Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#43 THE ANATOMY OF VIOLENCE

Ik ben een “spree killer”, een sniper. Met mijn punt 357 Magnum heb ik meerdere slachtoffers gemaakt. Geen willekeurige, al denkt men dat. Ik koos ze uit, volgde hen, kende hen en legde ze vervolgens zonder emotie neer. Het waren jonge mensen. Mannen met succes. Vrouwen die gelukkig waren met een leuk gezin. Eén keer, een zwangere vrouw, bewust. Telkens als ik afdrukte voelde ik genot, power, macht! Eén luttele beweging van mijn vinger… Acht jaar zat ik daarna in de Graterford Prison Pennsylvania, te wachten op mijn executie, de uitvoering van mijn doodstraf. Gedurende acht jaar, had ik elke maand recht op één bezoeker. Niemand wilde mij zien, behalve één man: Dr. Adrian Raine. Hij kwam iedere maand. Op maandag 20 januari – Martin Luther King Day – werd ik door vier bewakers naar de dodencel gebracht. Zoals gebruikelijk riepen ze met luide stem: “Dead man walking!” en mijn medegevangenen sloegen met hun lepels en vorken tegen de metalen deuren van de cellen. Ze maakten zoveel mogelijk herrie, een tumult dat traditioneel stopte in een akelige stilte, precies op het ogenblik dat ik werd geëxecuteerd. Alleen… dat gebeurde niet! In het diepste geheim werd ik uit de dodencel gehaald. Men bracht mij niet naar de strop, niet naar de elektrische stoel, maar naar een operatiezaal. Ik kreeg geen dodelijke injectie, maar een implantaat, een hartstimulator. Snipers zoals ik, doden letterlijk in koelen bloede, zegt Dr Adrian Raine. Ik heb een vertraagde hartslag, mijn bloed stroomt in rust veel trager dan bij een normaal mens en mijn prefrontale cortex is abnormaal groot, nochtans is er heel weinig activiteit waar te nemen in dat deel van mijn hersenen. Geen emotie, geen mededogen, geen empathie, zegt de neuro-criminoloog. Ik ben een “natural born killer”, mijn brein is biologisch voorbestemd om te doden, ik ben erfelijk belast. Daarom heb ik mijn hypocampus uitgeleverd aan de wetenschap. Er is vloeistof ingespoten. Ik weet zelf niet precies wat het is, maar het doet er ook niet toe. Het was de voorwaarde om niet gedood te worden. Ik word dag en nacht gevolgd. Mijn angular gyrus is permanent op het scherm van Dr. Raine te zien. Ik word blootgesteld aan de meest weerzinwekkende prikkels terwijl men met electroden naar een reactie speurt in mijn limbisch systeem. Wanhopig tracht ik innerlijke pijn te voelen maar ik weet niet of het lukt, ik heb geen referentiepunt. Mijn vinger kromt zich hoopvol rond de trekker. Vol verwachting kijk ik recht in de ogen van Dr. Raine. Misschien dat mijn laatste schot, alsnog mensenlevens redt.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
#Nel en Dos... Ja, nu begrijp ik het. Bij ons is het inderdaad geen echte behoefte om het woordje "als" te gebruiken, maar ik heb er ook geen probleem mee om het alsnog tussen te voegen. Bedankt jullie beiden om het duidelijk te maken. Ik heb het bovendien even opgezocht op de site van taaladvies: Taalunieversum. Telkens / telkens als Vraag Wat is correct: Telkens ik hem tegenkom of Telkens als ik hem tegenkom? Antwoord Beide uitdrukkingen zijn correct. Telkens als is standaardtaal in het hele taalgebied, telkens zonder als is standaardtaal in België. Dos heeft dus helemaal gelijk! Sorry Mili... ik had het helemaal niet begrepen hoor. Luisteren doe ik wel - af en toe - als mijn verstand erbij kan. Soms ben ik gewoon te dom. :crybaby: En domheid kan je toch nooit euvel duiden, niet? Maddbrug... ik ben echt geen satan hoor. }) Kwaadaardigheid is alleen in literatuur af en toe verrukkelijk... vooral om het al schrijvend (alleen in fictie) toch een keertje te kunnen zijn zonder gevaar te te lopen iemand daadwerkelijk te kwetsen. In werkelijkheid heb ik er de grootste moeite mee.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dat het niet leuk werd was te verwachten en toch heb ik satanisch genoten bij het schrijven van deze tekst. Moet ik mij nu zorgen maken?
Zou ik zeker doen, Ryn. In opdracht of niet, je hebt bij jezelf een bron van genot aangeboord. Een bron waaruit je met satanisch genoegen hebt gedronken. Dergelijke bronnen werken verslavend. Je zult er stiekem naar terugkeren om je laven. Schuldgevoelens die zeker oprijzen zul je met succes weten te onderdrukken. Het zal niet lang duren voordat je je helemaal onderdompelt in die bron en je ermee vereenzelvigt. De verslaving is dan compleet en er is geen weg meer terug. Eens de duivel heeft helemaal bezit van je genomen (Vlaamse zin?), laat hij jou eten en ademen waar hij behoefte aan heeft. Ik raad je aan een exorcist te raadplegen en de satan, die nu nog bij je in het voorportaal staat, voorgoed de deur te wijzen. Nu kan het nog. God zij met je.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wauw, wat knap om in zo weinig woorden zo veel te vertellen! Vanaf de eerste zin nam je me mee. En hoe leuk om later te lezen dat het op feiten berust.
... ik ben echt geen satan hoor. }) Kwaadaardigheid is alleen in literatuur af en toe verrukkelijk... vooral om het al schrijvend (alleen in fictie) toch een keertje te kunnen zijn zonder gevaar te te lopen iemand daadwerkelijk te kwetsen. In werkelijkheid heb ik er de grootste moeite mee.
Ik vind je niet eng, hoor :) Van een schrijver die een misdaad beschrijft, denkt men zelden dat hij een misdadiger is. Was dat in mijn 'tak van sport' maar net zo. Erotiek wordt immer op de schrijver geprojecteerd. #zucht

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een fantastische reactie Dos, het is een waar verhaal op zich! :thumbsup: Euh.... okee, ik moet me dus zorgen maken. :crybaby: Dank je Fenne! En wees gerust hoor... jouw sport :D daar heb ik doorgaans weinig moeite mee, maar gelijk heb je wel wat je statement betreft.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Sterk, bijna alsof je in het brein bent gekropen van de serial killer. Zie ook wel een link met de film natural born killers, ook omdat je de naam noemt. Personage lijkt wel wat op Mickey Knox.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
W, het is weer een prachtverhaal met ontzettend veel informatie, die, dat weet ik bijna zeker, voor een groot deel verifieerbaar is. De kennis die je in je verhalen stopt - ongeacht of belezenheid of research daaraan ten grondslag ligt - is één van de kenmerken van jouw schrijverschap. Daar is ook in dit verhaal niks mis mee. Toch heb ik het idee dat er iets ontbreekt of beter kan, maar ik vind het lastig te benoemen. Als ik toch een poging mag doen, dan denk ik dat het komt doordat het hele verhaal chronologisch wordt verteld. Het eind is super, maar misschien, dat je de spanning vanaf het begin langer vast kunt houden als je de HP zou laten beginnen met vertellen dat hij de doodstraf heeft overleefd - of zo.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bart, ik wil zeker geen pluimen op mijn hoed die ik niet verdien. Dit verhaal is gebaseerd op een beetje research en niet direct op belezenheid. Het milieu dat ik beschrijf is niet mijn natuurlijke habitat en ik wist er niet zoveel over. Ik heb wel de feitelijkheden die ik beschrijf nagetrokken en zelfs een e-boek van Adrian Raine gekocht. (Ik ben het ook aan het lezen om volgende keer wel belezen te zijn :) ) Je tweede opmerking vind ik ook wel interessant. Ik heb er al even over nagedacht. Het zou eenvoudig zijn om het verhaal te herschrijven maar ik bedenk me nog even. Ik zou natuurlijk kunnen beginnen met een zin als: "Ik ben aan de dood ontsnapt...." die het hele verhaal in een ander perspectief zou zetten. Maar ik wilde helemaal geen focus op het ontlopen van de doodstraf. Ik wilde ook geen spannende story eigenlijk. Ik wilde gewoon de koele beschouwing neerschrijven van een seriekiller die zijn leven in een helder moment overschouwt en bijna wetenschappelijk analyseert op het moment dat hij besluit om er een einde aan te maken (of schiet hij toch nog de wetenschapper neer???). De focus moest zeker liggen op de theorie van Adrian Raine... namelijk dat zware criminaliteit in een aantal gevallen anatomisch te verklaren zou zijn in de hersenen en dus erfelijk belast zou kunnen zijn. Raine probeert misdadigheid trouwens ook evolutionair te benaderen vanuit een Darwinistische theorie en ik doe er geen uitspraak over, of ik daarin wil meegaan. Maar het boeit me zeker wel. Het was mijn doel om de lezer vooral daarover te laten nadenken. (Bij deze denk ik bijvoorbeeld ook aan professor Elisabeth Loftus - wel belezenheid - die jarenlang onderzoek deed naar de biologische verklaring van ontkenningsgedrag na zware criminaliteit - zogenaamd zwart gat in de herinnering). Ik vind het uitermate boeiende materie en in die zin verklap ik graag dat ik vooral schrijf voor mezelf... ik ben de eerste lezer van mijn verhalen en ik ben altijd nieuwsgierig naar de story die ik mezelf vertel. Maar dit alles met de grootste vriendelijkheid gezegd zijnde, wil ik zeker nog graag nadenken over jouw interessante opmerking en invalshoek, alleen ontbreekt mij ook wel de tijd om onmiddellijk een herschrijf te doen (al bedenk ik intussen dat deze reactie al bijna even lang is uitgevallen als een herschrijf ;) ) Zeker bedankt voor je constructieve kritiek.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Virtuosuo, Bedankt voor jouw reactie. Ook de film "natural born killers" heb ik niet gezien. Ik ben op film gebied een ware analfabeet vrees ik. In dit geval had ik die passage in feite erg letterlijk bedoeld. Maar leuk dat je de film aanhaalt, dan moet ik hem toch eens kijken.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik had je al eerder gelezen maar door tijdgebrek nog niet gereageerd. Een luguber verhaal! De details zorgen ervoor dat ik als lezer het stuk aandachtig moet lezen. Er wordt een bijzondere theorie aangehaald. De eerste alinea zet duidelijk de setting neer. De laatste zin kan inderdaad tweeledig worden uitgelegd. Het fascineert me dat ik als lezer voor beide kanten voor en tegens vind. Kortom jouw stuk zet me weer tot nadenken. Wat ik me afvraag is hoe zit het met het geheugen van de HP? Hij beschrijft hoe hij zich voelde tijdens het moorden. Dus hij kan zich het heerlijke gevoel herinneren. Ik kan me voorstellen dat hij eraan verslaafd is geraakt. Welke afkickverschijnselen zijn er dan? Is zijn leven het waard om zonder te leven en schiet hij zichzelf daarom voor zijn hoofd omdat het moorden aantrekkelijk blijft? Dat trekt een streep door de theorie en is de HP op zijn manier 'goed' geworden. Of schiet hij de wetenschapper neer ook omdat hij het moorden niet laten kan. Dit zou ook betekenen dat het onderzoek faalt. Of schiet hij de wetenschapper neer omdat het onderzoek klopt, hij vindt dat dit geen leven meer is en zo het leven redt van andere killers? Als hij daarna zelfmoord pleegt is hij voor zichzelf goed bezig! }) Ik ben het met Bart eens dat jouw kennis die je in jouw verhalen gebruik, jouw verhalen meerwaarde geeft. :thumbsup: Weer graag (her) lezen om te kunnen reageren! :)

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Marietje bedankt. De vele vragen die jij je stelt omtrent de HP, stel ik mezelf ook. Het eerste wat ik dacht bij hetgeen ik las over Adrian Raine (die inderdaad heel veel gevaarlijke misdadigers bezocht in diverse gevangenissen en langdurig onderzoek deed) is dat deze wetenschapper wel risico's neemt. Dat hij vroeg of laat zelf vermoord zou worden leek mij plausibel. Dat anderzijds de seriekiller zich wel degelijk bewust is van zijn eigen slechtheid en dat hij beseft dat hij een gevaar vormt voor de maatschappij, is ook mogelijk. Dat hij daarom beslist om zelf een einde aan zijn leven te maken (omdat de doodstraf niet doorging) is evenzeer mogelijk. Dat de seriekiller misbruikt van de situatie en in zijn slechtheid volhard is een derde mogelijkheid. Ik laat het graag allemaal open (toch zeker in zo'n klein fragment). Bedankt voor jouw reactie hoor.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het een interessant verhaal, W Rynlandt. Ik houd ervan om te weten wat er in een mens omgaat en/of gebeurt. Ik zou wel willen weten waarom hij geen emoties kan voelen. Ik heb je verhaal met plezier gelezen.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste Wrynlandt, schitterend gedaan, ik ben fan. Je hebt dit zo geloofwaardig neergezet en het was absoluut griezelen! Prettig leesbare schrijfstijl. Leuk bedacht dat deze man niet kan veranderen en in feite geen geweten heeft (met uitleg hierover). Een 'natural born writer'', tien met een griffel :D :thumbsup: