Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#35 Dagelijkse kerstcadeaus

Er zijn hier geen kerstbomen en lichtjes in de donkere uren. Nergens klinkt er ‘Stille nacht of Heilige nacht’. Zelfs de herdertjes zijn in het zonlicht naar huis gegaan. Ik loop in mijn zomerkleren verwarmd door de zinderende zon naar het strand. De golven bulderen. Ik snuif de zeedamp op en kijk naar de mensen om me heen. Al is het slechts een klein vissersdorpje er is altijd wel iemand om te begroeten: een wandelaar, een visser of de man van het strandcafé. Nog nooit heb ik de kerstgedachte zo intens gevoeld. Hier bestaat een goedemorgen niet uit een vluchtig voorbij snellen. Een hand die als het even uitkomt snel in lucht wordt gestoken. Hier is een handdruk slechts het begin van een heel ritueel. Niet alleen in de ochtend maar op elk tijdstip van de dag wordt er even stil gestaan van mens tot mens. “Goedemorgen, hoe gaat het?” vraagt een wildvreemde man als ik op de weg voor het strand stil sta. “Goed, en met u?” Ik loop naar hem toe en schud hem de hand. Na onze handdruk kust hij zijn hand om vervolgens, met een lichte buiging, zijn hand op zijn hart te drukken.. Een bijzonder respectvol gebaar. Het ontroert me. “Heeft u goed geslapen?” vraagt de man vriendelijk. “Jazeker.” “En uw man?” “Heel goed." Hoe gaat het met uw familie?” “Prima, dank u wel.” Ik voel schaamte omhoog borrelen. Wie ben ik die jarenlang argwanend tegen deze mensen heeft neer gekeken. Alsof ik van één of ander superieur ras ben die het alleenrecht heeft te oordelen. Door een simpele begroeting word ik als westerling van mijn voetstuk geblazen. Maar van mens tot mens voel ik glashelder de gelijkwaardige positie. “Mag ik u een kopje thee aanbieden?” De man gebaart uitnodigend met zijn handpalm omhoog. Ik glimlach en vind het bijna onrespectvol om nee te zeggen. “Sorry, ik heb bij het café afgesproken.” Ik knik verlegen. “Oké, dat geeft niet, een volgende keer misschien.” De man schudt me nog eens de hand. “Tot ziens.” “Een fijne dag.” Terwijl ik verder naar het strandcafé loop, realiseer ik me dat dit besef van betrokkenheid in al zijn eenvoud mij het ultieme kerstgevoel geeft. Het is het grootste kerstcadeau wat ik ooit heb gekregen. Een diepgeworteld bewustzijn van saamhorigheid geeft mij het gevoel dat het elke dag kerst is. Nooit zal ik de eerste keer vergeten dat Marokko en zijn bevolking mijn hart opende.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Een prachtig verhaal, Corina. Ik vind het mooi hoe je ons meeneemt naar het buitenland met de vriendelijke inwoners en wat uiteindelijk Marokko blijkt te zijn. Het land waar velen in Nederland zoveel oordelen over hebben. Goed geschreven :thumbsup:. Heb je dit zelf meegemaakt, of heb je dit verzonnen? Een tip: Ik heb net vorige week op school in de Nederlandse les geleerd dat alle afleidingen van Kerstmis met een kleine letter worden geschreven. Dus kerstbomen, kerstcadeau enz. ;)

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je wel Anne voor je reactie. Ik overwinter inmiddels 13 jaar in Marokko en van alle ervaringen en verhalen die ik zelf heb meegemaakt, probeer ik op deze manier een boek te schrijven. Juist vanwege onze slechte ervaring met Marokkanen in Nederland. ;) Fijne tip... alle kerstbomen nog aan toe...

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Corina, Een mooi verhaal over de kerstbeleving van HP. Op een of andere manier kwamen na het lezen van dit verhaal de woorden verdraagzaamheid en zingeving in mij op. Graag gelezen.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Corina, ik vond het erg verfrissend om te lezen en met een bijzondere boodschap geschreven. Hier worden mensen ineens 'sociaal' met Kerstmis; waar jij overwintert lijkt dat het hele jaar door te bestaan. Mooi dat je ons laat zien dat men in Marokko veel waarde hecht aan de omgangsvormen t.a.v. respect en vriendelijkheid en wat wij hier in Nederland een beetje missen (ik -cultuur). Sfeervol beschreven. :thumbsup: en de beste wensen voor 2015.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi verhaal. Ik droomde weg naar een land als Bali. Wat een verrassing dat het Marokko is. Hoe noordelijker hoe meer eigenheimers mensen lijken te zijn Ik was een paar jaar geleden in Zweden en daar durfden ze elkaar bijna niet te groeten. Ik dacht eerst dat het aan mij lag, maar zo is hun cultuur. Graag gelezen.

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel mooi cultureel inkijkje geef je, Corina. En de warmte, het strand, het zomergevoel, komen een beetje vervreemdend over in deze tijd van het jaar, maar de (jouw) kerstgedachte komt er juist extra nadrukkelijk doorheen. Mooi gedaan. En een goed plan om dit soort verhalen te bundelen.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je wel lieve mensen voor jullie hartverwarmende reacties... @Alicia, gelukkig zijn de mensen in mijn vriendenkring zich ook steeds meer bewust van 'dagelijkse kerstcadeaus'. Aan de kleine dingen wordt steeds meer waarde gehecht, dat vind ik mooi. @Siv, ik ben nooit in Bali geweest maar ik denk dat in andere arme landen ook meer respect heerst voor dit soort basic gedragsvormen dan in het rijke westen. Inderdaad zijn die Zweden een apart volkje, over het algemeen leven ze nogal teruggetrokken op hun eiland. Twee Zweedse koppels heb ik goed leren kennen en die waren gelukkig wel sociaal en vriendelijk. @Fatamorgana, dat jij met jouw specifieke naam juist dit geschetste plaatje moeilijk kan voorstellen, hihi... Hele fijne feestdagen!

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Wat een respectvol verhaal. Mag ik een paar opmerkingen maken? .. kijk de mensen om me heen. Als er alleen mensen staat, is het net of er ook allerlei dieren rondlopen. (Slechts mijn gevoel) vissersdorpje, er is altijd ... begroeten: een wandelaar, Hier betekent een handdruk het begin van een ritueel. Hij kust zijn hand? Is dat een gewoonte in Marokko? Het ontroerd me. - Het ontroert me. Hoe weet die wildvreemde dat ze een man heeft? geef ik als antwoord mag weggelaten worden. Het is al duidelijk wie er aan het woord is. op keken. - opgekeken? (Past neergekeken hier niet beter?)(... op de mensen heeft neergekeken? 'Zal ik u ... - 'Mag ik u ... het cadeau dat. Kun je de zin ook weglaten? Een diep gevoel van saamhorigheid geeft mij het gevoel dat het elke dag kerst is. Alleen die dingen gebruiken waar je iets aan hebt. Als het niets vindt, dan ook niets gebruiken. Het is een feit dat als we elkaar beter leren kennen, we ook meer begrip voor elkaar hebben. Dat heb je duidelijk weergegeven.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@ Tja, SUPER je kritische blik...
.. kijk de mensen om me heen. Als er alleen mensen staat, is het net of er ook allerlei dieren rondlopen. (Slechts mijn gevoel)
Wat ik hier wilde zeggen is dat ik de omgeving waarneem. Niet echt kijken of turen maar in me opneem. Even denken hoe ik dat anders ga neerzetten...
Hij kust zijn hand? Is dat een gewoonte in Marokko?
Jazeker, iemand kust zijn eigen hand en/of tikt zijn hand op de borst t.h.v. zijn hart.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Dat hoeft niet per se. Het was wel duidelijk wat je bedoelde. Misschien: Ik observeer de mensen om me heen. O, ik gebruik weer de. Kennelijk vind ik dat toch prettiger lezen. Maar het is jouw verhaal.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat ben je snel, ik zit nog te prutsen hoe ik je moet antwoorden, hahaha
Hoe weet die wildvreemde dat ze een man heeft?
Hier wordt tijdens een begroeting altijd gevraagd hoe het met je man/vrouw is, je kinderen, vader en moeder ongeacht of ze weten hoe je familiesituatie in elkaar zit. ik snap het best wel van 'de mensen', ikzelf had ook wat moeite met de formulering, ik zet er in ieder geval 'de' voor, dat loopt beter.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi, beeldend en duidelijk verhaal. :thumbsup: Ik zou dolgraag de Kerst eens in een warm land willen doorbrengen! Graag gelezen! :)