#34 Kerst in de loopgraven

Audrey stak juist de kaarsen aan toen de bel ging. Ze haastte zich naar de gang, maar Peter had de deur al opengedaan. ‘Hallo! Tijd geleden zeg!’ Smak – smak, daar vlogen de zoenen al door de lucht. ‘Alles goed? Waar kan ik mijn ganzenlevertjes laten?’ Met een schuin lachje overhandigde Cisca haar een schaal. ‘Ik heb er stad en land voor afgelopen.’ ‘Ik had je toch gemaild dat je nergens voor hoefde te zorgen?’ zei Audrey flauwtjes. ‘O, echt?’ Cisca draaide haar rug naar Peter en liet haar mantel van haar schouders glijden. Met een blik op haar man Paul waggelde ze op haar veel te hoge hakken naar de woonkamer. Ze zaten aan tafel. Peter schonk de wijn uit en Audrey kwam binnen met een dampende terrine. Ze zette hem op tafel en lichtte het deksel op. De kamer vulde zich met de geur van tomaten en basilicum. Cisca trok haar neus op. ‘Je weet toch dat ik niet van soep houd?’ ‘Sorry, Cis. Dat was ik vergeten.’ ‘Daarom heb ik die ganzenlevertjes meegenomen.’ ‘Je wéét dat Peter en ik principieel tegen ganzenlevertjes zijn.’ Ze nam het bord van haar zus en schepte het vol met het rode vocht. ‘Jullie hoeven ze niet te eten, maar wij willen die ganzenlevertjes.’ ‘We hebben soep.’ Zonder op te kijken vulde ze de borden. ‘Eet smakelijk.’ Ze nam haar lepel en blies zachtjes in haar soep. Ook Peter boog zich over zijn bord, maar Paul keek aarzelend naar zijn vrouw die stijf rechtop zat en met vuur spuwende ogen naar de overkant keek. ‘Hoe is het mogelijk,’ barstte ze uit. ‘Jij weet altijd binnen de kortste keren de boel volledig te verknallen.’ ‘Begin nou maar te eten, Cis. Straks is die soep koud.’ Briesend schoof Cisca haar stoel naar achter. ‘Als jij denkt dat ik hier nog langer …!’ begon ze, maar ze stopte abrupt. Want van het ene op het andere moment doofden de lampen. Alleen de kaarsen brandden nog. Cisca zeeg terug op haar stoel en Audrey legde haar lepel op de rand van het bord. Het duurde maar even. Toen knipte het licht aan en werd alles weer zoals het was. Cisca stond op. ‘Ik haal die ganzenlevertjes zelf wel.’ Audrey pakte haar lepel, doopte die bedachtzaam in de soep en begon te eten.