#35 De Sofamonologen
De Sofamonologen
In het komende jaar wil ik beslist niet meer zo verkrampt verder leven als ik tot nog toe gedaan heb, bij God, nee...
Met de bescheidenheid van een teek heb ik me steeds angstvallig aangepast aan de normen van de maatschappij waarin ik opgroeide. Klein en nietig heb ik me gemaakt, bang om vertrapt en verguisd te worden. Terughoudend, verlegen en weifelmoedig heb ik mijn godsjammerlijke leven geleefd, lijdzaam wachtend op het moment dat ik me zou kunnen vastklampen aan een voedzame gastheer om me in volle omvang vol te zuigen.
Die gastheer heb ik gevonden in de schrijfwedstrijd ‘De Sofamonologen’. Bij inschrijving krijg je een psychische aandoening toebedeeld, waarover je een verbazende, boeiende, bizarre of prachtige monoloog moet schrijven in maximaal 750 woorden.
Toen ik te lezen kreeg welk psycho-euvel de organisatoren mij toewensten, was het alsof de bliksem bij me insloeg. Ik kreeg spontaan een aanvechting van walging, maar kwam daar snel op terug. Het was alsof een stem van gene zijde mij had toegesproken. Dit kon immers, herejezusnogaantoe, geen toeval zijn. Dit moest van Hogerhand gedirigeerd zijn. Ik herkende er - na aanvankelijke weifeling - de hand van God in: Hij die mij geschapen heeft met mijn unieke chromosomen, zoals ze in al mijn lichaamscellen liggen opgesloten.
Gehoorzamen aan het programma dat mijn DNA-patroon me dicteert, wordt het kompas voor mijn verdere leven. De levenslang onderdrukte geestdrift in mijn ziel, die er als een koele vlam brandde, mag zich eindelijk, met toestemming van de Vader, in zinderende hitte ontplooien.
Als kleuter al had ik de onbedwingbare aanvechting mij in mijn kinderlijke naaktheid aan de buitenwereld te tonen. Er werd toen nog hartelijk om gelachen, maar dat veranderde met het ouder worden. Al snel werd mij door pa en ma duidelijk gemaakt dat dat ongepast en zelfs verderfelijk en later ook nog eens zondig was.
Nadat ik me had aangemeld voor ‘De Sofamonologen’ kreeg ik de erkenning van Hogerhand dat ik in de kern van al mijn cellen een exhibitionist ben. Mijn geluk kende geen grenzen. Ik heb toen al mijn kleren uitgetrokken, op mijn sokken en schoenen na, en ben naar onze kerk op de hoek gerend. De hoogmis was net afgelopen. Ik stond achter in de kerk, naast het wijwatervat en vóór ik de kerkgangers een hand gaf, doopte ik die in het gezegende water. ‘Een Zalig Kerstfeest en God zij met U’, luidde mijn kerstwens.
Om niet alle aandacht naar mijn nog gebruinde en gespierde lijf te laten uitgaan had ik - ook om mijn gevoel van eigenwaarde te vergroten - een viagra pil geslikt.
De reacties waren hartverwarmend, dat kan ik jullie wel vertellen. Vooral de dames wisten mijn gelukzalige kerstwens te waarderen.
@ Dos: Hoewel in inmiddels
Lid sinds
12 jaar 8 maandenRol
Indrany schreef: @ Dos:
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Indrany schreef: Misschien
Lid sinds
12 jaar 5 maandenRol
Dit is zo beeldend
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Je had die schoenen en sokken
Lid sinds
18 jaarRol
Dos, ik hoop dat je er geen
Lid sinds
12 jaar 5 maandenRol
@bart: Ja, ga je maar ernstig
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
bartsnel schreef: Alleen
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Johanna B. schreef: Dit is zo
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
PetraO schreef: Je had die
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
(Geen onderwerp)
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Dos Wijnhof schreef: Johanna
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Johanna, jij je zin.
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Hahaha. Ik was onlangs bij
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
@Johanna- Laat die rode roos
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
Heel leuk verhaal! Goed
Lid sinds
9 jaar 11 maandenRol
INfiction schreef: Heel leuk
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Dos Wijnhof schreef: Zo moet
Lid sinds
12 jaar 8 maandenRol
Indrany schreef: Let op: het
Lid sinds
12 jaar 5 maandenRol
bartsnel schreef: Inmiddels
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Geweldig!
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
schrijvenmaar schreef:
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Anne Borneman schreef:
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Hoi Dos, wat geweldig
Lid sinds
13 jaar 2 maandenRol
Alicia, dank voor je
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Door jouw verhaal heb ik
Lid sinds
15 jaar 6 maandenRol
Tja schreef: Door jouw
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Hey Dos, Na lange aarzeling
Lid sinds
10 jaar 3 maandenRol
W Rynlandt schreef: Hey
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Pffff.... ADHD.... voorlopig
Lid sinds
10 jaar 3 maandenRol