# 44 Niet te filmen

Pff, de hele tijd dat gekreun en gehijg, ik word er niet goed van. Elke scene is een exacte kopie van de voorafgaande. Om het mezelf een beetje uitdagender te maken probeer ik andere hoeken uit of pas mijn uitrusting aan de omgeving aan. “Verdomme Wally, wat lig je nou weer met die camera te kloten? Je verneukt de hele scene.” roept Ben, de regisseur. Ik verdedig uiteraard mijn artistieke standpunten. De mensen in dit wereldje geven helaas geen ene ruk om artistiek. Deze films moeten allemaal snel geproduceerd worden, want de pornobusiness is booming. De laatste maand hebben we vierentwintig producties gemaakt. Waanzin gewoon. De acteurs hebben nog niet eens hun lichaamssappen van zich afgespoeld en de films staan al online, klaar voor digitale distributie. ‘En cut.’ zegt Ben. Hij geeft me zoals gewoonlijk een geïrriteerde blik en wenkt naar de acteurs dat ze een andere positie moeten aannemen. Als hij “actie” roept begint het hele ritueel weer opnieuw. Voor deze scene heb ik iets anders in gedachte. Terwijl Eva Hornee en Adam Cummings in staande positie, ritmische blijven raggen, kruip ik met mijn camera onder hen en film het hele zooitje van een totaal ander oogpunt. ‘Verdomme,’ roept Ben, ‘cut! Wally kom daar onder vandaan en film gewoon zoals je altijd doet, anders kun je je spullen pakken!’ Ik zucht, maar laat niets merken. Adam en Eva staan nog steeds in dezelfde positie, knap dat ze zo in hun “rol” blijven. Na afloop van de scene komt Ben naar me toe en slaat zijn arm om me heen. ‘Ik weet dat je aspiraties hebt, maar die moet je hier achterwege laten.’ Opeens stopt hij met praten. Hij kijkt naar de persoon die voor ons staat. ‘Meneer Spielberg, wat doet u hier?’ Spielberg negeert Ben en kijkt mij recht in de ogen. ‘We zijn hiernaast bezig met de opnames van een nieuw oorlogsdrama en iemand van onze cameracrew is onwel geworden. Wil je hem vervangen?’