Kerst Keuzemenu wekelijkse schrijfopdracht#34

Siem en Vie, het zusje van Riccardo, hadden hem en zijn vrouw Nienke voor het kerstdiner uitgenodigd. De sfeer aan de smaakvol gedekte tafel was koeltjes, maar de altijd opgewekte Siem en praatlustige Vie zorgden ervoor dat het ijs spoedig brak, behalve bij Nienke. Ze zat er stilletjes bij. “Die Vitello Tonnato was mmwahh, merkte Riccardo op. “Heb je die zelf gemaakt Vie?’ “ Tuurlijk broertje. Onze Italiaanse achtergrond mogen we niet verloochenen, niet waar?” Nienke stond op en verontschuldigde zich voor de derde keer hetgeen Vie niet ontging. Toen ze weer binnenkwam vroeg Vie: “Is alles goed met je Nienke?” “Ach, let maar niet op me. Ik ben een beetje moe. Die eindejaarsdagen op het Gemeentehuis kunnen slopend zijn.” Na afloop maakte Vie, die door de wijn een tikkeltje aangeslagen was, de volgende opmerking: “Nienke, ik wil je wat vragen. Het is me opgevallen dat, als je het toilet hebt gebruikt er niet veel van de wc-papier over is. Ik hang altijd voor de visite een verse rol op. Ik vraag me af hoe dat zo komt”. Nienke ging rechtop zitten en antwoordde: “Ooh. Ik leg altijd eerst toiletpapier op de bril. Ik heb een hekel aan koude wc -brillen.” Vie reageerde verontwaardigd: “Anders gezegd mijn toilet is niet schoon? Dit pik ik niet ”. Nienke: “Mens ik heb niet gezegd, dat jouw toilet niet schoon is. Wat voor een idiote vraag is dat trouwens”. Vie ontplofte: “ Denk je dat het toiletpapier zomaar bij mij komt binnenrollen”. Nienke: “Zal ik je dan ook wat verklappen? Die keer toen Siem bij ons het toilet had gebruikt en vergeten had om door te spoelen? Het was net een aardverschuiving. Ik heb een half uur staan boenen”. Nu mengde ook Siem zich in het twistgesprek: “Nu zijn de rapen gaar zeg. Ik kan me dat niet herinneren. Wat ik wel weet is, dat jullie toilet slecht doorspoelt. Er komt maar een miezerig straaltje uit”. Riccardo: “Hoe kom je erbij man. Ons toilet spoelt normaal door. Als je niet weet om te gaan met een moderne wandcloset, tja dan kan het een keer misgaan.” Nienke sprong toen op en trok Riccardo aan zijn arm: “Kom, ik ben het zat. We gaan naar huis. Jullie bedankt voor de “superfijne” avond en wat mij betreft was dit de laatste keer.” Siem deed nog een paar vergeefse pogingen om de verbale brand te blussen. Chamois02