#37 Vervolg op Back to the 80's; Staying in the 80's

Dan draait ze zich om en ziet een man van middelbare leeftijd achter een grote vleugel zitten. ‘It’s nine o’clock on a saturday,’ zingt hij. Die stem, ze heeft hem al eerder gehoord, maar kan hem niet direct plaatsen. ‘Sing us a song, your the piano man,’ gaat hij verder. Het is hem! Die inmiddels grijze maar nog steeds sexy baard, dat wijze gezicht, en die warme klanken, het moet hem gewoon zijn. Hij zal waarschijnlijk niet speciaal voor haar gekomen zijn, dat kan gewoon niet. Hij was gewoon in het bos zijn teksten aan het oefenen, en zij passeerde toevallig, that’s all. Als hij het tweede couplet inzet is ze weer terug in de jaren 80. Toen ze de kraakpanden onveilig maakte met haar gerafelde hotpants en buttons, en haar opgestoken haren. Het punkmeisje dat als ze alleen op haar kamer was Kate Bush opzette. Als Billy Joel weer het refrein inzet tilt ze voorzichtig de sloof van haar grote rode jurk op, en begint mee te bewegen. Met haar handen onzeker grabbelend in de leegte, net zoals Kate Bush dat deed. ‘Go with your red little cape,’ zegt Billy Joel, en ze is weer even terug in de realiteit. Volledig geobsedeerd door haar eigen bewegingen was ze even vergeten dat de knapste man van de wereld voor haar neus staat te spelen. Hij kijkt haar nu zelfs aan en glimlacht, nog net zo charmant als dertig jaar geleden in de Paradiso. Zijn machtige vingers zetten een andere melodie in. ‘Out on the wiley, windy moors. We’d roll and fall in green.’ Het verbaasd haar niet eens dat hij Wuthering Heights nog hoger zingt dan Bush, maar nog steeds loepzuiver. Hij kan alles. ‘More’ schreeuwt ze terwijl ze de sidderingen over haar armen voelt wanneer Billy de tweede zin nog mooier vertolkt dan de eerste. Alle vezels in haar lichaam willen zich laten meevoeren door het virtuoze pianospel van mister handsome en de sound van de jaren 80. Ze wordt licht in haar hoofd en het voelt weer alsof de marihuana wordt uitgedeeld en zij er een handvol van heeft genomen. Als Billy Joel en zijn virtuoze pianospel verdwijnen blijft ze doordansen, onwetend dat ze zich weer in 2015 bevindt en haar zesennegentig jarige oma wel eens ongerust zou kunnen zijn. Die zal er wel niks van begrijpen. Zij was in de jaren 80 al oud.