#45 Auto Ovidius

Het is maandag. De eerste dag van de week. Bull Dozer wordt wakker. Hij is groot, geel en ongelukkig. Zijn voorblad rust nog op de grond. Uit de pijp op zijn rug blaast hij een pluim zwarte rook. Bull Dozer houdt niet van maandagen. Na maandag komt dinsdag. Het is een mooie dag. De zon schijnt. Bull Dozer doet zijn werk, maar hij is niet gelukkig. Hij verlangt naar een ander leven. De derde dag van de week heet woensdag. Het maakt Bull Dozer niet uit. Hij draait een kruispunt op. Zijn rupsbanden breken de straatstenen. Een meisje met een blauwe haarband houdt haar oren dicht. Bij het verkeerslicht wijst een oude man naar de kapotte straat en schudt zijn hoofd. Bull Dozer schaamt zich. Hij trekt zijn voorblad op. Na woensdag komt donderdag. Het is een dag als alle andere. Alleen regent het van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Bull Dozer ergert zich. Door de modder draaien zijn rupsbanden traag. Op vrijdag kriebelt de opgedroogde modder. En er is iets anders. Diep in zijn buik. Bull Dozer schraapt met zijn blad. Na vrijdag komt zaterdag. Bull Dozer staat stil op kaal beton. Maar van binnen beeft hij. Zijn rupsbanden voelen slap aan. Zondag is de laatste dag van de week. Bull Dozer heeft slecht geslapen. Zijn rupsbanden zijn geknapt. Hij kijkt naar de losse schakels, die voor hem liggen. Zodra hij hoest, valt de pijp van zijn rug. Daarna splijt zijn cabine. De ruitjes slaan kapot op het beton. Bull Dozer voelt wielen. Echte wielen, zonder tanden. Hij glimlacht, draait van de bouwplaats het asfalt op en knipoogt met een koplamp.