opdracht #47 Watje

Mijn vader schopte zijn Zweedse klompen uit, hij had er een rit naar Italië opzitten: twee dagen heen en twee dagen terug. In onze smalle gang tilde hij mijn moeder op en duwde met zijn schouder de deur van hun slaapkamer open, mijn moeder giechelde als een schoolmeisje. In de kamer die ik met mijn zus deelde, gaf een kamerscherm ons een beetje privacy. Vanaf mijn bed luisterde ik hoe ze haar haar toupeerde. Ze droeg gebundelde armbanden van de HEMA en op het ritme van het venijnige gerinkel, deed ik het met mezelf. Niet dat ik over mijn zus fantaseerde. Ik zag voor me hoe Sharena in het trappenhuis omhoog liep, hoe ze in het lokaal de achterkant van haar rok glad streek als ze ging zitten. Daarbij repeteerde ik in stilte alsmaar de lettergrepen van haar naam: Sha-re-na. Het gerinkel stopte. 'Johan, wat doe je?' 'Niets,' zei ik na een zucht te hebben onderdrukt, het was al gebeurd. 'Ik ga douchen, mag ik een sigaret van je?' 'Je bent een krent, koop zelf.' 'Alsjeblieft, Suzan. Dan ben je mijn grote lieve zus.' Een sigaret vloog over het scherm. Ik was zeventien en zonder ervaring, ik keek alleen. Op school, op straat, in het zwembad, in het winkelcentrum, in de bibliotheek, in ons stamcafé. Iets meegemaakt had ik niet, maar ik hunkerde ernaar een meisje te kussen. Opgefrist rookte ik de sigaret op het balkon. Mijn vader kwam naast me staan, razendsnel draaide hij een zware Van Nelle. 'Wel honderd hoeren op de parkeerplaats bij Genua, Johan. Weet je hoeveel chauffeurs voor gaas gaan? Geef mij je moeder maar.' De geur van zijn shagje was sterker dan die van mijn sigaret. 'Wat ga je doen als je je examen hebt gehaald?' 'Bouwkunde.' 'Een technische opleiding, dat is altijd goed. Doe je best jongen.' Hij sloeg me op mijn rug. 'Waarom rook je eigenlijk filtersigaretten?' 'Ik kan niet draaien.' 'Je bent een watje, Johan. In de wagen draai ik met één hand.'