Lid sinds

17 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#37 – Roodkapje 2: Van welke stand ben jij?

Roodkapje: Iedereen kent het verhaal van Roodkapje. Ze gaat op weg naar haar zieke grootmoeder in het bos. Aan haar arm een mandje met wat brood, een fles wijn. Onderweg ziet ze bloemen tussen de bomen. Wat zal haar grootmoeder daar blij mee zijn. Roodkapje besluit van het pad af te gaan en tussen de bomen de bloemen te plukken. Ongemerkt gaat ze steeds dieper het bos in. Dan hoort ze een geluid, vlak achter haar. Geschrokken draait ze zich om en ziet … ...een jager met een sjofele groene cape voor haar staan. Als hij lacht ziet ze de schamele toestand van zijn gebit. 'Zo zo, wat doet een jong mooi meisje zo alleen in het bos?' vraagt hij. Roodkapje recht haar schouders. 'Wat geeft jou het recht om dat te vragen? Laat me alleen. Ik heb geen zin om mijn tijd te verdoen met arm voetvolk'. De jager lijkt ineen te krimpen. Maar dan krijgen zijn ogen een vreemde gloed. Hij pakt haar hand en drukt haar vingers bijna fijn. Roodkapje voelt hoe ze witheet wordt van woede. Ze stampt op zijn gelaarsde voet en trekt haar hand zo fel terug dat de jager wankelt. Roodkapje spuugt voor zijn voeten. 'Scheer je weg, viezerd!' Ze loopt langs hem heen en heft haar hoofd hoog op. 'Ik ben beloofd aan de rijke koopman Sven in de stad, ik zal mijn leven niet slijten met een armoedzaaier. Haal je geen rare plannetjes in je hoofd.' De jager krabt zich op zijn hoofd. 'Maar je bent toch nog niet getrouwd? En je ouders zijn maar arme landbouwers.' Roodkapje probeert hem te verzengen met haar blik. 'Binnenkort trouwen we. En dan kan ik eindelijk uit dat smerige dorp.' De jager lacht opeens van oor tot oor. 'Maar nu ben je nog een arme, net zoals ik.' Hij pakt haar weer vast, met meer overtuiging nu. 'Ik ben van even hoge stand als jou. Toe, geef me één armzalige kus. Dan is mijn dag weer goed.' Hij houdt haar stevig vast en buigt zich voorover. Een golf van misselijkheid overspoelt Roodkapje. Ze laat haar mandje vallen en gilt.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Wauw! Ik vond je vorige verhaal al goed en deze vind ik ook al geweldig. Je hebt Roodkapje bozig gemaakt, zelfs een beetje verwaand. Goed geschreven. Leuk dat je nu de rollen omdraait! :thumbsup:

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een groot contrast met het eerste verhaal over roodkapje. De jager laat in dit verhaal meteen zijn ware aard zien, aangewakkerd door de provocerende houding van roodkapje. Naja, weet ze in ieder geval wel waar ze aan toe is :-p. Nee, maar ijzersterk verhaal. Ik zat er helemaal in. Erg pakkend geschreven. Supersterk dialoog! top!

Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Haha! Geweldig! Zeer leuk gedaan! Net zulke leuke directe zinnen en duidelijke uitingen! Ik vind jou stijl echt fijn!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Wel een duidelijk verschil. In de eerste versie was de jager aantrekkelijk, althans dat idee begon Roodkapje te krijgen. Persoonlijk vind ik deze versie grappiger. Roodkapje als zelfgenoegzaam omhooggevallen secreet en de jager een viezerik. Een knap verhaal, erg creatief gedaan. Graag gelezen zo.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi! Niet op haar mondje gevallen, deze jongedame. En in de jager vindt ze een waardige tegenspeler. De twee karakters werken mooi op elkaar in. Mooi, mooi, mooi een klein zeurdingetje: ze voelt hoe ze witheet wordt. Dat vind ik jammer. Hoe voelt ze dat? Waaraan voelt ze dat? Iets preciezer zou het effect versterken.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Roodkapje begint zich wel wat te verbeelden. Begrijp ik het goed dat dat ene armzalige kusje niet is gelukt? ik had eerder verwacht dat ze hem met haar mandje zou slaan. Heeft het gillen geholpen?