#32 Voorteken (aangepast in *11)

Wat een goed opgebouwd verhaal dat eindigt in een anticlimax. Zeer leuk gevonden. Enkel die bontjas met legging van tijgerprint. Het beeld kan zich maar niet vormen in mijn hoofd. Het lijkt zo tegenstrijdig.

Alliecalhoun, Ik vind het een mooi verhaal, vooral deze zin:

Hij dacht in de weerspiegeling van de winkelruit zelfs een glimp van haar helderblauwe ogen op te vangen.

(Terzijde: mogelijk is 'hij meende' scherper dan 'hij dacht')

Oh haha ik vind een bontjas en die legging met tijgerprint allebei even afschuwelijk patserig ofzo, dus in mijn hoofd past het prima :P Meende is inderdaad mooier. Thanks :)

Wat een mooi, ingetogen verhaaltje Allie. Je neemt me van de eerste tot de laatste zin mee. De verplichte woorden heb je er mooi en natuurlijk in verwerkt. :thumbsup: dus.

Ik vond het jammer dat ze het niet was. Ik voelde bijna de hoop van HP. Ik vind dit een mooi geschreven verhaal. Ik lees je graag nog eens vaker.

Heel mooi geschreven. Mooie climax.

Mooi verteld, ja. Als ik ga zoeken, kan ik zeggen dat je haar haar misschien over DE kraag wilt laten vallen, om een haar minder te hebben. En dat hij zich uitStrekt, of zijn nek rekt, of op zijn tenen gaat staan, oid, omdat uitrekken een slaperig gebaar met de armen suggereert. Maar zonder zoeken vond ik het gewoon fijn lezen. De wonderlijke ingredienten van de opdracht heb je er erg naturel in weten te verwerken (al verbaas ik mij stiekem wel een beetje over de piek op hoogtevrees-hoogte).

Ik zit hier flink te lachen achter mijn beeldscherm over jouw opmerking over die piek op hoogtevreeshoogte. Die is inderdaad ook wel wat wonderlijk. Dan moet ik er mss een oud herenhuis van maken met een drie meter hoog plafond, dan is een veel te grote kerstboom ook echt veel te hoog haha.

Mooi verhaal. Ik bleef graag verder lezen want ik wilde snel het eind weten. Goed gedaan.

Soms lijk je steeds maar degene te zien aan wie je denkt. En vaak heb je het mis. Mooi verhaal.

Okey, herschreven met de feedback van hierboven: Voorteken Wat was ze mooi! Nog net zo mooi als vroeger. Vanuit een donker portiekje bekeek hij de vrouw aan de overkant van de straat. Ze droeg een warme bontjas, waaronder een legging met tijgerprint eindigde in bruine uggs. Haar lange, blonde haar hing nonchalant over de pluizige kraag. Hij meende in de weerspiegeling van de winkelruit zelfs een glimp van haar helderblauwe ogen op te vangen. Hij zette de kraag van zijn verweerde jas op en keek om zich heen. Het was druk op straat. Iedereen probeerde zo vlak voor sluitingstijd nog net die belangrijke boodschap te doen. Er liep een groep studenten langs, luid pratend in het Engels over een of ander gewichtig onderwerp. Daarachter strompelde een oud vrouwtje met een trolleytas. Ze groette hem vriendelijk. Hij knikte terug. Ongeduldig dwaalden zijn ogen weer naar de overkant van de straat. Ze stond er nog. Wat was er in de etalage dat haar aandacht zo lang vasthield? Hij ging op zijn tenen staan zodat hij over de mensen heen kon kijken. In de etalage stond een kerstboom, helemaal opgetuigd - met een gouden piek, slingers, ballen, engelenhaar en een kerstster met lichtjes. Verder was de etalage leeg. Plotseling schrok hij. Het leek wel alsof zij hem via het raam rechtstreeks aankeek. Zou ze hem gezien hebben? Hij dacht terug aan de laatste keer dat ze samen een kerstboom opgetuigd hadden. Het leek al een heel leven geleden. Ze woonden toen in een smal, hoog herenhuis. Ze hadden een boom gekocht die bijna het plafond raakte. Zij had de ballen keurig verdeeld, zodat de hele boom volhing. Hij had de piek erop gezet, want zij had hoogtevrees. Ongemerkt deed hij een paar stappen naar voren. De mensen op straat liepen nu rakelings langs hem heen. Zou hij durven? Hij keek nog eens naar de overkant. Haar reflectie leek te glimlachen. Dat was vast een goed voorteken. Hij baande zich een weg naar de andere kant van de straat en tikte haar op haar schouder. 'Hoi. Ik ben het.' De vrouw draaide zich om. Ze was het niet.

Haha. Leuk gevonden. Zijn hele wereld weer in duigen gevallen.

Allie, je hebt het appartementje vervangen door een herenhuis om de hoogtevrees aannemelijker te maken. Niks mis mee verder hoor, maar geloof mij, als lijdster aan serieuze hoogtevrees: op derde tree van het huishoudtrapje worden mijn knieën van rubber en begint de kamer om me heen te draaien. Dus echt overdreven was dat niet wat mij betreft! Blijft een fijn verhaaltje! :)

Drie treetjes? Dat is een lage hoogtevrees. Wat is dat toch? Ach, laat ik me ook maar stilhouden. Ik heb andere vrezen die ook niet te verklaren zijn.

Wel fijn dat ik nu weet waaraan ik lijd, Tja: LAGE HOOGTEVREES. Dat is nog eens wat anders! Je zal het maar hebben. Dank je! :confused:

maar dan moeten de drie treetjes/ de mate van hoogtevrees benoemd worden -zie het verhaal van JanP, daar stoort hetzelfde gegeven helemaal niet een piek tot aan het plafond krijgt mijn man er doorgaans nog gewoon op door even op zijn tenen te staan en flink te rekken, daarom is het moeilijk dit met hoogtevrees te associeren

En dus vandaar het herenhuis :)

precies, da's ook een oplossing

@ Allie, schitterend gedaan. Ik kon het tafereel voor me zien. En vervolgens de schok in die laatste regel, nadat je in het verhaaltje de spanning had opgebouwd. Vol gevoel, sfeer en beeld beschreven, enorm graag gelezen! :thumbsup:

Een mooi verhaal van een duidelijk hallucinerende zwerver, die aan de overkant van de straat zijn vroegere lief meent te zien glimlachen met haar helderblauwe ogen. Jammer voor hem, zo vlak voor kerstmis, dat hij waanziet. Met een zin had ik moeite: “Ze droeg een warme bontjas, waaronder een legging met tijgerprint eindigde in bruine uggs.” Als argeloze lezer had ik niet meteen in de gaten waarom die zin me niet zinde. Als er had gestaan “Ze droeg een warme bontjas, waaronder een legging met tijgerprint die eindigde in bruine uggs”, had ik ongestoord verder gelezen. Jouw zin bestaat uit een hoofdzin (Ze droeg een warme bontjas) en een bijzin (waaronder een legging met tijgerprint eindigde in bruine uggs.) Als lezer neem je onbewust het onderwerp van de hoofdzin (Ze) mee naar de bijzin en ik voelde dat er iets niet klopte. In jouw bijzin moet je als lezer van onderwerp (een legging met tijgerprint) veranderen en dat vond ik verwarrend.

een piek tot aan het plafond krijgt mijn man er doorgaans nog gewoon op door even op zijn tenen te staan en flink te rekken, daarom is het moeilijk dit met hoogtevrees te associeren

Gelukkig heeft zijn hoofd geen last van LAGE HOOGTEVREES. Stel je voor! :)

hij heeft soms wel verdacht veel moeite met opstaan ...

kan met ruimtevrees te maken hebben ...

Eigenlijk is laagtevrees best een mooi woord. Heel erg van nu. Nu alles altijd zo over het hoogtepunt heen lijkt te moeten gaan. Dank Schrijvenmaar en Dos. Jullie hebben me net een onderwerp voor een verhaal aangereikt.

Hoi Allie, Ik vind het erg mooi hoe je de aandacht weet vast te houden terwijl er vrijwel niets gebeurt. Goed geschreven dus!

kan met ruimtevrees te maken hebben ...

ach nee, hij is sterrenkundige! :D

Eigenlijk is laagtevrees best een mooi woord. Heel erg van nu. Nu alles altijd zo over het hoogtepunt heen lijkt te moeten gaan. Dank Schrijvenmaar en Dos. Jullie hebben me net een onderwerp voor een verhaal aangereikt.

ik ben benieuwd ...

kan met ruimtevrees te maken hebben ...

ach nee, hij is sterrenkundige! :D

Zíé je wel ...!

Ai, wat een pijnlijke situatie voor hem. Maar ach, wie weet is dit wel het begin van iets nieuws. Ik ben gelijk door gegaan naar je verhaal in #11 en ik vind hem goed geschreven.