Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht # 42 - 'Bon appétit'

20 februari 2015 - 0:08
Hun geoliede windjacks vertoonden sporen van ingewanden. Het spektakel dat zich voordeed, was fascinerend. De bebloede mannen schonken hete koffie. Het was vroeg, naar mijn en zelfs Scheveningse normen. Het deerde hen niet. Zij lachten zich de kloven in hun handen en in hun wangen. Ik voelde mij opgenomen in hun warmte. Thuisgekomen liet ik ze los op het betegelde binnenplaatsje. Zij konden zich niet ingraven en ik wilde ze pertinent niet binnen hebben. Ik heb die ochtend meer keren voor het raam gestaan. De platte lichaampjes, eerder breed dan lang, bewogen zich zijwaarts, maakten klauwende stapeltjes terwijl honderden staafvormige oogjes heen en weer gluurden. Van tijd tot tijd liep ik naar buiten en begoot ze in het voorbijgaan. Zuurstof zou hen goed doen en ik verbeeldde mij dat zij uit dankbaarheid scharende bewegingen maakten, alsof zij zwaaiden. Tegen de middag gingen zij in koud leidingwater in de spoelbak. Zij buitelden over elkaar heen en leegden van enthousiasme hun darmkanalen. Nadat ze uitgedold waren, maakte ik het volgende verrassingsbad klaar. Een grote marmiet op de kachel waarin ik ze een voor een lanceerde. Er was er niet een die geen gilletje slaakte als hij het water raakte. Na zo’n vijf minuten werd het rustig terwijl de poepsliertjes zich een weg door het afvoerputje baanden. Het liep tegen drieën. En nog was ik bezig met het entree. Eenmaal afgekoeld heb ik de scharen en poten van hun lijf gebroken. Alle onderdelen heb ik gehakt en geplet met een mes. Ik heb ze aangezet in olie en prei en wortel mee laten zweten. Cognac en witte wijn deed ik erbij om ze af te blussen. Ik werd klam toen ik zag dat het tegen zessen liep; mijn schatjes moesten nog uren trekken, worden aangestampt, gezeefd en zachtjes ingekookt. ‘Chérie,' zei een stem, ‘het ruikt hier ongehoord verrukkelijk’.

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2015 - 1:11
Kijk en daarom verdomt mijn chéri nu die schatjes te eten. Vóór hem had ik er een die juist kikte op die gilletjes. Het is ook altijd wat. Mijn god Mili, sadistisch of niet, je bent niet te evenaren! Ik moet nu even naar adem happen.

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2015 - 7:00
Prachtig mooi en beeldend beschreven. De marmiet vind ik geweldig! Ik kende het woord maar had het zo lang niet meer gehoord of gelezen. De olie-windjacks en Scheveningen brachten mij meteen in de juiste setting. Het einde van het verhaal doet mij denken aan de Deense film "Babettes gaestebud" (Babette's feast). Echt genoten van jouw tafereeltje. En hoe lekker zullen ze zijn!

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2015 - 9:36
Ik zie het voor mijn ogen gebeuren. Zeer beeldend geschreven. Ik at ze al nooit en nu helemaal niet meer. Die poepsliertjes en het afvoerputje krijg ik niet meer van mijn netvlies.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2015 - 11:25
:D I like! :thumbsup: Beeldend, sfeervol en smakelijk ( positief en negatief door de poepsliertjes) Het is een zeer lange dag voor de kok. Wat deed de HP terwijl de krabben op de binnenplaats rondscharrelden? Waarom niet eerder aan de voorbereiding van het eten begonnen? Puur een praktische vraag! ;) Is de entree het voorgerecht? [Zij lachten zich de kloven in hun handen en in hun wangen.] Een mooi beeld maar kan men de kloven in de handen lachen? Waarom niet alleen - Zij lachten zich de kloven in hun wangen- ? Een heerlijk verhaal, beschreven zoals jij dat kan doen. :nod: Er zit een lekker tempo in, net zo zorgvuldig als de voorbereiding van het gerecht! DAt zegt ook iets over de band met de persoon (ouders?) die komt eten. Stuur je de left -over per postduif? :p

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2015 - 16:27
Prachtig visueel vertelt, wel een beetje luguber,ik heb ooit een keer meegemaakt dat krabben in heet water gegooid werden en ook begonnen te gillen . Ik vond dat zo zielig en gelukkig lust ik ze niet

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2015 - 16:48
Mili, Erg mooi geschreven. Vooral het stukje over het betegelde binnenplaatsje. Voor wat betreft de 'kloven in de handen' ben ik het eens met #5 'Zij lachten zich de kloven in hun wangen.' is mijns inziens een sterker beeld. 'Marmiet' kende ik niet, weer wat geleerd :)

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2015 - 20:42
@Elyse, zo'n twaalf uur tijdsverschil toch met Mexico? Als jij maar niet gilt met je diplomatendiners op die berg daar :) Ik lees tegenstrijdige berichten. De ene chef-kok zegt dat zij lijden, de ander niet. Verrukkelijk blijven ze en ook jouw reacties. @Ryn, ik was op de visafslag. Om zes uur of zo des ochtends. Een hele wondere wereld waarvan jij er legio kent. Het werd een heerlijke bisque en dank voor jouw heerlijke reactie. @Nel, ach, het is de natuur, eenieder levend wezen is er aan onderhevig. Je mist iets, echt. Met een zelfgetikte mayo. Wel wil ik je netvlies sparen. :) Dank voor je reactie. @Marietje, ja, een entree is een voorgerecht. Wat de hp deed? Ze lummelde voor het raam of zo. Wil je mij de kloven in hun handen en wangen toestaan? Visverkopers op de afslag hebben kloven in hun rode en verweerde handen. Van de kou en sneden door hun vismessen. Hun gezichten lijken op hun handen. En ze zijn trots op en blij met hun handelswaar. Vandaar. Iets van dichterlijke vrijheid mompelt Mili nu. De band met de gast heb ik in het ongewisse gelaten. En er is uiteraard geen left-over hoezeer ik het jou ook gun. :) @micter, jij bent een man toch? Dankjewel voor je reactie. @Nicole, tja, ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Door de eeuwen heen heeft de mensheid zich gevoed met het een of het ander. Het is een keuze die je maakt. Dank voor je reactie. @Jan, zie als je dit wilt mijn reactie aan @Marietje. Ik heb er wel degelijk over nagedacht. Ik zie mijn schrijfsels hier als een reactie die ik graag wil ontlokken. Dankjewel.

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2015 - 20:54
Leuk dat de HP met zo'n smerige klus bezig is en het bezoek daar niets van mee heeft gekregen en het verrukkelijk vind. Heb weer van je genoten, Mili!

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2015 - 20:53
@Richard, kinderen denken dat biefstukken aan bomen groeien. Krabben plet je ter meerdere glorie van je smaakpapillen. Fijn dat je wel van mij geniet. ;)

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2015 - 21:13
Ik vind het een "smakelijk" verhaal; zelf zou ik de krabben niet in de marmiet kunnen kieperen, maar eerlijk gezegd: ze smaken heerlijk als ze goed klaar gemaakt worden. :nod:

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2015 - 22:25
Daar kookt wat in de keuken en in de omgeving :). Mooi verhaal, Mili. Een onaantrekkelijk proces op een aantrekkelijke manier beschreven. Graag gelezen dit. Groetjes,

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2015 - 12:48
Een heerlijk verhaal, smakelijke woorden. Luguber. Rauw. Soms moet je gewoon niet willen weten wat er allemaal gebeurd voor het eten op je bord ligt. En dat het verrukkelijk zal smaken, dat weet ik zeker. Of juist niet?

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2015 - 13:49
Ik zat even op het verkeerde spoor omdat ik dacht aan de andere betekenis van marmiet (Nee, ik ben geen keukenprins) en als eindresultaat had ik 'crabcakes' voor ogen, maar dat maakt niet uit. Je verhaal leest als een bereidingswijze, en dat bedoel ik niet negatief; als elk gerecht zo beschreven kon worden werd ik wellicht alsnog een keukenprins :)

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2015 - 20:02
Jammer @Tja, ik kan heel goed koken. @Madd, jawel, het is heerlijk. Was de steranijs nog vergeten. @Bart, ik denk dat jij aan Marmite dacht. Een Engelse kruidenpasta. Ik neem van je aan dat je geen keukenprins bent. ;) @Conny, breng me niet in verlegenheid of is het een retorische vraag? :) Hartelijk dank voor jullie reacties.

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
23 februari 2015 - 13:54
Een mooi geschreven verhaal,Mili. Maar ik heb ook heel even gevoeld wat die schattige diertjes gevoeld moeten hebben toen ze dat kokendhete water in gekieperd werden. Die gilletjes die ze slaakten, zullen niet van louter plezier zijn geweest. Wreed. Ze hebben toch geen vijf minuten liggen spartelen voor ze dood waren?? Want na zoveel tijd werd het pas rustig in de marmiet.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 februari 2015 - 14:14
@Dos, life sucks. ;) Ze waren met velen. Er ging wel vijf minuten overheen voordat de laatst gelanceerde uitgegild was. Dus nee. Ze hebben niet lang gesparteld. Troost je dit?

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
23 februari 2015 - 14:38
@Dos, life sucks. ;) Ze waren met velen. Er ging wel vijf minuten overheen voordat de laatst gelanceerde uitgegild was. Dus nee. Ze hebben niet lang gesparteld. Troost je dit?
Matig. :(