Wekelijkse schrijfopdracht #40 - Een wijze les

‘Dag, meneer van Dusschoten.’ Een bekende stem zorgt ervoor dat Frans zijn ogen opent. Hij knippert een paar keer door het felle licht en de zwarte schaduwen veranderen in gekleurde objecten. Verschrikt schiet hij overeind. Eén paar ogen kijken hem nieuwsgierig aan. ‘Mag ik vragen waar ik ben?’ vraagt hij uiteindelijk. ‘Het dierenbos, waar anders?’ antwoordt meneer de Uil hem. Frans schudt zijn hoofd. ‘Je vraagt je vast af wat dit allemaal is, of niet, Frans?’ Frans knikt bedeesd, zojuist zat hij nog in zijn auto waarvan hij de macht verloor en al slippend op een sloot afreed en nu praat hij met meneer de Uil alsof het de normaalste zaak van de wereld is. ‘Wij vonden dat er nodig wat moest gebeuren, jawel.’ ‘Hoe bedoelt u?’ vraagt Frans terwijl hij overeind krabbelt. Meneer de Uil kijkt links van hem en Frans volgt zijn blik. Er staat een kleine televisie en daarop ziet hij een huiselijk tafereel. Hij kijkt nog eens goed en herkent zijn vrouw, kinderen en zichzelf. Hij ziet hoe zijn vrouw hem heerlijk eten voorzet, hoe zijn kinderen hem enthousiast verhalen vertellen, hoe zijn jongste om aandacht vraagt. ‘Wat heeft dit ermee te maken?’ vraagt hij verbaasd. ‘Kijk naar jezelf, kijk goed, Frans.’ Frans tuurt naar het beeldscherm en ziet hoe hij zonder op te kijken zijn eten naar binnen schrokt, om vervolgens de televisie aan te doen en de krant erbij te pakken. Zijn familie eet verslagen door. ‘We hebben het allemaal wel eens druk, jawel. Maar dit loopt de spuigaten uit. Je moet niet vergeten wat het belangrijkste is in het leven.’ ‘Maar wat doe ik dan verkeerd?’ vraagt Frans hopeloos terwijl er alleen nog maar meer beelden voorbij komen waarin hij zijn gezin teleurstelt. ‘Je hebt veel bereikt in je leven Frans, je kent veel successen. Maar je moet de liefde van je gezin niet onderschatten. Zij zullen je opvangen wanneer je successen voorbij zijn.’ Meneer de Uil wordt steeds vager in zijn boom. Het interieur van de auto wordt steeds duidelijker. Na een tijdje is Fabeltjesland helemaal vervaagd en rijdt hij weer op de weg. Verbaasd kijkt hij om zich heen, als hij beseft dat hij niet in de berm ligt. Aan de zijkant van de weg ziet hij een tankstation met diverse boeketten. Hij stapt uit, kiest de mooiste uit en gaat op weg naar zijn familie. Om alle verloren tijd in te halen.