#41 Charlotte krijgt geen post

13 februari 2014 'Goedemorgen, meneer Harkema. De Valentijnskaart voor uw vrouw. Alstubieft.' Ik negeer het dedain in haar stem en pak de envelop aan. 'Dank je, Katja.' Met mijn vulpen schrijf ik een romantische boodschap voor Charlotte en noteer ons adres op de envelop. 'Wil je hem naar de postkamer brengen, Katja?' 'Natuurlijk, meneer Harkema.' 'En, Katja. Ik heb vanmiddag een bespreking in hotel New York. Ben je in de gelegenheid te notuleren?' Ik geef haar een knipoog. 'Altijd, meneer Harkema.' Ze draait zich om en heupwiegt mijn kamer uit. Ik kijk naar het schommelen van de strakke paardenstaart en het scharnieren van haar benen onder de split in haar kokerrok – de vrouw met wie ik vanmiddag ga neuken brengt de Valentijnskaart voor mijn echtgenote naar de postkamer. Heerlijk. 's middags Katja leunt tegen de deur van de hotelkamer en knoopt haar blouse open. Ze kijkt me aan. 'Krijg je een stijve lul van mijn tieten?' 'Ja.' 'Zo hoort het ook, meneer de directeur.' Ze draait om me heen en strijkt met een nagel over mijn wang. 'Je likt me. Daarna neuk je me. Hard. Ben ik duidelijk, meneer de directeur?' 'Ja, Katja. Heel duidelijk.' Ze trekt de bandjes uit haar staart. 14 februari 2015 Charlotte zucht en vouwt haar armen onder haar hoofd op het kussen. 'Blijf nog even in me.' Ik leg mijn hoofd naast haar hals en streel met mijn wijsvinger haar wang. De cv slaat aan. De radiatoren beginnen zacht te ruisen. 'Ik ben zo benieuwd wat voor kaart je dit jaar hebt gestuurd,' zegt ze. 'Wat bedoel je?' 'Kom, lieverd. Het is Valentijnsdag.' Shit, denk ik. Katja is een week op wintersport. Geen kaart. Zo zie je maar: een secretaresse is het fundament van een goed huwelijk. 'Sorry, Charlotte. Ik ben het vergeten dit jaar.' Ik ga op mijn helft liggen. 'Echt? Ik vind het zo romantisch dat je de stad in gaat, een kaart voor mij koopt en iets liefs schrijft.' 'Nogmaals sorry. Het is echt heel druk op de zaak.' Ze kust me, zacht. Charlotte, mijn lief.