#38 Just be yourself Billy, or be like Kate

#38 Terwijl ze ronddraait voelt ze opeens iets hards onder haar voeten gevolgd door een vrij luid gekraak. Voor haar op de grond ligt de gebroken tak, die haar eraan realiseert dat ze in 2015 leeft. En dat Billy’s virtuoze sounds niet meer te horen zijn. ‘Billy keep on playing come on.’ Als ze dichterbij de vleugel komt ziet ze dat mister handsome toch enkele rimpels heeft. Sexy oud worden, het kan dus wel. ‘Red cape girl, I think I have shown enough of myself.’ Zijn tot dan toe vrolijke pretoogjes verstrakken. ‘You got no idea, how hard it is to be a star.’ Roodkapje neemt wiegend met haar kont plaats op de prima hiervoor geschikte vleugel. Het is er gewoon weer, het lef dat ze in de 80’s had. ‘Billy, maybe you can play and then I can sing?’ Hij kijkt haar glazig aan, waarschijnlijk omdat haar Engels onder de maat is. ‘You just don’t get it. You all don’t get it don’t you?’ ‘What don’t we get?’ Mister handsome slaat een diepe zucht. ‘Since ‘the piano man’ everybody wants something from me. It’s all so fake. When you’re famous everybody likes you, or just acting like they like you. And they won’t leave you alone. They are all, well like you.’ ‘Come on Billy, tell me what I am doing wrong.’ ‘You just don’t get it,’ zegt hij weer en hij kijkt haar even strak aan. Dan richt hij zijn blik op zijn vingers. ‘Sometimes I wish I was Kate Bush.’ ‘What?’ Roodkapje ziet nu voor het eerst op de rand van de vleugel een glas staan, met daarin een blauwe vloeistof. ‘Billy what is that?’, zegt ze wijzend naar het duistere middeltje. ‘It’s Kate Bush serum. I think I am gonna to take it now, it has been enough.’ ‘Kate Bush serum? What and why?’, zijn de woorden die ze niet uitspreekt. ‘She is the best singer in the world, and still managed to have a private life. Just perfect.’’ Zijn hand glijdt over de vleugel in de richting van het goedje. Roodkapje draait zich om en probeert tevergeefs de hand te grijpen. ‘Billy no! You are good as you are now! Don’t change.’ Billy heeft het spul te pakken en drinkt in één slok het hele glas leeg. Zijn grijze haren beginnen langzaam te verdwijnen en maken plaats voor lange warrige bruine lokken. Zijn helblauwe ogen lossen op en ervoor in de plaats komen die mysterieuze bruine irissen die zo kenmerkend voor haar zijn. Het is nu of nooit. Ze leunt voorover op de vleugel en grijpt de kin, die nu nog de zijne is, vast. En voor de eerste en laatste keer proeft ze zijn lippen, terwijl haar tong bezit van zijn gehemelte neemt. Ze proeft de smaak van aarbeienijs, terwijl de lippen steeds vuurroder worden. Terwijl ze Kate’s warme lippen opeet hoort ze het haar zingen; ‘‘And if I only could, I make a deal with god. And I’d get him to swap out places.’’. Dat is dus niet meer nodig.