Wekelijkse schrijfopdracht 32 - later is voor later

Ik ontwar het blonde engelenhaar met enige precisie. Naast mij zit zij opnieuw in haar legging met tijgerprint. De walm van alcohol dringt mijn neusgaten ongevraagd binnen. Ik kijk naar het vuil onder mijn eigen nagels en besef dat ik niets kan zeggen. Ik geur zelf ook niet naar net gemaaid gras of een warme maaltijd. Ik richt me op het werk dat voor me ligt. Het is mijn tastbaar goud, mijn middel tot overleven, want na enkele uurtjes werk, krijg ik voldoende geld in mijn handen gedrukt om enkele warme spulletjes en eten te kopen. Niet dat de winkels mij graag zien komen. Gelukkig werkt lieve Angelieke in de plaatselijke supermarkt. Oude broodjes die ze niet meer mag verkopen, brengt ze naar me toe en wanneer mensen me vreemd aankijken in de winkel, schenkt zij hen haar dodelijkste blik. Ik vind het ontzettend moeilijk om haar aan te kijken. Ze heeft het perfecte gezinnetje, waardoor ik nu steeds terug denk aan de stomste keuze uit mijn jeugd. Toen dacht ik dat het beter was te kiezen voor spanning, een leven met Riete. Ik wou niet lijken op die saaie 'oukes' van mij en Riete was mijn uitweg. Angelieke wou een rustig leven: huisje, tuintje, boompje, kindje. Ik wou alles, behalve dat. Ik liet lieve Angelieke achter, maar vooral mijn kans op een goede toekomst, zo zonder diploma. Met Riete overwon ik mijn hoogtevrees en sprong haar in het diepe achterna, van hoge rotsblokken recht de zee in. We leefden en reisden onbezonnen, enkel gesponsord door het beetje geld dat we verdienden met enkele korte tewerkstellingen in de horeca. Riete's dood had ik moeten zien als een voorteken, maar ik was nog steeds niet klaar voor het gewone leven. Winter maakt zich reeds kenbaar door het lage cijfer op de thermometer. Nog even en de volledige stad wordt omgetoverd in een prachtig winterparadijs. Hoog boven de straten worden verlichte kerststerren opgehangen en het stadsplein wordt versierd met talrijke kleurige kerstbomen. Na het werk moet ik de kringloopwinkel hoognodig bezoeken. Hopelijk heb ik daarna genoeg geld over voor wat kleine boodschappen.