#39 herinnering

@Petra, hoewel je reactie m.i. niet al te flatteus is ;), begrijp ik hem wil. Ik denk dat deze uitnodiging tot het zintuiglijke middels voorgestelde attributen en zitsessies niet aan eenieder is besteed. Mij ligt het niet, reden waarom ik deze week niet aan de schrijfopdracht meedoe. Tot een volgende keer Petra.

Zoals ik begrijp mag je gewoon vervallen in fictie. Richard verviel daar al in. Anders doet hij merkwaardige dingen in de nacht. En kijk uit, van veel aardappelen schillen krijg je droge handen.

Dank je voor jullie reacties, Mili en Johanna. Ik begrijp dat anderen de opdracht niet herkennen, zoals bij mijn hp het geval is. Ik zou ook geen ontspanningsoefeningen gaan doen en mijn herinneringen laat ik meestal voor wat ze zijn. Fictie zou natuurlijk mogelijk zijn. Maar t/m eindfebruari doe ik de schrijfmarathon van Henny Fortuin, dus ik sla sowieso een paar keer over.

Je hoeft de opdracht niet uit te voeren om het stukje te schrijven, natuurlijk. (Volgens mij hebben we dat met de vorige meditatie ook tamelijk massaal niet gedaan.) Het doel van de coach hoeft niet jouw doel te zijn. In die zin is je invulling best geslaagd, kort, maar krachtig. (Ik kreeg minder voor elkaar in drie weken lang een eeuwenoud sprookje heroverwegen. Wat doen we onszelf toch eigenlijk aan hier?) Succes met de marathon; we kijken uit naar de Pleunnovelle.

Ik zal vanavond bij gebrek aan handcreme eens kijken waar ik me mee ga insmeren en op welke manier m'n creativiteit erdoor wordt beïnvloed. Ik beloof niks.

Ik heb vanavond een vriendin op bezoek die ook schrijft. Wie weet...

Ik heb ook altijd een eigen interpretatie, Petra. Tenslotte gaat het over creatief schrijven.

Dag Petra Nee, het is niet dezelfde opdracht. En dat het niet aan je besteed is, is helemaal te begrijpen. Maar ik vind het wel zonde dat je reactie zo vijandig is. Mijn enige doel is om een andere invulling te geven aan de schrijfopdrachten. Om bijvoorbeeld een keer niet louter het hoofd als startpunt te hebben, maar te vertrekken vanuit iets heel banaals, namelijk het inwrijven van je hand met handcrème (iets wat we in de wintermaanden misschien dagelijks gedachteloos doen). En om dat dan een keer niet gedachteloos te doen, maar stil te staan bij een herinnering die opkomt. Herinneringen die gerelateerd zijn aan je handen zijn vaak de mooiste die er bestaan. Jammer dat je dat zomaar afketste. Je had deze oefening ook kunnen doen tijdens het aardappels schillen, bijvoorbeeld. Kan nog altijd?

... namelijk het inwrijven van je hand met handcrème (iets wat we in de wintermaanden misschien dagelijks gedachteloos doen).

Ik ben blij dat je dit zegt Joey. Het illustreert waarom ik in toenemende mate moeite heb met de schrijfopdrachten. Vat het niet persoonlijk op, maar ik heb regelmatig het idee dat er te makkelijk vanuit wordt gegaan, dat alle schrijvers vrouwen zijn. En ik heb het geprobeerd hoor, maar het werd een erg flauw verhaal waarbij ik (bij gebrek aan handcreme) mijn schrijfhand insmeerde met tandpasta en in een oude tuinstoel ging zitten (ik wilde binnen geen troep maken) tot mijn handen langzaam bevroren. Ik besloot dat niemand daarbij gebaat was. Graag tot volgende week.

Je hebt gemerkt dat ik mijn handen ook niet heb ingewreven. Toch ben ik een vrouw. Omzeil het insmeren en fantaseer erop los.

@Bart, nee, probeer het niet zo te zien. Ik kan je trouwens een tube handcrème toesturen. :) De mannelijke inbreng op Sol/schrijfopdrachten waardeer ik hogelijk. Ik denk dat schrijven hard werken is. Je hebt je glansperiodes zoals je (tijdelijk) kunt stagneren. Ook ik wil niet persoonlijk zijn @Joey. Alleen struikel ik over het plaatsnemen op een oude tuinstoel, matje of sofa na enig heen en weer gemasseer. Ik voel dit niet als reëel aan. Blijft onverlet dat schrijven over handen een fraai onderwerp is. Handen zijn magnifiek en doen ontstellend veel dingen in je leven. Wellicht dat ik alsnog probeer over handen te schrijven, echter zonder de 'consignes' die je meegaf.

Ieder is vrij om de opdracht op zijn/haar manier in te vullen, Mili.

Hallo Joey, Mijn reactie was niet vijandig bedoeld. Maar kennelijk is zij wel zo overgekomen, dus mijn excuses daarvoor. Ik vind het niet eens een gekke opdracht: inderdaad is het nuttig om vanuit allerlei situaties te starten met schrijven. En freewriting kan verrassende stukken opleveren. Ik dacht alleen dat ik deze opdracht al voorbij had zien komen, maar inmiddels heb ik begrepen dat dat niet zo is.

Bart, Hebben mannen dan geen last van droge handen in de winter?

Tandpasta droogt behoorlijk uit, Bart, daarna kun je zeker wel een handcremetje gebruiken. Wij hebben hier minimaal vier tubes slingeren, omdat niet alleen de kinderen, maar ook manlief regelmatig een klodder nodig heeft om de vellen op hun plek te plakken ... heeft niets met vrouw-zijn te maken. Of bedoelde je dat gedachteloos handelen des-vrouws is? ;)

Als mannen droge handen hebben, zijn het waarschijnlijk de vrouwen die daar last van hebben. Het gaat mij niet primair om deze opdracht. Natuurlijk kan ik een HP bedenken die deze exercitie doet, of ik doe eens gek en haal bij het kruidvat een tube handcreme. Ik constateer dat in toenemende mate de opdrachten gericht zijn op vrouwen en wilde een signaal afgeven vóórdat we volgende week ons allemaal op onze eileiders moeten focussen en in 20 minuten moeten beschrijven wat er door ons heen gaat op het moment dat we -plop- de ovulatie voelen.

Ik constateer dat in toenemende mate de opdrachten gericht zijn op vrouwen .

Dat vind ik nou juist zo'n fascinerende gedachte, omdat ik met toeneme mate moeite met de opdrachten heb; wat is er in vredesnaam vrouwelijk aan en waarom kan ik daar als vrouw niets mee?

Als mannen droge handen hebben, zijn het waarschijnlijk de vrouwen die daar last van hebben.

Ook dat is trouwens een fascinerende gedachte. Waarom zou ik in vredesnaam last hebben van andersmans droge handen? Je bent een wonderlijk mens, Bart.

Als mannen droge handen hebben, zijn het waarschijnlijk de vrouwen die daar last van hebben. Het gaat mij niet primair om deze opdracht. Natuurlijk kan ik een HP bedenken die deze exercitie doet, of ik doe eens gek en haal bij het kruidvat een tube handcreme. Ik constateer dat in toenemende mate de opdrachten gericht zijn op vrouwen en wilde een signaal afgeven vóórdat we volgende week ons allemaal op onze eileiders moeten focussen en in 20 minuten moeten beschrijven wat er door ons heen gaat op het moment dat we -plop- de ovulatie voelen.

Ik weet niet of de opdrachten op vrouwen zijn gericht. Ik snap wel een beetje wat je zegt, je moet wel een meditatie/gevoelsachtig type zijn om een groot deel van de laatste opdrachten op de juiste manier te kunnen waarderen. Doorgaans ook niet echt mijn ding. Maar ja, ik probeer het maar gewoon, hooguit op mijn eigen manier. Hopelijk zijn er nog een aantal mensen bij die alsnog een poging doen.

Het déjà vu gevoel is mij ontgaan. Ik vind dat Joey hier een interessante schrijfoefening heeft geplaatst. Je kunt er alle kanten mee op. Je handen bungelen je leven lang al aan je lijf en hebben veel goede en slechte dingen gedaan waar je over zou kunnen schrijven. Staar je niet blind op die handcrème, bodylotion en bezinning in stilte. Dat is net zoiets als liturgie in de katholieke kerk. Kleurrijke hocuspocus met weinig om het lijf. Beschrijf een van de vele verdiensten van je handen. Of het fatale schot dat je linker of rechter heeft gelost. Of hoe je met een van je tien tengels ergens in peutert zonder dat iemand dat ziet. Schrijfstof te over, toch!?.

Dankjewel Dos, je schrijft "je handen bungelen je leven lang al aan je lijf en hebben veel goede en slechte dingen gedaan waar je over zou kunnen schrijven. Staar je niet blind op die handcrème, bodylotion en bezinning in stilte. Dat is net zoiets als liturgie in de katholieke kerk. Kleurrijke hocuspocus met weinig om het lijf". Mijn opdrachten moet je inderdaad nooit te letterlijk nemen, en als je het niet ligt, niet woord voor woord uitvoeren. Of zoals een cursist (een man) me vorige week nog zei, na het uitvoeren van precies dezelfde opdracht: "Ik kon werkelijk NIET ontspannen. Alle spieren in mijn lijf verzetten zich. Ik HAATTE je opdracht. Waarvoor dank. Want ik ging me afvragen waarom. Waarom ben ik zo anti?. En die avond schreef ik één van mijn beste scènes neer." Dus nogmaals, beste schrijvers: voor mijn part smeer je je handen met smeerolie in of met boter of met aardappelsalade of met acrylverf ... het gaat er gewoon om dat je voor één keer, een mini momentje lang wat aandacht besteed aan 'dingen' waar we normaal niet zoveel aandacht aan besteden. Het vanzelfsprekende niet vanzelfsprekend nemen. Ik had natuurlijk ook een litteken op je knie kunnen nemen (wrijf dat in met wat mayonaise aub), of die lelijke geboortevlek (die zo sterk op een schildpad of een konijn lijkt) aan de binnenkant van je dijbeen (teken eromheen met een dikke viltstift aub) ... maar goed, ik koos dus voor de handen. Ik wil nogmaals benadrukken: je moet HELEMAAL GEEN gevoelsmatig of meditatie-achtig type zijn om de opdracht tot een goed einde te brengen. Integendeel (weet ik uit ervaring, de grootste protesteerders leverden het prachtigste materiaal). Ik ben zelf trouwens een 'hoofdmens'. Je moet gewoon open staan en zien wat komt. UIT JE HOOFD durven stappen. Aan Bart Snel: ik maak geen opdrachten voor vrouwen. En ook niet voor mannen. Ik maak doorgaans opdrachten voor landgenoten de Grieken (en dat is de moeilijkste soort van de drie :-). Nu serieus: echt waar, ik probeer mijn opdrachten werkelijk geslachtsloos te houden. Het houdt geen steek om daar het etiket 'vrouwen' of 'mannen' op te plakken.

- als een reactie op het verhaal van Petra - Ik vind je verhaal op de een of andere manier komisch overkomen. Het is duidelijk dat het niet je ding is, maar toch heb je wat op het forum gezet. Dat vind ik knap van je. Ik kijk uit naar je bijdrage van aankomende week!

Ik las jouw tekst en dacht even hetzelfde toen ik de opdracht las. Daarom ook laat pas het stukje geschreven. Het commentaar niet gelezen hierboven, in ieder geval heeft het veel reacties opgeleverd.

Je bent een wonderlijk mens, Bart.

Ik beschouw dat als een compliment. Wat ik bedoelde was, dat als ik intiem ben met mevrouw Snel, zij er last van zou kunnen hebben als mijn handen droog en ruw zijn. Het is een aanname want ze heeft me er nooit op aangesproken.

Dat vind ik nou juist zo'n fascinerende gedachte, omdat ik met toeneme mate moeite met de opdrachten heb; wat is er in vredesnaam vrouwelijk aan en waarom kan ik daar als vrouw niets mee?

Niemand is - qua eigenschappen 100% man of 100% vrouw. Maar dat - in het algemeen gesproken - vrouwen meer introspectief zijn dan mannen is, volgens mij algemeen bekend. De opdrachten van de laatste weken, vind ik introspectieve opdrachten. Gezien de verdeling mannelijke en vrouwelijk coaches misschien onvermijdelijk. Ik constateerde het alleen.

Dat vind ik nou juist zo'n fascinerende gedachte, omdat ik met toeneme mate moeite met de opdrachten heb; wat is er in vredesnaam vrouwelijk aan en waarom kan ik daar als vrouw niets mee?

Niemand is - qua eigenschappen 100% man of 100% vrouw. Maar dat - in het algemeen gesproken - vrouwen meer introspectief zijn dan mannen is, volgens mij algemeen bekend. De opdrachten van de laatste weken, vind ik introspectieve opdrachten. Gezien de verdeling mannelijke en vrouwelijk coaches misschien onvermijdelijk. Ik constateerde het alleen.

Bart, waar heb jij die mannelijke coach gezien?

Bart, waar heb jij die mannelijke coach gezien?

I rest my case.