#35 - Een bijzondere kerst voor Mili

“Met Mili van Veegh,” zeg ik. “Mili? Dé Mili?” “Oui, c’est moi.” “Wat leuk dat je belt. Waaraan heb ik de eer te danken?” “Eigenlijk wil ik je wat vragen. Ik heb een schrijfwedstrijd gewonnen en zou graag dat verhaaltje—” “Het kerstverhaal in de Straatkrant van Den Haag? O, wat fantastisch. Is ook een leuk verhaal, moet ik zeggen. Erg leuk. Wat is daarmee?” “Ik wil vragen of je het op jouw website wil zetten.” “Huh? ... Nou, dat weet ik niet, hoor.” “Ik heb nog wel Mosterd voor de maaltijd aangeschaft. Vind je me niet goed genoeg?” “Niet goed genoeg? Welnee! Ik wilde je niet de indruk geven dat ... Het is de vraag of ... Je overvalt me ermee. Uhh ... ik heb dat verhaal gelezen en ik vind het errug goed.” “Wat is dan je probleem?” “Dat het té goed is. Mijn lezers gaan verwachten dat al mijn verhalen zo goed worden.” “Klets niet!” “Nee, zonder gekheid. Het is erg aangrijpend en heeft ook nog een boodschap.” “Maar het wordt toch onder mijn naam gepubliceerd?” “Onder jouw naam? O, je zei net ... Ik dacht dat ik mijn naam eraan moest verbinden.” Ik knijp mijn mobieltje bijna aan gort. “Betekent dat, dat je het niet doet?” “Ik wil er even over nadenken.” ### “Mili?” “Wat iss’r, Pisano?” “Nou, nou. Zo kan-ie wel weer.” “Wie is er begonnen?” “Huh?” “Nou, ik heb een simpel verzoek en—” “Wacht effe. Als je een verzoek doet, mag dat toch ook worden geweigerd?” “In theorie wel.” “Nou dan. Laten we er maar over ophouden. Kerst is niet voor kissebissen. Voor je je weer van alles in je hoofd haalt, jouw Bijna kerst wordt 18 december vanaf 17:00 openbaar: http://www.leonardopisano.com/bijna-kerst/ ” Ik maak met mijn mond een geluidloos ‘Yesssss!’ “Waarom zeg je niks? We zijn toch weer vriendjes?” Zijn stem klinkt nerveuzig. Of verbeeld ik me dat? Ik doe mijn uiterste best om mijn euforie niet te laten merken. “Vooruit, omdat het kerstmis is.” Gelukkig komt het zonder te trillen en met volmaakte nonchalance uit mijn keel.