#35 – Het incident

'Sodeju Marieke! Het staat weer voor de deur is het niet?' Zei Udo terwijl hij met een schuurspons de bloedvlekken van het tapijt probeerde te vegen. 'Daar zeg je wat. Joke belde nog dat de appelmoes weer aangebrand is. Ze heeft potverdomme één taak!’ ‘Wie komen er eigenlijk nog meer?’ ‘Eh…Joke, Erno, Rico, tante Hennie en jij en ik. Oh ja en die lul van een Pedro ook.’ ‘Nee toch hè. Dat is toch die gozer die een keer een dooie rat verkocht aan een klein meisje?’ ‘Jaaaahaaa….hij heeft ook een keer een gans doodgereden met een eenwieler, maar dat terzijde. Trouwens over het menu, wie maakt wat verder?’ Vroeg Marieke, die ondertussen met de dikke bleek bloedspatten van de muur aan het verwijderen was. ‘Gewoon gourmetten denk ik zo. Biefstukjes, kip, hamburgertjes en van die kippenlevertjes die iedereen, behalve Pedro met zijn zogenaamd “grappige” slogan t-shirts, links laat liggen. Geef mij trouwens even een spatel aan, hier is het hardnekkig.’ Marieke maakte een gracieuze beweging en wierp de spatel naar Udo. Hij peuterde vervolgens de stukjes hersenen los van de vloer en mikte deze in een plastic zak. ‘Als we zo doorgaan zijn we ruim op tijd klaar. Nog voordat Joke dronken is. Ha ha ha ha!’ Ze lachten beide luid. Toen ze de boel net aan kant hadden kwam Pedro binnen. Hij droeg een zwart t-shirt met daarop glitterletters die de zin; ‘Ik denk dat ik Kerst mis’ vormden. ‘GOEDEMIDDAG!’ bulderde hij, alsof hij voor de postcode loterij werkte. ‘Ik heb de drank verzorgd. Het zit in mijn buik! HA HA HA HA!’ ‘Hallo Pedro. Zo je hebt de weg weer gevonden?’ ‘Tuurlijk, ik ben toch geen wijf? Mijn richtingsgevoel is beter dan dat van een postduif. Roekoe roekoeeeee!’ Er klinkt een doffe klap en vlak daarna nog één als het levenloze lichaam van Pedro bovenop de salontafel ploft. ‘Ja jezus Marieke, dat ruim je zelf maar op hoor. En wat moeten we nu in godsnaam met die kippenlevertjes?’