zijn of hun hart?

Zijn hart. Want een volk is 1 ding en niet meerdere. Dat 1 volk bestaat uit misschien wel 15.000.000.000 mensen (of elven of vampiers of ... etc.), maakt niet uit, want het blijft 1 volk :)

Haar hart?

Het volk heeft geen hart. Ik zou voor een andere formulering gaan.

De harten van het volk?

Ik gebruik wel het woord hart, omdat dit met de rest van het verhaal te maken heeft ook al heeft een volk niet echt een hart. Mirandela het kan inderdaad vrouwelijk zijn zag ik, omdat je het woordje 'het' voor 'volk' kunt zetten en het dan onzijdig is. Dus het kan haar hart of zijn hart zijn. Waus, Mirandela en Ostinato dank voor het mee denken.

Diana Silver. De harten van het volk zou ook kunnen, maar ik wil de kracht van één gezamenlijk gevoel neerzetten. Het is een eind zin met een ontknoping waarin dit gevoel krachtig moet staan. Bedankt voor het mee denken.

Ik ben even de taalneuzelaar. Bij onzijdig hoort in principe het bezittelijk voornaamwoord 'zijn' (behalve bij 'het meisje'). http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/1404/

Zoals Ostinato en Waus al zeggen: het hart van het volk (onzijdig, enkelvoud) kan niet anders dan 'zijn hart' opleveren. ('Haar hart' is echt vreselijk fout. Dan nog liever 'hun hart'. Ook fout; maar dat is dan tenminste een geval van constructio ad sententiam.) De oplossing van Diana Silver, 'de harten van het volk', kan natuurlijk ook. O ja, en ik denk dat de lezer er helemaal niet mee zit dat 'het volk' geen hart heeft. Een zin als Het volk was zijn verstand verloren gaat erin als zoete koek. vriendelijke groeten, A.Kroeze

Het is maar hoe je hart van het volk ziet. Het doet m.i. denken aan de staande uitdrukking: stem des volks. hart des volks zou dan een foutieve samentrekking zijn, een contaminatie. Het klinkt wat hoogdravend, maar dat kan juist de bedoeling zijn van de topicstarter. En als het dan toch over het hart moet gaan, klinkt 'haar' wel passender.

De neiging om naar woorden als raad, bestuur, dienst, publiek en staat met haar en zij te verwijzen is al oud. Nicoline van der Sijs bespreekt dit verschijnsel in haar boek De geschiedenis van het ABN (2004). In de zeventiende eeuw kwamen verwijzingen zoals in 'Dit volk verbrandt haar doden' en 'Het hof heeft dit door haar arglistigheid bereikt' vaak voor. Volgens Van der Sijs was haar in de verwijzing naar dit soort "collectieve woorden" oorspronkelijk een meervoud. (Het persoonlijk voornaamwoord haar werd aanvankelijk gebruikt in de verwijzing naar het meervoud van alle drie de woordgeslachten.) In de achttiende eeuw ging men de verwijzing met haar ook gebruiken voor de verwijzing naar abstracte woorden als arbeid, dienst en tijd. In deze periode werd het meervoud haar steeds meer verdrongen door het meervoud hun. In "den staat (...) en hare onderdanen" werd haar daardoor steeds vaker als een vrouwelijk enkelvoud geïnterpreteerd. Volgens Van der Sijs kunnen hier ook veelgebruikte personificaties en allegorische voorstellingen een rol hebben gespeeld (denk bijvoorbeeld aan Vrouwe Justitia). (...) Er zijn trouwens ook woorden die mannelijk én vrouwelijk zijn (in het Witte Boekje, in Van Dale en in de meeste andere naslagwerken krijgen die alleen de aanduiding de). Bij personen en dieren geeft het biologische geslacht de doorslag. In andere gevallen mag u kiezen. Doordat bijvoorbeeld groep mannelijk én vrouwelijk is, is zowel de groep en zijn problemen als de groep en haar problemen juist. Vaak heeft de mannelijke verwijzing in Nederland de voorkeur. In Vlaanderen heeft vaak juist de vrouwelijke verwijzing de voorkeur. Bron: https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/verwijswoor…

.

Goed zoekwerk. Interessant & 100% relevant.

:thumbsup: Genootschap Onze Taal is een aanrader. Als ik ergens over twijfel, kijk ik daar.

Het is maar hoe je hart van het volk ziet. Het doet m.i. denken aan de staande uitdrukking: stem des volks. hart des volks zou dan een foutieve samentrekking zijn, een contaminatie. Het klinkt wat hoogdravend, maar dat kan juist de bedoeling zijn van de topicstarter. En als het dan toch over het hart moet gaan, klinkt 'haar' wel passender.

Ik weet niet of een reactie van mij op prijs wordt gesteld. Desondanks: Uw taalgevoel kiest (indien voor de keuze gesteld) dus voor stem des volks. Uit die keuze voor stem des volks volgt dus al dat u 'volk' als mannelijk of onzijdig 'voelt'. De woordenlijst van de Taalunie - zie http://woordenlijst.org/zoek/?q=volk - zegt ook dat 'volk' onzijdig is. Ook het Witte boekje zegt dat 'volk' onzijdig is. Over het grammaticaal woordgeslacht van 'volk' anno 2015 bestaat dus geen twijfel. Ook mijn taalgevoel kiest voor het hart des volks. Als 'volk' vrouwelijk was, was het ook de volk en de stem der volk. En ook: het hart der volk. Mannelijke en onzijdige woorden hebben in het enkelvoud evt. een bezitsvorm (genitief) met 'des'. Vrouwelijke woorden hebben een bezitsvorm (genitief) met 'der'. (Daarom is het in naam des konings en in naam der koningin.) Wie beweert dat hart des volks een foutieve samentrekking zou zijn, een contaminatie is? Niemand toch? (Een contaminatie is echt iets heel anders en heeft niets te maken met de gevraagde kwestie: het woordgeslacht van 'volk'. Taaladvies omschrijft een contaminatie als 'verhaspeling van twee begrippen'. Vb.: Die koffer weegt zwaar. of optelefoneren.) Jammer dat u de belangrijkste info van uw link naar taaladvies gemist hebt. Want op diezelfde pagina staat: Verwijzingen als de gemeenteraad en haar leden worden inmiddels al lange tijd afgekeurd in de taaladviesliteratuur; de norm is nu dat er verwezen wordt op een manier die past bij het woordgeslacht. Toch is haar altijd blijven voorkomen in verwijzingen naar mannelijke en onzijdige (abstracte) collectieve woorden. Doordat dit nu als een hardnekkige taalfout wordt gezien, wordt weleens gesproken van de 'haar-ziekte' of 'haar-pijn'. vriendelijke groet, A.Kroeze

Des volks klinkt wel heel ouderwets. Ik zou gewoon gaan voor het hart van het volk.

Dank voor jullie uitleg en onderbouwingen. Altijd zeer verassend hoeveel reacties er op een vraag als deze komt. Nu aan mij als schrijver de schone taak om een knoop door te hakken. Ik kies voor zowel correct taalgebruik als voor mijn eigen gevoel, een krachtige eind zin die past in de sfeer van het verhaal. Iedereen bedankt voor het mee denken en zoeken naar een antwoord op mijn vraag.