weeskind #42

Omdat ik geen ouders heb gekend, kan ik deze opdracht niet invullen. Ik heb me dan maar gestort in een verhaal dat met voedsel en geuren te maken heeft. En met ouders. Ik hoop dat het door de beugel kan. Ik neem U mee terug in de tijd. Sinds enkele weken ben ik een dienstmeisje. Mensen herkennen dienstmeisjes aan de witte kap die hun haar bedekt en hun gezichtjes grotendeels verbergt. Door een ongeval is mijn vader die tegelschilder was, blind geworden. Het besluit om mij van school te halen doet mijn ouders veel verdriet, maar als de honger een metgezel aan tafel wordt, worden de kinderen ingezet als kostwinnaar. In onze stad Delft woont een beroemde schilder, Johannes Vermeer. Zijn meesterwerken hangen nu in musea al over de wereld en zijn miljoenen waard. In de tijd dat ik in zijn huis de nederigste positie innam, was het moeilijk voor hem om zijn groeiend gezin, ( ieder jaar was er een boreling), te onderhouden, en om zijn stand op te houden. De welvarende bourgeoisie liet hun echtgenotes door hem schilderen. Het was iedere keer spannend of de opdrachtgever tevreden was over het resultaat en hem de beloofde daalders uitbetaalde. Eén van mijn taken is naar de markt gaan. Om goede etenswaren in te slaan tegen een redelijke prijs. Bij mijn eerste marktbezoek weigerde ik de mij aangeboden producten. Ik rook eraan en constateerde dat de waren niet vers waren. De man was verbaasd over mijn gedrag want de vorige dienstmeid was niet zo kieskeurig geweest. Maar hij waardeerde mijn optreden. Met een knipoog liet hij zijn zoon betere kwaliteit brengen. Een aardige jongeman met een gulle lach, met vriendelijke ogen, maar met handen die zijn beroep verraden. Rood tot in de kleinste poriën. Een andere taak is het schoonhouden van het schildersatelier. Ik houd van de verfgeur die daar hangt. Het doet mij de geur van de markt vergeten. Met mijn aangeboren gevoel voor schoonheid kijk ik liever naar de handen van Meester Vermeer wanneer hij met zijn penselen prachtige vrouwen op het doek laat verschijnen. Op hem werd ik verliefd, maar ik trouwde met de zoon van de marktkramer zodat mijn ouders geen honger meer moesten lijden. gebaseerd op het boek en de film “Het meisje met de paarlen oorbel”.