Opdracht #36 Roodkapje

Ze had er helemaal geen zin in om weer naar haar oma toe te gaan. Om van dat stomme pitriet mandje maar niet te spreken. En haar outfit was te triest voor woorden. Zelfs bloemen verwelkten als ze langs liep. Haar moeder zette het stomme mandje onder aan de trap. 'Vandaag nog,' riep ze toen ze naar haar werk ging. Roodkapje zocht haar knalrode petje, knalde de troep uit het mandje in haar rode rugtas en deed haar rode Adidas jack aan. In het bos waren de wegen nat en modderig, het had flink geregend 's nachts. Ze reed door de blubber op haar fiets met enorme dikke banden terwijl de spetters haar rug versierden. Ze genoot van de tocht op het ATB pad; het was daar zo heerlijk vies. Er schoot een dier voor haar wielen. 'Rot op, ga naar je eigen oma,' schreeuwde ze en reed met een vaart door de plas water heen. Ze voelde de spetters in haar gezicht. Even nog een scherpe slip voor grootmoeder's boerderijtje. Ze klokte vijftien minuten. Ze belde aan, grootmoeder deed haar deur open en gilde het uit als alsof ze een boze wolf was. Dat ze Roodkapje was hoefde ze niet meer te zeggen. Toen lag oma al gestrekt op de kokosmat. Toen besefte ze dat ze haar telefoon vergeten was, anders had ze echt wel 112 direct gebeld.