Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #47 - Gewoon mens

 26 maart 2015 - 20:58
Ik kijk in zijn ogen. In een korte tijd zijn ze zo vertrouwd geworden voor me. Mijn leven was tot gisteren nog overzichtelijk. Ik was een Meerdere, ik woonde in de Meerderenwereld veilig afgeschermd van de Minderenwereld. Over mijn land stond een Koepel die mij beschermde tegen bacteriën van buitenaf. Ik was getrouwd met een Meerdere op mijn zestiende, precies volgens het boekje. Ik woonde bij hem in en we zouden nu aan kinderen moeten denken. Ik droeg mooie jurken, ging naar geweldige feesten en werd bediend door Minderen. Die Minderen woonden veilig in kleine huisjes, ver van het paleis af, zodat we niet te veel contact met ze zouden hebben. Mijn leven was zoals het hoorde, tot het gesprek met moeder gisteren. ‘Ik ben niet wie jij denkt dat ik ben,’ begin ik. Christopher zijn ogen glijden zoekend over mijn gezicht heen. Ik heb lang getwijfeld of ik het hem zou vertellen. De kans is daar dat hij me zal verstoten. Dat ik naar de Minderenwereld moet, de Meerderen voor altijd zal moeten dienen. ‘Hoe bedoel je?’ vraagt hij wanneer ik niet verder praat. Zijn ogen staan bezorgd. Hoewel het een risico is, wist ik ook dat ik het niet lang voor me zou kunnen houden. Hoe kan ik me nou laten bedienen door een Mindere wanneer ik er zelf één ben? ‘Ik ben geadopteerd, Christopher, mijn ouders konden geen kinderen krijgen. Het was een laatste wanhoopsdaad van mijn moeder, je weet dat ze anders zou worden verstoten.’ ‘Dus je bent geen kind van je ouders? Wil je je biologische ouders soms opzoeken? Daar wil ik je wel bij helpen.’ ‘Nee, ik ben niet geadopteerd van een Meerderenfamilie. Ik ben geadopteerd van een Minderenfamilie.’ Ik bestudeer zijn gezicht, zie hoe het van verbaasd naar verontwaardigd naar boos gaat. Ik had het fout realiseer ik me opeens. Hij zal het nooit kunnen begrijpen. Hij zal nooit kunnen zien dat ook ik gewoon een mens ben. Hij is een Meerdere en ik ben een Mindere. Hij is mijn baas en ik ben zijn slaaf.

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 maart 2015 - 21:15
Anne Borneman, Een vervolg op je Minderen/Meerderen verhaal. Interessant. Let wel op je perspectief en de tijden, bijvoorbeeld deze passage:
Mijn leven was zoals het hoorde, tot het gesprek met moeder. ‘Ik ben niet wie jij denkt dat ik ben,’ begin ik. Zijn ogen glijden zoekend over mijn gezicht heen.
De ik zegt dat dus tegen haar moeder (lijkt het) maar het zijn ogen die zoekend enz...

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 maart 2015 - 21:26
Jij als jong volwassene moet bij uitstek in staat zijn een YA-verhaal te schrijven. Dit is er dus een. Leerzaam voor ons ouderen. Mooi verhaal ook. Wel met een triest einde voor beiden.

Geen afbeelding
Johanna B.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 maart 2015 - 21:50
Geen fijn verhaal. Eigenlijk voelde ik meteen aankomen dat het de verkeerde kant op ging. De afsluitende zin is gewoon om te huilen. Een fascinerend verhaal, dat is het wel. Vind ik overigens van alle stukjes die je tot nu toe gepost hebt over jouw verhaal.

Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 maart 2015 - 22:04
Mooi verhaal. Past heel goed in het thema. De diepere boodschap zet je aan het denken. Het lijkt vreemd maar is helaas vaak realiteit in de wereld.

Profile picture for user W Rynlandt
W Rynlandt

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 maart 2015 - 6:44
Jij bent deze week onze specialiste in YA he Anne... en dat blijkt ook. Heel erg mooi verhaal en inderdaad een vervolg op iets dat ik nog in mijn hoofd heb hangen. De herkenning was er meteen en dat is sterk! Ik vind het zeker een leuk en interessant gegeven ook... mooi bedacht, die adoptie door mensen uit een hogere klasse en dan het risico om opnieuw verstoten te worden als je er achterkomt of er openhartig over praat. Waar is dan je plaats in de wereld he... Je hebt de HP mooi en rustig beschreven en ik voel onder het lezen sympathie voor haar, je gaat als lezer de onzekerheid meevoelen... dat is erg belangrijk en dat heb je goed voor elkaar. Aan het eind hoopte ik echt dat het nog niet klaar was... dat ik nog meer te weten zou komen en hoe het afloopt... dit is duidelijk het begin van hele reeks nieuwe perikelen in een groots verhaal. :thumbsup: Het meevoelen met je HP heb je dus al bereikt, de lezer is betrokken. Wat je ook heel mooi voor elkaar hebt met deze situatie is dit: je hebt een heel duidelijk conflict tussen jouw HP en zijn leefwereld en dat wordt nog versterkt door de focus naar een specifieke persoon en een specifiek verlangen (liefde). Tegelijk zijn er de kiemen van een conflict in de HP zelf... twijfel...hoor ik hier wel thuis? Zal ik aanvaard worden? Hoe moet ik mij outen enz... Zoals je weet is 'conflict' levensnoodzakelijk in het schrijfproces. Een HP waar veel conflict in zit is rijp om een hele roman te dragen! Dat heb je hier voor een deel al neergezet en kan je verder uitbouwen als je zou willen. :thumbsup: :thumbsup:

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 maart 2015 - 14:01
Anne Borneman, Een vervolg op je Minderen/Meerderen verhaal. Interessant.
Bedankt voor je reactie en je scherpe opmerking. Ik heb hem wat aangepast. Is het nu wat duidelijker?
Jij als jong volwassene moet bij uitstek in staat zijn een YA-verhaal te schrijven. Dit is er dus een. Leerzaam voor ons ouderen. Mooi verhaal ook. Wel met een triest einde voor beiden.
Klopt, het is inderdaad een triest einde, maar de realiteit in die en soms ook in onze wereld. Ik ben blij dat je het leerzaam vond.
Geen fijn verhaal. Eigenlijk voelde ik meteen aankomen dat het de verkeerde kant op ging. De afsluitende zin is gewoon om te huilen. Een fascinerend verhaal, dat is het wel. Vind ik overigens van alle stukjes die je tot nu toe gepost hebt over jouw verhaal.
Dankjewel, daar ben ik heel blij mee dat je ze fascinerend vindt. :)
Mooi verhaal. Past heel goed in het thema. De diepere boodschap zet je aan het denken. Het lijkt vreemd maar is helaas vaak realiteit in de wereld.
Klopt, denk maar aan kinderarbeid op katoenvelden zodat wij goedkope kleding kunnen kopen. Wij zijn eigenlijk de Meerderen, dat is ook mijn insteek in dit verhaal. Het maakt niet uit of je een Meerdere of een Mindere bent, uiteindelijk zijn we allemaal mens en allemaal hetzelfde.
Mooi verhaal en helaas nog altijd de realiteit als ik om me heen kijk frown
Klopt, bedankt voor je reactie.
Je had me zo mee in je verhaal. Graag gelezen!
Dankjewel, ik vind het fijn om te weten dat ik je gelijk mee had in mijn verhaal :).
Jij bent deze week onze specialiste in YA he Anne... en dat blijkt ook. Heel erg mooi verhaal en inderdaad een vervolg op iets dat ik nog in mijn hoofd heb hangen. De herkenning was er meteen en dat is sterk! Ik vind het zeker een leuk en interessant gegeven ook... mooi bedacht, die adoptie door mensen uit een hogere klasse en dan het risico om opnieuw verstoten te worden als je er achterkomt of er openhartig over praat. Waar is dan je plaats in de wereld he... Je hebt de HP mooi en rustig beschreven en ik voel onder het lezen sympathie voor haar, je gaat als lezer de onzekerheid meevoelen... dat is erg belangrijk en dat heb je goed voor elkaar. Aan het eind hoopte ik echt dat het nog niet klaar was... dat ik nog meer te weten zou komen en hoe het afloopt... dit is duidelijk het begin van hele reeks nieuwe perikelen in een groots verhaal. :thumbsup: Het meevoelen met je HP heb je dus al bereikt, de lezer is betrokken. Wat je ook heel mooi voor elkaar hebt met deze situatie is dit: je hebt een heel duidelijk conflict tussen jouw HP en zijn leefwereld en dat wordt nog versterkt door de focus naar een specifieke persoon en een specifiek verlangen (liefde). Tegelijk zijn er de kiemen van een conflict in de HP zelf... twijfel...hoor ik hier wel thuis? Zal ik aanvaard worden? Hoe moet ik mij outen enz... Zoals je weet is 'conflict' levensnoodzakelijk in het schrijfproces. Een HP waar veel conflict in zit is rijp om een hele roman te dragen! Dat heb je hier voor een deel al neergezet en kan je verder uitbouwen als je zou willen. :thumbsup: :thumbsup:
Ik vind het heel erg leuk dat je mijn verhaal gelijk herkent. Zo nu en dan post ik een wekelijkse schrijfopdracht die erop is gebaseerd en ik vind het altijd weer spannend. (En ik ben trouwens al met de derde versie bezig van dit verhaal ;). Wie weet kan dit verhaal ooit worden uitgegeven!) Heel erg bedankt voor je reactie en je complimenten, daar ben ik echt heel blij mee :).
Een heerlijk stukje! :thumbsup: ( Ryn zijn reactie is waardevol! ) :nod:
:zoen:

Geen afbeelding
Angelieke Uittenbogaard

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 maart 2015 - 14:37
Ik herkende ook het vervolg van een vorig verhaal. Ik struikelde over hetzelfde puntje van JanP Verder vind ik dat het woord GEWEEST overbodig is in deze zin - Mijn leven was tot gisteren nog overzichtelijk geweest.- Genoeg gezeurd. Ik vind het een hele mooie invulling van de opdracht en, op bovenstaande na, fijn geschreven!

Geen afbeelding
maddbrug

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 maart 2015 - 16:38
Anne, ik was benieuwd naar jouw verhaal als expert van de week. Ik zeg het eerlijk, ik heb moeite met dit genre. Toch vind ik het goed geschreven en vond het een ervaring om te lezen. Mijn complimenten, Anne!

Geen afbeelding
Karin Stolwijk

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 maart 2015 - 19:17
Op je zestiende trouwen en je laten bedienen door Minderen? Dat doet mij een beetje aan een sekte denken. Als Christopher haar zal verstoten om wat ze is dan houdt hij niet van haar om wie ze is! Daar zou ik niet eens getrouwd mee willen zijn!

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 28 maart 2015 - 17:50
Wat dom van haar om het te vertellen. Ik denk dat liefde er niet toe doet bij de Meerderen, Karin. Leuk verzonnen stukje.

Geen afbeelding
AllieCalhoun

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 29 maart 2015 - 13:38
Hoewel ik niet zo van de fantasy ben, is het drama in dit stukje duidelijk voelbaar. Mag ik een metafoor trekken met het door velen gehate thema van 'erbij horen' dat bij YA-mensen vaak speelt?

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 maart 2015 - 22:27
Ik herkende ook het vervolg van een vorig verhaal. Ik struikelde over hetzelfde puntje van JanP Verder vind ik dat het woord GEWEEST overbodig is in deze zin - Mijn leven was tot gisteren nog overzichtelijk geweest.- Genoeg gezeurd. Ik vind het een hele mooie invulling van de opdracht en, op bovenstaande na, fijn geschreven!
Ik ben het met je eens wat betreft het woord geweest, het is inderdaad overbodig en ik zal hem uit de tekst halen :). Bedankt voor je reactie, ik ben blij dat je het een mooie invulling vindt.
Anne, ik was benieuwd naar jouw verhaal als expert van de week. Ik zeg het eerlijk, ik heb moeite met dit genre. Toch vind ik het goed geschreven en vond het een ervaring om te lezen. Mijn complimenten, Anne!
Eerlijk gezegd denk ik dat al mijn opdrachten YA zijn. Hoe kan ik, als puber nou schrijven voor een volwassenen publiek? Ik weet niet eens hoe jullie denken, laat staan dat ik jullie wijsheid heb of dat ik daarover kan gaan schrijven. Nee, ik denk dat al mijn teksten YA zijn, omdat ik nu eenmaal niet voor volwassenen kan schrijven :).
Op je zestiende trouwen en je laten bedienen door Minderen? Dat doet mij een beetje aan een sekte denken. Als Christopher haar zal verstoten om wat ze is dan houdt hij niet van haar om wie ze is! Daar zou ik niet eens getrouwd mee willen zijn!
Grappig dat je het op een sekte vindt lijken. Dat is het ook eigenlijk wel een beetje. Tja heeft gelijk dat liefde er niet toe doet. Het is geld en status wat telt. Meer niet. Bedankt voor je reactie :).
Wat dom van haar om het te vertellen. Ik denk dat liefde er niet toe doet bij de Meerderen, Karin. Leuk verzonnen stukje.
Vind je dat dom? Ik weet niet of het dom van haar is. Het is maar net hoe je het bekijkt ;). Bedankt voor je reactie, Tja.
Hoewel ik niet zo van de fantasy ben, is het drama in dit stukje duidelijk voelbaar. Mag ik een metafoor trekken met het door velen gehate thema van 'erbij horen' dat bij YA-mensen vaak speelt?
Natuurlijk mag je dat, ik snap alleen niet wat je ermee probeert te zeggen, haha ;). Zou je dat nog even willen uitleggen?

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 31 maart 2015 - 16:34
Anne Borneman,
Bedankt voor je reactie en je scherpe opmerking. Ik heb hem wat aangepast. Is het nu wat duidelijker?
Graag gedaan - nu is het duidelijk.

Geen afbeelding
Virtuosuo

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 31 maart 2015 - 19:19
Realistisch geschreven mooi verhaal. Interessant thema. Is het gebaseerd op klassenverschillen of had je iets anders in gedachten?

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 31 maart 2015 - 21:12
Realistisch geschreven mooi verhaal. Interessant thema. Is het gebaseerd op klassenverschillen of had je iets anders in gedachten?
Dankjewel voor je reactie. Ik had zoiets wel in gedachten. De twee klassen zijn dan Meerderen en Minderen. De rijke mensen behoren tot de Meerderen en de arme mensen tot de Minderen. Zo is er onderscheid in deze wereld gebracht. De Meerderen willen niks met de Minderen te maken hebben, zij voelen zich te goed voor hen. Uiteindelijk slaat dat natuurlijk nergens op, want mijn HP blijkt een Mindere te zijn, terwijl zij al 16 jaar leeft tussen de Meerderen en er is geen enkele Meerdere geweest die een verschil heeft opgemerkt.