# 35 A - Spielereitje

Zij tikte het ei om de dooier van de ene naar de andere schaalhelft te lanceren terwijl het klodderige eiwit in een schaal gleed. Een lillend bloedspoortje, dat wijst op een gescheurd ovariumadertje, werd rap verwijderd. ‘Jan, kom effe het eiwit opkloppen, dan ken ik het zo op mun waffel smeren. Je weet dat ik pijn aan mijn armen heb sinds je ze heb willen breken.’ Iedere zondagmorgen werd Jan zijn bed uitgereld zodat Mien haar masker kon klaarmaken. Het stijve eiwit werd dan over haar brede facie uitgesmeerd en afgedekt met wc-papier. Na een half uur had Mien het vuil van de werkweek er uitgetrokken en kon dan met een schone mombakkes en haar Jan in de kerkbanken plaats gaan nemen. Het eigeel was voor Jan. In een met citroen ontvette schaal lag de dooier zoetjes op hem te wachten die hij bij terugkomst liet opgaan in een dot mosterd. Kauwend op zijn pijpje goot hij er trage sliertjes olie bij. ‘Zondag, klopdag’, hoorde Mien hem wel eens zeggen. Tegen noen scheurden Jan en Mien hun homp brood om die in de zelfgetikte mayo te dopen.