43 - De Ommekeer

Mooi verhaal, al mis ik een verrassingseffect. Overigens heb ik ooit bij biologie geleerd dat iets 'levenloos' nooit geleefd heeft. Een levenloos lichaam zou dus daadwerkelijk een barbie kunnen zijn. Maar iets wat heeft geleefd en dat niet meer doet, noemen we over het algemeen dood. Of is dit in proza een algemeen getolereerde uitzondering?

@Vonnisch, ten eerste welkom hier. [Met een grijns veeg ik het mes in mijn handen af aan haar crèmekleurige designerjurk. Ik heb de macht nu, zij heeft niks. Precies zoals het moet zijn, eindelijk heb ik het leven gevonden waarin gerechtigheid zegeviert.] Ik begrijp je gedachtesprong niet. Waarom heeft hp de macht nu? Over wie, over wat? Dat de gekeelde sletbarbie niets meer heeft, is duidelijk. [haar goudblonde haar –natuurlijk uit een flesje-]. Dit staat m.i. vreemd. Ik begrijp dat je het over de kleur van het haar hebt, die niet natuurlijk is, maar ik lees dat haar haar uit een flesje komt. [terwijl ik mezelf stapje voor stapje]. Is dit niet ... terwijl ik mij/me stapje ... Het is: zich dwingen. Dat het om de hp gaat is duidelijk. Ik vind dat je wel een verrassingseffect hebt ingebouwd, te weten de baby. Hoewel het niet geloofwaardig is dat je een baby jat van iemand anders die je vrolijk, zonder naam, zonder geboorteakte, laat opgroeien. Ik denk dat wij nog hele leuke verhalen van jou gaan lezen!

Mooi die omschreven frustratie van de HP in het stukje. Volgens mij kan het woordje 'levenloos' wel, je ziet immers in de krant ook vaak staan dat ze het 'levenloze' lichaam hebben aangetroffen. Wat ik niet helemaal begrijp is waarom HP er zoveel moeite mee heeft iemand te hebben vermoord die moeder blijkt te zijn, want maakt dit moederschap haar als persoon minder een 'goedkope slet'? Verder leuk mysterieus stukje, hoop meer van je te mogen lezen.

@GayaInidiya: Inderdaad een goede vraag. Ik heb het opgezocht en het blijkt dat er vaak voor wordt gekozen omdat het woord dood meteen zo kil en hard is, en mensen vinden het om de een of andere reden niet prettig om te lezen. Een andere goede optie die wat beter klinkt zou zijn om het over een ontzield lichaam te hebben, maar dat vind ik zelf niet zo lekker klinken. Ik denk dat het, zoals je zegt, een getolereerde uitzondering is. Maar grammaticaal gezien heb je volkomen gelijk! @Mili: Bedankt voor je welkom en je aandachtspunten. Ik heb geprobeerd om de verklaring van macht wat te verduidelijken, en je hebt gelijk over het haar uit een flesje. Gekeelde sletbarbie, ik vind hem geweldig hahaha. Ik heb het me/mezelf stukje opgezocht en volgens mij mag het allebei. Ik laat het voorlopig even staan en hoor het wel als er nog iemand een opmerking over maakt :) En wat geloofwaardigheid betreft... iets zegt me dat dit verhaal geen gelukkig einde gaat hebben ;) Ik denk dat wanneer je iemand gaat vermoorden vanuit deze gedachtengang, en daarna vrolijk een klein kindje mee gaat nemen, dat je een glorieuze toekomst in een of andere tbs-kliniek te wachten staat. Maar misschien is dat een gezellig verhaal voor een andere keer! @Virtuoso: Bedankt voor je complimentje over de frustratie van HP. Ik vond het zelf erg leuk om te schrijven. HP heeft, mijns inziens, geen enkel probleem met het vermoorden van de moeder. In mijn hoofd was het probleem dat er een arm zielig kindje helemaal alleen zonder moeder op moet groeien. Ze heeft niet zomaar iemand vermoord, ze heeft het leven van een klein meisje verwoest. Maar dat is het leuke van schrijfsels, je kan ze op allerlei manieren interpreteren :)

Vonnisch, nogmaals welkom. Je bent heerlijk pittig. :)

Ik vind dat het verhaal zeker wel een verrassingseffect heeft! Ik zelf hou persoonlijk niet van zulke verhalen waar kleine kinderen een ouder verliezen. Heeft er waarschijnlijk mee te maken dat ik zelf twee hummels heb rondlopen. :D Idd aan de aard van het verhaal komt er ook nog ontvoering bij als er nog een vader zou zijn...misschien een idee voor een vervolg verhaal?

Welkom Vonnisch, ik heb je tekst graag gelezen! Wel luguber en zielig natuurlijk... Maar dat is te verwachten met zo'n opdracht :unibrow: Een kleine opmerking. Ik heb nul gevoel voor richting dus misschien raak ik te snel in de war van dit stukje: 'Vanuit een kamer achter me hoor ik het zachte gehuil van een baby. Verschrikt kijk ik op. Dit kan niet. Dit mag niet. Dit was geen onderdeel van het plan. Mijn benen trillen voelbaar op de traptreden terwijl ik mezelf stapje voor stapje naar boven dwing.' Ik bleef van pure spanning namelijk steken op die trap want ik wou naar een kamer achter me. Heeft verder niemand daar last van? dan ligt het aan mij en gewoon laten staan :)

Mooi stukje. Ik snap haar beweegredenen en ook de omslag: immers ze heeft nu ineens een kind, en anderen hebben ook kinderen. Haar jaloezie zal daardoor iets zijn afgenomen.

@Mili: Ik doe mijn best, hahaha! @micter: Ik denk dat HP een soortgelijke levensvisie erop nahoudt, waarvan ik zelf vermoed dat het de reden is dat ze het kind mee heeft genomen. Barbiepopjes nekken is een ding, maar kindjes moederloos maken? Dat nooit. En ja, een vervolgverhaal is misschien wel een interessant onderwerp om me eens in te verdiepen wanneer ik niet weet waar ik over kan schrijven. @elysevdr: Hmm, ik heb eigenlijk niet echt over richtingsgevoel nagedacht. Ik heb het stukje nog eens nagelezen en ik denk dat ik het wel zo kan veranderen dat het voor de richtingsbeperkte medemens iets makkelijker in te vullen wordt ;) @PetraO: Dank je wel! De vraag blijkt echter nog steeds of deze actie haar daadwerkelijk een goed mens maakt. Maar dat is het fijne van het schrijven van dit soort verhalen, goedheid is een subjectief iets. Ik weet zeker dat de rest van de maatschappij weinig goeds ziet in een moordenaar en een kidnapper. HP denkt er natuurlijk anders over en denkt dat ze hiermee de omslag kan maken en dat ze uiteindelijk vergeven gaat worden.

Geweldig, dankjewel! Ik loop nu moeiteloos naar boven! :) (Nou ja, stapje voor stapje dan.)

Ben benieuwd wat het kind word als ze later groot is... Knap geschreven en lekker luguber, heb ik geen moeite mee :)

Ik vind het een goed opgebouwd stukje. :thumbsup: De reden waarom ze moord is duidelijk voor mij. Uiteindelijk wil de HP alles wat de sletbarbie ( Dank je @ Mili }) ) voor haar neus inpikt: een leuke man en een gezin. Ik vind het daarom ook logisch dat ze het kind onder haar hoede neemt. Of dat ook in het echt te realiseren is, blijft de vraag. Jarenlang een kind verstoppen in de kelder kan ook dus... Weer graag gelezen! Die negatieve schrijf-ik van jou is toch zeker allang weggevlucht? ;)

Dag Vonnisch, boze taalheks :), Welkom hier. Bruut verhaal. Eigenlijk ben ik nu nieuwsgierig naar HP. Wat is de achtergrond van HP? Vanwaar heeft HP zo'n hekel aan 'perfecte' vrouwen. Ik zie hier een langer verhaal, denk ik. Dit verhaal geeft stof tot nadenken. Is een moordenaar alleen maar slecht? Kan een moordenaar zijn of haar leven beteren? Kan een moordenaar een kind liefdevol opvoeden? Graag gelezen.

@elysevdr: Pas op dat je niet struikelt, hahha ;) @RichardOtten: Ja, ik denk dat dat ook wel eens een interessant verhaal zou kunnen zijn. Dit is iets wat, zoals eerder gezegd, wel eens een groter verhaal kan worden. Wie weet ga ik het ooit eens verder ontdekken en uitdiepen. Dank je wel voor je compliment! @Marietje: Dank je wel! De negatieve schrijf-ik is tot nu toe nog stil, maar je weet maar nooit wanneer die uit zijn muurkast ontsnapt. Misschien kan ik die wel eens gaan vermoorden zodat ik er nooit meer last van ga hebben. Tot die tijd schrijf ik lekker verder. Ik ben in ieder geval al blij dat ik dit forum heb ontdekt. De feedback is heel leerzaam en het is super leuk om ook positieve feedback te krijgen. @JohannaB: Mwah, zo boos ben ik niet. Hoogstens wat ondeugend :p Ik vind het inderdaad ook interessant om de mogelijkheden van een verstoorde psyche te ontdekken. Het maakt mezelf ook nieuwsgierig naar meer. Wie weet zien we deze vrouw of 'haar' dochter nog wel eens terug hier op het forum. Bedankt voor je welkom en je feedback!

Ik ben benieuwd of je HP wel echt voor het kindje kan gaan zorgen. Hij lijkt me niet echt het type om zich over het kindje te ontfermen. Een goed verhaal.