Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Is mijn plot interessant genoeg?

24 november 2014 - 23:37
Hallo, ik ben een zeventien-jarige jongen en ik ben bezig met een boek. Ik heb een plot bedacht en ben ook al bezig om het verhaal te schrijven, maar ik vraag me af of mijn plot interessant en origineel genoeg is. Daarom zou ik graag jullie hulp willen inschakelen. Ik weet overigens niet zeker of ik dit hier mag plaatsen, maar omdat het niet een deel van mijn verhaal is, dacht ik dat hier de juiste plek voor is. Als je suggesties of aanmerkingen hebt, mag je ze natuurlijk geven. Graag zelfs! De Draugen is een wezen met een vacht zo donker als de nacht en twee ogen zonder pupillen. Als een mens hem aankijkt, verliest hij zijn geheugen, tenzij dit mens een nosai, een man zonder angst, is. Alleen een nosai kan de blik van de Draugen weerstaan en als hij dit gedaan heeft, kan hij de Draugen om een dienst vragen, waarna deze voor duizend jaar verdwijnt. Duizend jaar geleden ging Kasai, een man zonder angst, naar Draugeneiland om de Draugen te ontmoeten. Hij weerstond de blik van het monster en vroeg om de macht over het vuur. Met deze macht wist hij zijn land te veroveren en daarna heel Hinokou (de wereld waar het verhaal zich afspeelt). Het vuur werd doorgegeven van generatie op generatie en duizend jaar na Kasai, had Isao, de opvolger van Chiyo de macht over Hinokou. in Yiyukuni, het enige land dat niet in de macht van de vuurkoning is, leeft de zeventien-jarige Mizu in het dorpje Banshu. Hij is een nieuwe man zonder angst en komt daarachter als de Draugen in een droom verschijnt. Zijn oom, die hem opvoedde omdat zijn ouders tien jaar geleden waren verdwenen, was lid van het verzet en hierdoor kwam de leider van het verzet achter het bestaan van een nieuwe nosai. Deze leider haalde Mizu over om samen met twee vrienden op reis te gaan naar het noorden, richting Draugeneiland. Mizu moet de Draugen ontmoeten en vragen om een dienst waarmee hij een einde kan brengen aan de oorlog. Hij zal de vuurkoning moeten bevechten en de vrede in de wereld herstellen. intussen is hij op zoek naar zijn ouders. Zijn oom Oni vertelde hem voor het weggaan dat ze waren gepakt bij een nederlaag onder leiding van Chiyo. Hij komt voor een keuze te staan die het lot van de wereld gaat bepalen. Zoals gezegd is Isao de vuurkoning en de opvolger van Chiyo. Isao is nog maar twintig jaar, maar omdat zijn vader verdween toen hij zeventien was, werd hij vroeg vuurkoning. Wat hij niet weet is dat hij een tweelingbroer heeft. Zijn vader Chiyo had hem toen hij nog een baby was, laten verdwijnen. Toen Isao zeventien was, zag Chiyo dat zijn zoon tekenen van een goed geweten vertoonde en dat hij een gevaar was voor het voortbestaan van het rijk. Daarom ging hij op zoek naar zijn verloren zoon, de enige andere persoon die het vuur kon overerven en de troon kan overnemen. De verloren zoon is Furo. Hij is als baby gevonden door een reizend echtpaar dat hem meenam naar Minami, een land in het zuiden. Daar voedden ze hem op als hun eigen zoon. Toen hij twintig was, vertelden ze hem dat hij niet hun kind was. Furo werd zo boos dat hij van huis wegliep en zelf op reis ging. Zal Chiyo zijn verloren zoon Furo kunnen vinden en kunnen omvormen tot de nieuwe vuurkoning? moet Furo de kant van zijn familie kiezen of de kant van Mizu? Het verhaal ontaardt in een familiedrama van grote proporties tussen Isao, Chiyo en Furo. Hoe het ook afloopt, de wereld zal nooit meer hetzelfde zijn.

Lid sinds

17 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 november 2014 - 11:32
Meestal lees ik andere genres, dus ik heb geen idee of dit origineel is, maar ik las heel geboeid :)

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
25 november 2014 - 12:02
Hoi Elrick, Wat maakt een boek interessant? - overtuigingskracht van je personages - uitwerking van details - thematiek - hoe interessant de plot is (doordat het origineel is, of opvallend goed afgestemd op de thematiek, of bizar en gewaagd is, of...) Een boek kan op sommige bovenstaande punten compleet falen en toch een goed boek zijn, door de andere aspecten die juist wél werken. En er zijn nog honderden andere eigenschappen die een boek goed of slecht kunnen maken. Het plot dat je hierboven samenvat lijkt me te kloppen en voldoende uitgewerkt, zo op het eerste gezicht. In se vind ik het geen bijzonder plot - ik herken veel elementen die vaak gebruikt worden en weinig elementen die nieuw aanvoelen. Maar misschien zit ik ernaast, zo'n korte samenvatting is altijd erg moeilijk te beoordelen. Of misschien zit de kracht van jouw verhaal in andere aspecten. Om wat voorbeelden te noemen. Je zou er een bepaalde thematiek in kunnen leggen. Philip Pullman doet dat in The Golden Compass-trilogie. Op het eerste gezicht een kinderverhaal, maar daarachter ligt een verregaand statement over geloof en wetenschap. Ander voorbeeld. Joanne M. Harris schreef met The Gospel of Loki een verhaal dat geen spat origineel was wat betreft het plot. Maar het perspectief en de vorm maakten het. Een kans die ik zie liggen voor jouw verhaal is dat je het familiedrama op de voorgrond zet. Dus dat er achter dit plot een zee aan familie-gerelateerde emotie ligt (vertrouwen, liefde, zorg, trots, etc.). Dan wordt het thema de kracht van het verhaal, en dan is het plot dat hierboven staat een goede basis. Niet dat ik je aanraadt dat te doen, hoor. Je kunt alle kanten op! Doe met het verhaal wat jij wilt en wat voor jou goed voelt. Geniet van je vrijheid daarin. Laat je door niemand aan het twijfelen brengen over je eigen verhaal. Er zijn honderden redenen waarom goede verhalen goed zijn, en op een dag zal iemand het lezen en het verhaal prijzen om een eigenschap waarvan jij je niet eens bewust was. Dus hou een open geest. Denk op honderd verschillende manieren over je verhaal na. Probeer dingen uit. Wees niet bang om nieuwe dingen erin te verwerken (als het niet werkt, gooi je het er gewoon weer uit). Dan ontdek je vanzelf wel waar de kracht van jouw schrijven in zit.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 november 2014 - 15:38
De Draugen is een wezen met een vacht zo donker als de nacht en twee ogen zonder pupillen.
De Draugen lijkt mij iets belangrijker voor je verhaal dan deze summiere beschrijving. Zo groot als een muis? Zo klein als een stier? Zo volslank als Obelix? Zo slank als ... ? Er zijn nachten dat mijn schaduw scherper is dan overdag. Dat het oog zonder pupil is kan dus alleen de Nosai weten? De cyclus van 1000 jaar is mogelijk belangrijk. Waarom en hoe kan de Draugen weer terug komen.
Met deze macht wist hij zijn land te veroveren en daarna heel Hinokou (de wereld waar het verhaal zich afspeelt).
Hoe groot is Hinokou?
in Yiyukuni, het enige land dat niet in de macht van de vuurkoning is, leeft de zeventien-jarige Mizu in het dorpje Banshu.
Niet heel de wereld dus.
Het verhaal ontaardt in een familiedrama van grote proporties tussen Isao, Chiyo en Furo. Hoe het ook afloopt, de wereld zal nooit meer hetzelfde zijn.
Dat valt wel mee. Ik denk meer aan een 1000 jarige cyclus, en dan zal er dus weer rust [vrede] komen op jouw wereld.
Hij komt voor een keuze te staan die het lot van de wereld gaat bepalen.
Deze keuze is dan belangrijk?
Mizu moet de Draugen ontmoeten en vragen om een dienst waarmee hij een einde kan brengen aan de oorlog.
Welke dienst kan zo belangrijk zijn? Dat je een ander kan doden? Dat zou te simpel zijn. De innerlijke strijd in Mizu kan leiden tot totale opoffering, of totale macht.
Ik heb een plot bedacht en ben ook al bezig om het verhaal te schrijven, maar ik vraag me af of mijn plot interessant en origineel genoeg is.
Ja, ik denk dat het interessant kan zijn. Misschien ook origineel. Veel plezier met schrijven.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
25 november 2014 - 23:02
Bedankt voor de bemoedigende reacties! @Diana Silver Ik ben inderdaad van plan om het thema 'familie' centraal te laten staan. Ook het thema 'angst' moet een belangrijke rol krijgen. Bedankt voor je andere tips! @Yrret Al jouw vragen worden in het boek beantwoord.. ;)

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
25 november 2014 - 23:31
@Yrret Al jouw vragen worden in het boek beantwoord.. ;)
Dat is precies waarom het schier onmogelijk is om een verhaal op zijn samenvatting te beoordelen, inhoudelijk of anders. Het is alsof je iemand een ansichtkaart van Shanghai geeft en dan vraagt of hij het een interessante stad vindt. Sorry, dit is off-topic :) Succes!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
26 november 2014 - 7:57
@Diana Silver Dat klopt, het zijn ook maar de grote lijnen, maar ik kan moeilijk alles in zo'n samenvatting proppen of gaan verklappen. :P

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
18 december 2014 - 12:20
Hallo iedereen, ik heb een paar nieuwe ideeën die ik graag met jullie zou willen delen: -De Draugen was eerst een gewone man. Hij was een van de eerste mensen. De geest der aarde had een soort bibliotheek geschapen (equivalent van de tuin van eden) met daarin alle kennis. De mens mocht deze niet betreden. Norowa, een man, deed dit toch en vergaarde op die manier alle kennis. De geest der aarde strafte hem hiervoor: Norowa zou een alwetend wezen worden, maar slechts een keer in de duizend jaar zou hij zijn kennis met iemand kunnen delen en dat kon alleen met iemand die geen angst voor hem had. Als hij een bevreesde zou ontmoeten, zou hij juist alle kennis wegnemen van deze persoon. Sindsdien zijn er vier ontmoetingen geweest met een onbevreesde. De namen van de vier onbevreesden zijn ook de namen van vier landen in de wereld. Er is ook nog een vijfde land, maar nog nooit heeft iemand uit dat land de Draugen ontmoet. Kasai was de vierde die de Draugen ontmoette, maar ook de eerste met een slecht geweten. Hij vroeg om de kennis over het vuur, dat hij vervolgens gebruikte om de vier grootste landen over te nemen. Daarna zorgde hij ervoor dat alle kennis over de Draugen verloren ging, waardoor niemand hem meer zou ontmoeten. Één man ging echter ondergronds en gaf de informatie over de Draugen over van generatie op generatie, totdat uiteindelijk duizend jaren voorbij waren gegaan. De laatste nakomeling van de man speelde toen de informatie door aan het verzet, dat vervolgens een zoektocht organiseerde naar de volgende onbevreesde. Het verzet kwam er echter achter dat Kasai oorspronkelijk geen onbevreesde was, maar dat hij door zijn vader de angst was ontnomen. Het verzet wilde dit ook gaan doen, dus zochten ze een jonge jongen die omgevormd kon worden. Daar start dan mijn verhaal. Door deze verandering zou ik een ander hoofdpersoon krijgen, dus niet meer Mizu. Ik weet echter niet wie ik dan als hoofdpersoon zou willen. De jongen die wordt omgevormd, of de zoon van de verzetsleider, die bevriend raakt met de jongen. Wat vinden jullie hiervan?

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
18 december 2014 - 12:40
Ik vind het eens te meer een kloppend verhaal. Ik vind duizend jaar een onwaarschijnlijke tijd. Ik weet dat het fancy klinkt and all, maar in duizend jaar verandert er te veel. Als duizend jaar geleden (say, in het jaar 1014) een organisatie ondergronds ging omdat ze onder het bewind van toen niet mochten bestaan, zouden ze dan nu nog ondergronds zitten? Welnee. Als in het jaar duizend een tiran de gehele bekende wereld over had genomen, zou diens heerschappij dan anno 2014 nog van belang zijn? Nauwelijks. Ik weet dat het fantasy is en daarin mag je dit soort dingen best een beetje overdrijven, maar 1000 jaar... Ik denk dat je in de problemen gaat komen met je world-buidling. Een van de langst overlevend beschavingen was die van het Oude Egypte, en die ging 3000 jaar mee. Jouw beschaving zou al 5*1000 = 5000 jaar oud moeten zijn. Hoeveel tradities, verworvenheden, geschiedenis, collectieve herinnering, sociale hiërarchiën en verloren ruïnes zouden er zijn? Wil je dit geloofwaardig maken, dan moet je minstens 1000 jaar (maar bij voorkeur 5000 jaar) aan geschiedenis in elkaar zetten. Duizend jaar aan strijdende grootmachten, onderduikers, instandhouding van tradities, overlevering, etc. etc. Het risico wanneer je deze tijd níet voldoende uitwerkt, is dat je wereld oppervlakkig en nep aan zal voelen. Ik zeg niet dat dat niet kan. Je kunt zo'n wereld in elkaar zetten, met geloofwaardige diepgang en uitwerking. De vraag is of je jezelf voor zo'n opgaaf wil stellen. Ik denk dat het gehele project haalbaarder wordt (en sneller geloofwaardig), als je die 1000-jarentermijn wat zou inkorten.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 december 2014 - 12:42
In fantasy komen tijdsaanduidingen beter tot zijn recht in generaties. Of desnoods in tijdperken waarbij een zeer grote ramp of geologische gebeurtenis de scheidslijn is. Jaren zijn natuurlijk ook erg christelijk en Jezus liep waarschijnlijk niet rond in jouw wereld.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
18 december 2014 - 12:45
@Diana Silver Wat als ik er 200 jaar van maak? Dan zitten er toch een paar generaties tussen, maar is het toch niet te lang Je spreekt jezelf trouwens wel tegen. Je zegt eerst dat je het een kloppend verhaal vindt, en vervolgens geef je allemaal redenen waarom het niet klopt ;p

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
18 december 2014 - 13:12
Ik vind het verhaal kloppend, maar de tijdspanne waarop het gebeurt niet ;) 200, bijvoorbeeld. Misschien kun je het keuzeproces omdraaien: verzin eerst wat er allemaal in de geschiedenis moet gebeuren, en tel daarna de jaartallen bij elkaar op. Maar 't kan zijn dat het voor jouw beter werkt om eerst een aantal jaren te hebben en die daarna in te gaan vullen. 't Is maar wat jou beter ligt :) Brengt me op een andere gedachte: je zou ook een verklarende mythe in elkaar kunnen zetten voor die termijn. 273 jaar, 2 maanden en 14 dagen, met de terugkomst van een komeet, of precies 333 jaar, omdat dat de leeftijd was van de eerste Mens, of...

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
18 december 2014 - 19:11
Als duizend jaar geleden (say, in het jaar 1014) een organisatie ondergronds ging omdat ze onder het bewind van toen niet mochten bestaan, zouden ze dan nu nog ondergronds zitten?
Het antwoord is ja voor wie gelooft dat de Illuminati nog steeds bestaan. ;) Je hebt een mooi achtergrondverhaal bedacht voor de Draugen! Daar kun je mooie dingen mee doen. Heeft de Draugen spijt van wat hij toen heeft gedaan? Is hij eenzaam? Kijkt hij naar zichzelf in de weerspiegeling van het water en vervloekt hij de geest der aarde dat hij nooit meer een mens kan zijn? Zoals je het nu neerzet, lijkt het inderdaad behoorlijk op het verhaal over Adam en Eva. Maar dat hoeft geen probleem te zijn. Wel vraag ik me af wie de geest der aarde precies is. Is het een soort god? Is het dé god van de wereld? Bestaat hij nu nog, en aanbidden mensen hem? En waarom is het zo dat wanneer een bevreesd iemand de Draugen ontmoet, de Draugen dan als het ware alle kennis uit diegene zuigt? Waarom gebeurt dat niet met een onbevreesd iemand? (wel of geen angst kennen, hoe is dat gekoppeld aan kennis kunnen delen met de Draugen?) Je idee over het verzet en het plan om van een jongen een onbevreesde te maken zoals Kasai, dat is erg gaaf. Daar kun je natuurlijk de nodige dingen bij laten kijken: hoe moeilijk is het om zoiets te doen? Is het pijnlijk of wreed? Weet de jongen zelf ook wat hem te wachten staat, of misleid het verzet hem om hem vervolgens tegen zijn wil om te vormen? Over de keuze van de hoofdpersoon: dat kan ik moeilijk zeggen, want ik ken je verhaal niet. Een hoofdpersoon moet iets speciaals hebben, er moet hem iets speciaals overkomen. Wat dat betreft denk ik dat de jongen die uiteindelijk wordt omgevormd een leuke keuze is. Met hém gaat het uiteindelijk allemaal gebeuren, het verhaal draait om hém! Niet om zijn vriend. Die kan wel een grote rol spelen voor je hoofdpersonage. En als je ervoor kiest dat het verzet de jongen in de val lokt om hem om te vormen... zal de jongen dan niet boos worden op zijn vriend, omdat hij het gevoel heeft dat zijn vriend hem heeft verraden? Wist die vriend misschien helemaal niets van de plannen van het verzet, of wist hij al die tijd al wat ze van plan waren? Probeert hij op het laatste moment het verzet nog tegen te houden? En als je niet goed kunt kiezen: waarom maak je ze niet allebei tot hoofdpersoon? Dan schrijf je soms vanuit de jongen, soms vanuit zijn vriend, en kun je verschillende gezichtspunten verwerken. Zorg dan wel dat belangrijke gebeurtenissen, zoals het omvormen zelf, wel worden verteld vanuit de persoon die dat het heftigste beleeft (in dit geval de jongen in plaats van zijn vriend), daardoor wordt het verhaal intenser. Zo beleeft de lezer het zelf, in plaats van dat hij van een afstandje toekijkt.

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
18 december 2014 - 19:16
Als duizend jaar geleden (say, in het jaar 1014) een organisatie ondergronds ging omdat ze onder het bewind van toen niet mochten bestaan, zouden ze dan nu nog ondergronds zitten?
Het antwoord is ja voor wie gelooft dat de Illuminati nog steeds bestaan. ;) Je hebt een mooi achtergrondverhaal bedacht voor de Draugen! Daar kun je mooie dingen mee doen. Heeft de Draugen spijt van wat hij toen heeft gedaan? Is hij eenzaam? Kijkt hij naar zichzelf in de weerspiegeling van het water en vervloekt hij de geest der aarde dat hij nooit meer een mens kan zijn? Zoals je het nu neerzet, lijkt het inderdaad behoorlijk op het verhaal over Adam en Eva. Maar dat hoeft geen probleem te zijn. Wel vraag ik me af wie de geest der aarde precies is. Is het een soort god? Is het dé god van de wereld? Bestaat hij nu nog, en aanbidden mensen hem? En waarom is het zo dat wanneer een bevreesd iemand de Draugen ontmoet, de Draugen dan als het ware alle kennis uit diegene zuigt? Waarom gebeurt dat niet met een onbevreesd iemand? (wel of geen angst kennen, hoe is dat gekoppeld aan kennis kunnen delen met de Draugen?) Je idee over het verzet en het plan om van een jongen een onbevreesde te maken zoals Kasai, dat is erg gaaf. Daar kun je natuurlijk de nodige dingen bij laten kijken: hoe moeilijk is het om zoiets te doen? Is het pijnlijk of wreed? Weet de jongen zelf ook wat hem te wachten staat, of misleid het verzet hem om hem vervolgens tegen zijn wil om te vormen? Over de keuze van de hoofdpersoon: dat kan ik moeilijk zeggen, want ik ken je verhaal niet. Een hoofdpersoon moet iets speciaals hebben, er moet hem iets speciaals overkomen. Wat dat betreft denk ik dat de jongen die uiteindelijk wordt omgevormd een leuke keuze is. Met hém gaat het uiteindelijk allemaal gebeuren, het verhaal draait om hém! Niet om zijn vriend. Die kan wel een grote rol spelen voor je hoofdpersonage. En als je ervoor kiest dat het verzet de jongen in de val lokt om hem om te vormen... zal de jongen dan niet boos worden op zijn vriend, omdat hij het gevoel heeft dat zijn vriend hem heeft verraden? Wist die vriend misschien helemaal niets van de plannen van het verzet, of wist hij al die tijd al wat ze van plan waren? Probeert hij op het laatste moment het verzet nog tegen te houden? En als je niet goed kunt kiezen: waarom maak je ze niet allebei tot hoofdpersoon? Dan schrijf je soms vanuit de jongen, soms vanuit zijn vriend, en kun je verschillende gezichtspunten verwerken. Zorg dan wel dat belangrijke gebeurtenissen, zoals het omvormen zelf, wel worden verteld vanuit de persoon die dat het heftigste beleeft (in dit geval de jongen in plaats van zijn vriend), daardoor wordt het verhaal intenser. Zo beleeft de lezer het zelf, in plaats van dat hij van een afstandje toekijkt.
Of desnoods in tijdperken waarbij een zeer grote ramp of geologische gebeurtenis de scheidslijn is.
Hoe zie je die geologische gebeurtenissen voor je? De vorming van een gebergte kan moeilijk als scheidslijn tussen tijdperken dienen, lijkt me... Of bedoel je meer zoiets als een grote overstroming of aardbeving?