# 42 Ome Nol

Ome Nol is hypochonder. Hij heeft een winkel maar of dat nu zo'n goed idee is met die aandoening weet ik niet. Als je niet al te emotioneel bent en vooral geen haast hebt, kan het onderhoudend zijn. Om de een of andere duistere reden ga ik regelmatig bij hem langs. Kan iemand me uitleggen waarom? Zou het iets filantropisch zijn? Dat heb ik dan van mijn moeder. Dankjewel mam! Die schat komt eten morgen. Ik zal haar de mededeling besparen dat het hoofdgerecht een geschenk van ome Nol betreft. Hij gaat waarschijnlijk binnen twee dagen dood aan longkanker; ik heb hem vanmiddag wat hoestdrank gebracht. Zijn dankbaarheid daarvoor resulteerde eerst in een hoestbui waarvan een leek op ome-Nol-gebied zou hebben gedacht dat het zijn allerlaatste was, en daarna in een plastic boodschappentasje met een dusdanig mysterieuze inhoud dat eventuele consumptie ervan de nodige biologische research zal gaan vergen. Nadat hij me zijn cadeau al stervende had overhandigd suggereerde zijn mollige lijf nog enkele golvende moves waarna hij theatraal traag achter al zijn ziektes wegzonk. Dit laatste behoeft misschien wat toelichting: ome Nol weet merkwaardig nauwkeurige verbanden te leggen tussen zijn koopwaar en zijn eigen haperende ingewanden. Dat ik tegenover mijn moeder de herkomst van onze geplande maaltijd zal verzwijgen heeft ook met haar vader te maken. Ik weet dat ome Nol herinneringen bij haar oproept die haar van streek kunnen maken. Mijn opa was namelijk een nare man, ondermeer omdat hij regelmatig doodging. Hoewel ik nooit precies heb begrepen waaraan de man het leven te danken had, repten mijn zus en ik ons bij gelegenheid als bezetenen naar onze oma voor een aspirientje. De angst die man dood te moeten aanschouwen won het denk ik toch van de verheuging eventueel zonder zijn tirannie verder te mogen leven. Slechts één miserabel pilletje scheidde ons van die verlossing. Maar we dienden het hem toe, met een groot glas water. En het voldeed. Hoewel hij het nooit kon nalaten er eerst nog ritueel in te stikken. Ik weet niet hoe vaak wij dit toneelstukje hebben meegespeeld. Maar ik had gewild dat het daarbij was gebleven.