schrijfopdracht #32 – De zwerver

Peter was wakker geworden met een onbestemd gevoel. Onrustig. Hij stond op, at het restant van het avondeten van gisteren. Het meeste van wat jij had droeg hij aan zijn lijf om warm te blijven. De rest van zijn bezittingen stopte hij in de kingsize boodschappentas en ging op pad. Zoals de herders 2014 jaar geleden naar de stal van Jozef en Maria werden getrokken, zo liep Peter vanmorgen naar de kerk in de stad. Er was iets wat hem daar naar toe trok. Het licht stroomde als een regenboog door de glas in loodramen de winterse kou in. De kerk was leeg, maar toen hij de zware eikenhouten deur openduwde, kwam een behaaglijke warmte hem tegemoet. Een zeldzame rust overviel hem. De pastoor en een dame waren de kerststal aan het inrichten. De pastoor keek op toen hij de zware deur hoorde sluiten. Hij zag een grote onverzorgde man behoedzaam de kerk binnenkomen. De dame zag er oogverblindend uit: Met haar lieve gezicht en volle bos engelenhaar zag zij er uit alsof zij zojuist uit het kerstverhaal was gestapt. Alleen haar kleding verried dat dat niet zo was: een gouden jasje op een legging met tijgerprint (die moeite had haar billen in bedwang te houden) droeg men in die tijd nog niet. Hij dacht haar te kennen, maar wist niet waarvan… De pastoor maakte aanstalten de ladder te beklimmen. “Goedemorgen meneer, u komt als geroepen! Zou u deze ster voor mij op willen hangen? Ik heb last van hoogtevrees, ziet u”. Peter beklom de ladder en nam de ster van goud aan van de pastoor, hing de ster aan de haak die daar al vele jaren dienst voor had gedaan. “O, práchtig!”, galmde het nasale stemgeluid van de vrouw door de kerk. En toen wist hij het! Die vrouw was Marieke, zijn ex uit de tijd dat hij nog een eigen huis, een mooie auto en een advocatenkantoor had. Met zijn geld was ook Marieke met de noorderzon vertrokken. Dat hij haar, nu, hier, voor het altaar weer moest treffen! Was zijn onbestemde gevoel van vanmorgen een voorteken?