Jugh. Ik heb een broertje dood aan inspringen. Maar ik krijg ook steeds van Jan en alleman te horen dat ik het wel moet doen. Ik heb dan altijd de neiging to fart in their general direction (maar dat doe ik toch maar niet). Ik denk ook altijd: hoe moeilijk is het voor de uitgever om even ctrl+a te doen en dan zijn eigen lettertype te kiezen, wat moet mij dat bommen? Maar da's vast niet de manier om een uitgever te paaien, dus ondanks als mijn gebrabbel hier zou ik toch gewoon doen wat zij willen voordat ik het opstuur... En pas als ze eenmaal toegezegd hebben 't werk uit te geven, zou ik deze koe weer uit de sloot trekken.

Als het duidelijk is wie er aan het woord is, waarom dan inspringen?

Je kunt je dan ook afvragen: Als het duidelijk is wie er aan het woord is, waarom dan op een nieuwe regel beginnen? Dit is om het leescomfort te vergroten, wat nodig is omdat lezen, informatie opnemen en daarbij iets beleven tegelijkertijd veel van de hersenen vraagt, ook al gaat het bij velen automatisch. Maar lezen is een onnatuurlijke actie; het is prettig wanneer die zo natuurlijk mogelijk ingesteld kan worden, waarbij er visuele ruimte ontstaat tussen het spreken van de een en de ander, daar waar dat au naturel een auditieve ruimte zou zijn. Lay-out / typografie is hierbij van essentieel belang; het is een vorm van (onderliggende) communicatie tussen vorm en boodschap. Je leest Schrijven Magazine? Juist in het laatstverschenen nummer - op pagina 37 - staat er een boeiend artikel(tje) over.

Er werd mij ook aangeraden om New Courier te gebruiken. Als ik dan ook nog rechts ga uitvullen, komen er enorme ruimtes tussen de woorden te staan.

Dit is via diverse programma's grafisch op te vangen, maar die programma's zijn duur en voor goede lay-out / typografie moet je in feite een opleiding volgen. Wat je zelf kunt doen, in Word, is de woorden die de gatenkaas veroorzaken, afbreken. Dat scheelt al een slok op een borrel.

Het zal wel aan mij liggen, maar ik vind het nogal irritant om bijna elke zin in te springen. Vooral als het om een dialoog gaat. Als het duidelijk is wie er aan het woord is, waarom dan inspringen?

Op een nieuwe regel beginnen vind ik wel overzichtelijk.

De vraag stellen is hem beantwoorden, :)

Ik vind dat een uitgever voor de lay-out moet zorgen. (...) Schrijvers hebben daar niet voor geleerd.

Voor zover mij bekend doen uitgevers dat standaard, om precies de reden die je aangeeft. Alleen als je volledig in eigen beheer uitgeeft, moet je het zelf doen.

Net het artikel dat Therese aanhaalt gelezen. Wat ik me al tijden afvraag is of een vormgever / typograaf eerst het boek leest voordat hij ermee aan de slag gaat. Uit het artikel herleid ik dat dit niet het geval is en dat de vormgever voor zo weinig mogelijk geld en in een kort tijdsbestek maar iets in elkaar moet zetten wat er redelijk uitziet.

@Tja Voor mij is dat inspringen (hies een kleine waarde, zeg 3-5 mm) een vorm van structuurduidelijkheid. Als de voorgaande regel tot de rechtermarge loopt en je begint in je dialoog met een beschrijving van lichaamstaal, dan is het voor de lezer niet onmiddellijk duidelijk dat je een nieuwe alinea bent begonnen (en een andere aan het woord is). Dat is verholpen met de inspringing. Als je in Word met stijlen werkt, kan het inspringen in een vloek en een zucht worden aangepast. Alleen de eerste regel van een nieuw hoofdstuk en na een witregel schijnt niet te moeten worden ingesprongen. Ook als je niet bewust in stijlen werkt kun je de standaardstijl Normaal de gewenste inspringing geven, maar als je aan je hoofdstuktitels/nummering geen andere stijl hebt toegekend, gaan die mee bewegen ...