#42 Kleuren

Astrid keek om zich heen en genoot niet alleen van de kleuren, maar voornamelijk van de geuren. De verkoper, die een groen voorschort droeg, vroeg waarmee hij haar van dienst kon zijn. ‘Mijn ouders komen vanavond eten en ik wil ze een kleurrijk gerecht voorschotelen. Rood, wit en blauw lijkt me wel wat. O, en oranje. Mijn vader is namelijk een voetbalfan, weet u.’ Hij grijnsde. ‘Nee, dat weet ik niet.’ ‘Als ik zo rondkijk is oranje hier de overheersende kleur. Zou u een etentje voor me samen willen stellen?’ ‘Zolang ik niet bij u thuis hoef komen om te koken, doe ik dat met plezier. Zegt u maar wat ik moet pakken.’ ‘Alles in de kleuren die ik noemde.’ ‘U heeft geen groen genoemd, maar ik vind die keur onontbeerlijk op tafel.’ ‘Oké, doe er dan ook maar wat groen bij.’ Het maakte niet uit wat ik bereidde, mijn moeder zou toch overal commentaar op hebben. Waarom dan veel moeite doen? Met twee plastic zakken verliet ik de zaak en ging naar het aanpalende pand. Het was er erg druk en ik legde mijn tassen pontificaal op de toonbank. ‘Sorry,’ zei ik tegen de andere klanten, ‘maar ik heb last van druktefobie.’ Kennelijk wist iedereen wat het betekende, want ik hoorde geen wanklank. ‘Zegt u het maar,’ zei een jong ding. Haar paardenstaart eindigde op haar kont. Ik wees. ‘Doe maar vier van die niet al te smakelijk uitziende ballen.’ Het meisje trok haar wenkbrauwen samen. ‘Dat is het?’ ‘Nee, je mag ook nog wel vier van die rolletjes pakken, ook al zien ze er niet vers uit.’ ‘Alles is hier vers, mevrouw.’ Ze klonk niet vriendelijk. Om zes uur stonden mijn ouders op de stoep. ‘Jullie kunnen gelijk aan tafel,’ begroette ik ze. ‘Fijn,’ zei mijn vader, ‘want ik heb een razende honger.’ Toen ik naast Jeroen ging zitten, zag ik mijn moeder verbijsterd naar de tafel kijken. ‘Decoratief, hè?’ Ik glimlachte minzaam. ‘Waar zijn de aardappels?’ vroeg ze. Overdreven keek ik van links naar rechts over de tafel. ‘Ik zie ze niet. Waarschijnlijk liggen die nog bij de groenteboer. ‘Wat vind jij hiervan, Jeroen?’ zei mijn moeder scherp. ‘Dat Astrid nogal creatief bezig is geweest,’ antwoordde hij. ‘Een festival van kleuren.’ Ze snoof. ‘Wat doet die komkommer in godsnaam in een bloemenvaas?’ ‘Wat doe jij dan met een komkommer? Eet smakelijk allemaal.’