er op hem gejaagd werd en daarna dat hij een soort roofdier/weerwolf is ofzo. Ik ben in ieder geval gefascineerd en zou graag door willen lezen.

Bart, Iedereen leest je verhaal meerdere keren (wat leuk voor jou). Ik dus ook. Het blijft een verbazend ongrijpbaar ding. Het stoort me echter niet. Het eerste deel lijkt inderdaad een love story te worden maar daarna wordt het erg vreemd en vrees ik in een groot horrorverhaal te zijn beland... en daar wil ik dan weer graag nog veel meer van weten, want buiten het kader van de 300 woorden ligt duidelijk nog een verschrikkelijke en spannende waarheid te wachten.

Ah ik vind dit zo vet, Bart! Ik wil en moet weten wat er aan de hand is. Mijn gedachten draaien op volle toeren, maar ik kom er niet uit. In het begin vond ik je verhaal wat kalmpjes, voorspelbaar en ietwat saai, maar toen kwam ik bij de laatste alinea en barstte het los. Ik vind dit echt geweldig. Vooral de spanning waar je mij inlaat, hoe frustrerend. Ik hoop dat je het ons ooit nog uitlegt of anders een boek gaat schrijven, want ik wil het graag weten. :thumbsup:

Ah ik vind dit zo vet, Bart! Ik wil en moet weten wat er aan de hand is. Mijn gedachten draaien op volle toeren, maar ik kom er niet uit. In het begin vond ik je verhaal wat kalmpjes, voorspelbaar en ietwat saai, maar toen kwam ik bij de laatste alinea en barstte het los. Ik vind dit echt geweldig. Vooral de spanning waar je mij inlaat, hoe frustrerend. Ik hoop dat je het ons ooit nog uitlegt of anders een boek gaat schrijven, want ik wil het graag weten. :thumbsup:

Als hij het niet doet, wordt hij gekielhaald of gevierendeeld. De keuze is aan hem. Zo coulant zijn we ook wel.

Ah ik vind dit zo vet, Bart! Ik wil en moet weten wat er aan de hand is. Mijn gedachten draaien op volle toeren, maar ik kom er niet uit. In het begin vond ik je verhaal wat kalmpjes, voorspelbaar en ietwat saai, maar toen kwam ik bij de laatste alinea en barstte het los. Ik vind dit echt geweldig. Vooral de spanning waar je mij inlaat, hoe frustrerend. Ik hoop dat je het ons ooit nog uitlegt of anders een boek gaat schrijven, want ik wil het graag weten. :thumbsup:

Als hij het niet doet, wordt hij gekielhaald of gevierendeeld. De keuze is aan hem. Zo coulant zijn we ook wel.

Ah, dat verandert de zaak natuurlijk :lol:.

Eerst een love story in het kleine en dan raak ik de kluts kwijt. Opnieuw gelezen maar de clou heb ik nog niet. Ben benieuwd Bart! Knap werk!

Hoewel het soms een beetje raadselachtig was, heb ik het met plezier gelezen. Mooi subtiel begonnen en wreed geëindigd.

Een of andere futuristische wereld met een oorlogsdreiging, waar men op school onder tafels moet schuilen met gasmaskers, waarin je blijkbaar meerdere herkenbare merken hebt. En mensen elkaar opeten en merken met kussen. Ik ben benieuwd wat er aan de hand is in die wereld.

Leuk dat mijn verhaal zoveel los maakt. Ondanks dat het veel vragen oproept, zijn jullie in het algemeen lovend in de kritieken. Dat is, denk ik een groot compliment. Hartelijk dank voor de tijd die jullie in het lezen en in jullie reacties hebben gestopt. Ik was vooral blij verrast met de ludieke invullingen van Johanna. Volgens mij moeten we haar vaker in het duister laten tasten :lol: Nu er met lijfstraffen wordt gedreigd kies ik eieren voor mijn geld en zal ik in de volgende post het verhaal plaatsen zoals het er ongeveer oorspronkelijk uitzag. Het was te lang, maar het lukte me niet te bezuinigen op de zinnen, dus uiteindelijk besloot ik de hele eerste alinea weg te laten. Ook omdat ik eigenlijk best blij was met wat toen mijn openingszin werd. Ik had ook nog een versie met de 'uitleg' aan het eind, maar die vond ik zelf qua opbouw een stuk minder. Enfin, wie nog een keer de moeite wil nemen het te lezen en van commentaar te voorzien ben ik bij voorbaat erg erkentelijk.

De eerste (oorspronkelijke versie) Hoog boven onze hoofden woedde een voortdurende oorlog. Onze bio-drones probeerden met chemicaliën gaten te branden in de beschermende virtuele stolpen die rond de bewoonde gebieden door de mensen waren opgetrokken, intussen bestookt door hun stoorzenders en gewapende UAV’s. Behalve het alarm, dat een paar keer per dag klonk, merkte je in de stad weinig van al dat geweld, maar dat betekent niet dat er niet gestreden werd. Ik zag haar voor het eerst onder een tafel in de aula van onze school. Het alarm was weer afgegaan. Iedereen wist inmiddels wat dat betekende. Gasmasker op en ergens onder gaan zitten. Het duurde dit keer lang voordat onze horloges knipperden met het “veilig”-icoontje. Ik zag de angst op haar gezicht, hoewel haar ogen misschien iets werden vertekend door het gebogen glas van haar masker. Ze had een van de laatste modellen, een rode Apple met ingebouwde luidsprekertjes. Een paar dagen later sprak ze me aan in de kantine. “Jij bent toch die jongen met wie ik laatst schuilde onder de tafel?” Ik knikte, zei niets. Ik had mijn mond vol. “Ik wilde je bedanken. Je bleef zo rustig. Ik was bang, maar toen ik naar jou keek wist ik dat mij niets zou gebeuren.” Ze boog voorover en gaf me een kus op mijn wang. Ik slikte, wilde iets terugzeggen maar ze was alweer weg. Ze rook naar frambozen. Vanaf dat moment zag ik haar overal. Elke keer als ik onderweg was naar mijn lokaal, of als ik tijdens de les naar buiten keek, dan stond ze schijnbaar toevallig ergens ze praten met vriendinnen of ze zat ergens te lezen. Later begreep ik dat wij niet toevallig samen onder een tafel waren beland, dat ze me met die kus gemerkt had en dat zij, en haar mensen, mij overal hadden gevolgd, ook buiten school. Ik begreep toen ook dat ze moest worden opgeruimd en de Leider zei dat ik er klaar voor was om dat zelf te doen. Ze was mijn eerste en hoewel ik nog dagen later haar lange haren braakte, moet ik bekennen dat ik vanaf dat moment de smaak te pakken had.

bartsnel, Het is dus grimmige SF. Heel strak, deze 1e versie. noot:

maar dat betekent niet dat er niet gestreden werd.

betekende - denk ik

Maar... maar.... heeft hij haar nu wel of niet opgegeten? Dat lijkt me zo ongeciviliseerd in zo'n SF wereld situatie. Wat zie ik nu alsnog over het hoofd?

bartsnel, Het is dus grimmige SF. Heel strak, deze 1e versie. noot:

maar dat betekent niet dat er niet gestreden werd.

betekende - denk ik

Ik twijfelde. Als die strijd nog steeds aan de gang is op het moment dat de HP vertelt, kan het dan niet 'betekent' zijn?

Maar... maar.... heeft hij haar nu wel of niet opgegeten? Dat lijkt me zo ongeciviliseerd in zo'n SF wereld situatie. Wat zie ik nu alsnog over het hoofd?

Met huid en vooral haar. Ja, het zou leuk zijn als we in de toekomst beschaafd werden, maar kijk waar we na 100.000 jaar zijn... Ik zou er niet op rekenen. Maar voor jouw geruststelling, hij behoort natuurlijk tot een bijzonder ongeciviliseerd buitenaards ras.

Maar... maar.... heeft hij haar nu wel of niet opgegeten? Dat lijkt me zo ongeciviliseerd in zo'n SF wereld situatie. Wat zie ik nu alsnog over het hoofd?

Met huid en vooral haar. Ja, het zou leuk zijn als we in de toekomst beschaafd werden, maar kijk waar we na 100.000 jaar zijn... Ik zou er niet op rekenen. Maar voor jouw geruststelling, hij behoort natuurlijk tot een bijzonder ongeciviliseerd buitenaards ras.

Ik denk niet dat ik morgen nog de straat op durf. Dat is een groot probleem, mijn schoenen moeten namelijk naar de schoenmaker. Slechte geruststelling.

#:!*%**{§*% dubbel

Door die eerste paar zinnen begrijp ik al iets meer van het verhaal. Het moet als SF gelezen worden. Alleen dat 'met huid en haar' verslinden komt me vreemd voor, ook voor SF. Maar ik moet toegeven dat ik nooit dergelijke literatuur lees. In de tweede zin zou ik 'door de mensen' verplaatsen achter 'stolpen die'. betekent >> betekende ergens ze >> ergens te

Het begin schetst de omgeving en dan duik ik sneller in het verhaal. Ben ook geen Sf lezer maar dat is het leuke op SOL, je komt van alles tegen.

De SF-sfeer komt door de toegevoegde alinea aan het begin natuurlijk veel duidelijker tot zijn recht, maar ook de eerste versie zonder die alinea had inderdaad een mooie openingszin. Dus beide versies voor mij meer dan ok. Het probleem zit hem alleen een beetje bij de laatste zin. Dat hij haar heeft opgegeten was mij meteen al duidelijk maar het hoe en waarom is dat wat minder. Om dat uit te leggen heb je natuurlijk een langer verhaal nodig. Dus bij deze blijf ik het toch - binnen het kader van de opdracht - een mooi en goed geschreven stukje vinden en dat in beide versies.

Ik ben het met Ryn eens dat het een mooi en goed geschreven stuk is maar als verhaal vind ik het niet voldoen aan de verwachting. Die is een gevoel van bevrediging na lezing. Er mogen vragen open blijven, maar dan moet het verhaal ook de mogelijkheid bieden om als lezer aannemelijke antwoorden te bedenken. In je verhaal geef je te weinig aanknopingspunten om te verklaren waarom die jongen dagen later nog haren braakte en de smaak goed te pakken had. Heeft deze jongeman een psychische stoornis of is het een algemeen gebruik van de clan waartoe hij behoort. Ik denk dat het verhaal iets te lang is voor 300 woorden. Dit gebrek vind ik echter te weinig om gekieldeeld of gevierenhaald te worden. Jouw week-end kan niet meer stuk. Geniet er van.