schrijfopdracht #34-ik heb een kerstdate

Voor het eerst op dit forum. Dit is mijn 6e verhaalte zelf geschreven. Ben erg onzeker. Misschien een andere hobby zoeken? Ik wil graag weten wat uw eerste gedachte is na het lezen van dit stukje. Kerstdate Ik zit rechtop in de stoel en tuur ingespannen de glanzende donkerte in. Alles fonkelt voor mij. Het kost me zoveel moeite om de witte lijnen in de gaten te houden, dat ik geen oog heb voor de mooie lampjes die met grote zorg zijn aangebracht in enkele bomen en langs dakranden. Zelfs verlichte herten zijn te zien als ik nu om me heen zou kijken, maar ik durf het niet. Door al dat licht dat steeds mijn ogen irriteert, kan ik niet goed zien. Ik wijd het aan mijn gebrek aan ervaring. Ergens halverwege was ik al blij dat ik de wissers in beweging wist te zetten. Gelukkig maar, want ze staan in de hoogste stand en ik zou willen dat ze nog sneller konden. Een vrouwenstem zegt met verkeerde klemtonen dat over driehonderd meter mijn bestemming rechts ligt. Nu goed opletten zodat ik niet te ver rij. Ik kom uit op een grote parkeerplaats en zo te zien is het druk. Om me heen speurend zie ik meteen twee lege plekken naast elkaar en draai de huurauto tussen de strepen. Nu moet ik wel een stuk in de regen lopen. Zou ik toch kijken of dichterbij … ? Nee, nee, ik zet die gedachte meteen van mij af. Ik draai de sleutel om en slaak een diepe trillende zucht. Nu volgt de volgende uitdaging. Gelukkig heb ik alles goed voorbereid. Ik druk op het lampje boven mij zodat het aan floept. Op de bijrijdersstoel liggen mijn donkergroene schoudertas, blauwe pumps mét hakken en schuin tegen de stoel aan, een rode paraplu. Alleen de laatste is niet nieuw. Ik verwissel mijn schoenen, ook al gaat dat wat lastig in deze positie, zo achter het stuur. Voordat ik de tas over mijn schouder hang, pak ik er een foto uit. Zou ik hem in het echt herkennen? Ik knijp mijn ogen iets dicht en kijk voor de zoveelste keer in het lachende, iets gezette gezicht. Hij had geschreven dat zijn grijze haren tot halverwege zijn rug komen, maar dat zie je niet op de foto. Dan stap ik, paraplu eerst, uit de auto en loop met kleine voorzichtige stapjes naar het restaurant toe. In één opzicht is dit al een geslaagde avond. Een lach vormt zich op mijn gezicht. Sinds jaren ben ik met kerst niet alleen.