Mannen zijn betere schrijvers —Of toch niet?

Worden vrouwen ondergewaardeerd of zijn mannen gewoon betere schrijvers? Het blijft altijd een gevoelige en lastige vraag, vooral voor de vrouwen. Waar mannen het schrijfvak objectief benaderen, delen vrouwen graag hun persoonlijke ervaringen.

 Als we kijken naar de literaire prijzen als de Libris Literatuurprijs zien we dat deze van de afgelopen 20 keer, 18 keer door een man gewonnen werd. Bij andere prijzen liggen de verhoudingen wat minder ver uit elkaar, maar over het algemeen zien we dat mannen vaker in de prijzen vallen.

Zijn er dan misschien minder vrouwelijk schrijvers? De CPNB- cijfers vertellen ons dat dit niet het geval is, er zijn ongeveer evenveel mannelijke als vrouwelijke schrijvers en in boekverkoop liggen ze ook niet ver uit elkaar.

De meest voorkomende klacht richting vrouwelijke schrijvers is dat ze te veel schrijven over hun persoonlijke leven, problemen en relaties zonder stil te staan bij een eventuele lezer. Hier kan ik mij goed in vinden, ik denk zeker dat sommige vrouwen eerder schrijven om therapeutische redenen en ontspanning dan dat ze bezig zijn met een kwalitatief goed boek te schrijven of hier later pas bij stilstaan. Mannen schrijven misschien eerder vanuit de ambitie om een goed boek neer te zetten en benaderen het schrijven vanuit een ander, objectiever perspectief.

Ik denk niet dat vrouwen minder goed kunnen schrijven dan mannen maar dat het ze meer moeite kost om hun persoonlijke emotionele verwikkelingen uit het boek te laten. Er zijn namelijk zo veel mensen in Nederland en Vlaanderen die of een belabberde relatie hebben, in een scheiding liggen of dementerende ouders hebben maar tenzij jouw verhaal iets extra’s heeft om het interessant te maken voor een lezer, is het niet nodig om hier helemaal over uit te wijden.

 Naar mijn idee zijn er minder vrouwelijke schrijvers die schrijven om gelezen te worden. Veel vrouwen schrijven eigenlijk liever voor zichzelf of de mensen in hun directe omgeving en zijn er dus meer mannelijke schrijvers die schrijven om gepubliceerd te worden en een kwaliteitsboek neerzetten. Daarmee zijn mannen nog geen betere schrijvers, maar zijn er gewoon meer mannen die schrijven zien als een vak in plaats van een leuke hobby.

Het enige wat hier niet helemaal klopt is het moment waarop Bernhard Dewulff de Libris Literatuurprijs wint voor een heel persoonlijk verhaal over zijn kinderen. Dus omdat hij een man is en dan toch een persoonlijk verhaal vertelt, is het opeens heel erg gedurfd? Dat is natuurlijk vreemd. Misschien is er toch sprake van seksisme waardoor vrouwelijke schrijvers onbewust minder gewaardeerd worden dan mannelijke schrijvers.

 Mijn (vrouwelijke) mening hierover is dat ik me in beide argumenten kan vinden. Ik merk zelf vaak dat ik liever boeken lees van mannelijke schrijvers en ook vaak vind dat vrouwen zeurende en met emotie- gevulde boeken schrijven. Misschien heb ik zelf ook wel last van seksisme en zal ik als conclusie hiervan maken dat ik denk dat vrouwen net zo goed schrijven als mannen als ze hun persoonlijke drama’s voor het welzijn van de lezer even opzij kunnen zetten.

Naar aanleiding van:  https://sannevanoosten.wordpress.com/2014/03/11/waarom-winnen-vrouwen-zoveel-minder-literaire-prijzen-dan-mannen/

Romy is 20 jaar en druk bezig met de afrondingen van haar eerste boek. Ze volgt een opleiding aan de Schrijversacademie in Den Haag en momenteel is ze werkzaam als stagiaire bij Schrijven Magazine. Vanaf september start ze met de studie Filosofie aan de UvA.