Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#44 groei

 5 maart 2015 - 15:25
wekelijkse opdracht #44: Groei Wanneer we 's ochtends opstaan, zijn we langer dan wanneer we naar bed gaan. Ik overpeins dit feit tijdens de ochtendkoffie en trek mijn conclusies. Ik zit hier mijn grootsheid te verprutsen. Terug in bed peins ik verder. Hoe lang al laat ik me dagelijks opsluiten in een grauwe kantoortuin, om steeds verder te verschrompelen tussen al die bekrompen zielen die gebukt onder regeltjes, verwachtingen en afspraken de mogelijkheid tot persoonlijke groei reeds vergeten zijn? Niet meer, besluit ik, dat in elk geval niet meer. Mij krijgen ze niet klein. Ik zal mijn volle wasdom bereiken, mijn grootse potentieel vervullen. Ik blijf in bed. Ik overweeg hoe ik groeide als baby, toen ik dag en nacht liggend in mijn wieg doorbracht. De buitenwereld heeft me verleid met haar spelletjes en in glimlachen gevangen beloften. Valse beloften, betekenisloos gebrabbel en gekir. Dat zie ik nu. Nu pas begrijp ik hoe mijn ouders mij klein wilden houden, om over de docenten die me later urenlang op school lieten zitten maar te zwijgen. Eenmaal uit bed gelokt nam de groei significant af, totdat ze uiteindelijk geheel stagneerde in de tijd dat ik mijn nachten het liefst dansend doorbracht en mijn bed zo laat mogelijk pas opzocht. Nu blijf ik dus liggen. Met een maandje of wat zullen mijn tenen de rand van het bed bereiken, schat ik in. Daarna zal het waarschijnlijk toch wel erg ongemakkelijk worden. Bovendien voel ik maar al te goed dat ik mijn ontbijt vanochtend overgeslagen heb. En het is al bijna lunchtijd. Ik sta op en bak een paar eieren. Met spek en schandalig veel kaas. Om het bereiken van mijn nieuwe inzichten te vieren, trakteer ik mezelf bovendien op suikerbrood met dikke lagen roomboter. Tijd om mezelf te verbreden.

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 maart 2015 - 16:03
schrijvenmaar, Je stuk gaat over letterlijk groei, die van het lichaam en over het voornemen tot geestelijke wasdom. De werkelijkheid is het tegenovergestelde: de HP peinst dat het steeds minder werd met de groei. De ik verwent zich dan met een maaltijd. 'Schandalig veel kaas' (mooi detail). Ik vind het goed geschreven, maar mis iets. wat wil je de lezer vertellen/laten zien?

Geen afbeelding
maddbrug

Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 maart 2015 - 16:18
Oei, oei ik groei, dacht ik tijdens het lezen. Toch komt het een beetje triest over, het verhaal. Is ze wel zo blij dat ze groeit? Tijd om je te verbreden vond ik leuk gevonden.

Profile picture for user W Rynlandt
W Rynlandt

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 maart 2015 - 17:05
Ik denk dat ik het wel begrijp. Zelf wordt ik ook vaak heen en weer geslingerd tussen hoop en twijfel, tussen tevredenheid en weemoedige verslagenheid. Iedereen heeft in zijn leven momenten waarop het lijkt alsof er ontzettend veel groei mogelijk is, dat alle uitdagingen boeiend zijn, dat er kansen liggen, terwijl op andere momenten je liever in bed blijft en met twijfels zit... Dan denk je: ik zit vast, er beweegt niets meer, mijn groei is beknot of misschien denk je zelfs... ik ben in de verkeerde richting gegroeid. Verbreden is een optie, vooral figuurlijk, andere keuzes maken, nieuwe wegen inslaan... maar vaak is dat niet gemakkelijk, voel je de grenzen van wat praktisch mogelijk is. Het is heel moeilijk om uit te leggen in een paar woorden maar ik voel de twijfel van jouw HP en ik vind dat je dat mooi hebt neergeschreven. Maar ik hoop van harte dat jouw HP beseft dat soms je wortels onzichtbaar groeien onder grond, schijnbaar zonder resultaat terwijl het precies die wortels zijn die uiteindelijk zorgen voor een stevige plant later. Zit ik een beetje in de juiste richting?

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 maart 2015 - 19:22
@schrijvenmaar, ik zou bijna zeggen, een wijsgerige tekst. Maar dan zie ik ook, gek genoeg, een net bevallen vrouw, een wieg met een baby en haar bed om bij te komen. Ik vind het trouwens prachtig hoe @Ryn, hier net boven mijn hoofd, zijn reactie weergeeft. :thumbsup: Qua ritme zou ik opteren voor: reeds zijn vergeten en voor: schat ik, zonder in. Wat vind jij? Hetgeen mij intrigeert is waar jij de wijsheid vandaan haalt te stellen dat wij 's morgens langer zijn. Is dit omdat wij 's avonds in elkaar gebeukt naar bed gaan? ;) Een aangename en prikkelende tekst heb je geschreven.

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 maart 2015 - 20:01
Oi, wat kan ik zeggen, Janp, wrynlandt en Mili ... De eerste alinea diende zich spontaan aan (en het is, beste Mili, doordat onze ruggewervels zolang we rechtop zijn langzaamaan inzakken, 1 a 2 cm kun je met ontspannen liggen terugwinnen, die je zodra je opstaat weer kwijt begint te raken) en ik dacht dat het de inleiding zou worden voor een vrolijke hoop onzin. Eenmaal achter de laptop nam de tweede alinea echter een andere wending. Ik had zelf geen moment aan de baby in zijn wieg gedacht die nu eindelijk sliep na mij een aanzienlijk deel van de nacht wakker gehouden te hebben, maar wellicht heeft Mili zijn invloed op de tekst beter herkend dan ikzelf. Het werd dus niet een puur onzinnig stuk over iemand die gaat liggen en uiteindelijk zijn bed uitgroeid, maar wat het wel werd was mij ook nog niet helemaal duidelijk, het hinkte een beetje op misschien nog wel meer dan twee gedachten, ik denk dat dat is wat Janp ziet. Ik bleef zelf ook iets missen. Maar ik ben dan op een gegeven moment mijn geduld met de tekst kwijt en dan moet ik het plaatsen om het uit mijn hoofd te krijgen en mijn aandacht weer bij het echte leven te houden. Ook al wringt het dan nog ergens, dan ten minste niet meer in mijn hoofd. Ik kan de hp niet serieus kan nemen, die groei in bed zoekt en verbreding in overmatig eten. Tegelijkertijd zijn dit twee dingen die men daadwerkelijk typisch doet wanneer men zichzelf serieus op dood spoor voelt. Die ambiguiteit vond ik interessant. Maar lastig te verwerken.

Profile picture for user bartsnel
bartsnel

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 maart 2015 - 21:29
Jij hebt ook de link gelegd tussen letterlijk en figuurlijk groei en juist het groeien in de breedte als een vorm van frustratie vond ik erg leuk!

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 maart 2015 - 0:07
schrijvenmaar, Wat een reactie in #5 Zo mooi, eerlijk en open.
Maar ik ben dan op een gegeven moment mijn geduld met de tekst kwijt en dan moet ik het plaatsen om het uit mijn hoofd te krijgen en mijn aandacht weer bij het echte leven te houden.
Voor mij heel herkenbaar, met dit verschil dat ik het dan niet plaats en ontevreden wakker lig.

Profile picture for user Leonardo Pisano
Leonardo Pisano

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 maart 2015 - 0:11
@mili: in weglaten loopt idd lekkerder, maar bij mij komt vergeten zijn er toch beter uit dan zijn vergeten
De volgorde is een gevecht tussen retentie (zijn vergeten is gewoonlijk krachtiger dan vergeten zijn, omdat het laatste woord "naklinkt" in het hoofd van de lezer) en ritme (het Nederlands heeft een voorkeur voor eindigen met een belemde, gevolgd door een onbeklemde lettergreep. Uiteindelijk is het een minoriteit, maar in dit geval vind ik zijn vergeten krachtiger.

Geen afbeelding
Mirte

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 maart 2015 - 8:25
@Schrijvenmaar, ik volg jou helemaal! @W Rijnlandt zit volgens mij niet een beetje, maar héél véél in de goede richting. Dus schrijven maar 'Schrijvenmaar' ...

Geen afbeelding
Johanna B.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 maart 2015 - 10:07
Schrijvenmaar, Ik vind het een geweldig verhaal. HP heeft eigenlijk een briljante denkwijze. Hij moet een feeder zoeken. Dat vermakkelijkt zijn proces aanzienlijk. Deze HP dreigt de meest absurde narcist ooit te worden. Of het nu de bedoeling was of niet. Ik moest erg lachen om dit verhaal. Weinig slaap creëert geweldige verhalen. Dat blijkt hier. De zinloosheid van alles. Ik ben er gek op.

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 maart 2015 - 11:57
het was eigenlijk wel de bedoeling, Johanna (heb ik zelf ook gedaan) en met absurde narcist raak je precies wat ik in eerste instantie in gedachten had, maar het werd niet zo absurd als ik bij aanvang gehoopt had en er sloop toch ook ergens een duister randje in, wat het voor andere lezers een ander verhaal maakt.

Geen afbeelding
Johanna B.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 maart 2015 - 13:07
@Schrijvenmaar, Waar zit de duisternis? In het feit dat we geboren worden zonder dat we daar zelf ook maar iets over te zeggen hebben? En dat we vervolgens een leven lang moeten voldoen aan allerlei geschreven en ongeschreven regels? En dan dat eeuwige gewerk. Best wel rottig als ik erover denk. Maar ja, het is niet anders. Dat maakt dit verhaal juist zo grappig.

Profile picture for user Schrijfcoach Odile Schmidt
Schrijfcoach Odile Schmidt

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 maart 2015 - 14:28
Ik moest ook lachen om deze hoofdpersoon, met welhaast een groei-obsessie. Zijn gedachten verlaten het normale. Een verhaal dat ontstond tijdens het schrijven en daardoor tegen het einde moeizaam afloopt. Toch een grappig ietwat absurd verhaal geworden, neigend naar het waanzinnige. De conclusies die de hoofdpersoon trekt bespreekt hij met niemand, blijven in zijn hoofd zitten maar zorgen wel dat alles misloopt.

Geen afbeelding
Dana M

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 maart 2015 - 18:32
Geweldige vernieuwde inzichten doe ik hier op. En het klinkt zo logisch hè? Dat kinderen groeien tijdens hun slaap is iets wat ik al jaren weet, maar waarom ben ik niet op het lumineuze idee gekomen? Nu nog slapend rijk worden ermee combineren en ze zijn binnen. Rijst wel weer de vraag op waar je dan met die rijkdom naar toe moet. Heel leuk verhaal, graag gelezen

Profile picture for user elysevdr
elysevdr

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 maart 2015 - 22:28
schrijvenmaar, ik vind dit een fantastisch stukje tekst. Ik kan mij helemaal verplaatsen in dit soort gedachtengangen. Niets missen, voor mij is het helamaal af! Zo lekker logisch geschreven, heerlijk! :) :thumbsup:

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 maart 2015 - 9:34
Dank voor alle reacties waarin gelachen en gegrinnikt wordt!
@Schrijvenmaar, Waar zit de duisternis? In het feit dat we geboren worden zonder dat we daar zelf ook maar iets over te zeggen hebben? En dat we vervolgens een leven lang moeten voldoen aan allerlei geschreven en ongeschreven regels? En dan dat eeuwige gewerk. Best wel rottig als ik erover denk. Maar ja, het is niet anders. Dat maakt dit verhaal juist zo grappig.
Het nare bijsmaakje zit verstopt in het feit dat er mensen zijn die daar echt niet mee om kunnen gaan, en zonder bovenbeschreven absurde gedachten niets anders meer willen dan in bed liggen. Of zichzelf klemvreten. En dat zat mij een beetje in de weg -ik heb vaak zat dat ik iets volstrekt absurds met een uitgestreken gezicht verkondig en men vervolgens ofwel er serieus op ingaat, ofwel denkt dat ik gek ben, omdat ze mijn gevoel voor humor niet als zodanig herkennen. Dat is op papier nog lastiger, omdat je lezers uiteindelijk niet in hun verbijsterde gezicht kunt uitlachen, en daarom was het een beetje worstelen met de toon. En met het verhaal, omdat er eigenlijk geen verhaal was, maar gewoon een verzameling idiote ideeen. Maar fijn om te lezen dat het voor jullie voldoende geslaagd was.

Geen afbeelding
Johanna B.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 maart 2015 - 9:51
Schrijvenmaar, Dat is een prachtige reactie. Het vermoeden rijst mij dat wij in het echte leven een merkwaardig gesprek zouden kunnen voeren.

9 maart 2015 - 19:19
Dag schrijvenmaar, Mooi stukje, maar toch... Die kantoortuinen, ze bieden best mogelijkheden tot groei. Gewoon de lianen zoeken en er lekker als Tarzan of Jane doorheen slingeren. Daar zit de rek.