Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#31 wat is er aan de hand?

 20 november 2014 - 21:07
Wekelijkse opdracht #31 Wat is er aan de hand? Ik heb niet eens een telefoon waarop je een alarm kunt instellen. Maar mijn ogen dichtdoen klinkt wel heel aantrekkelijk. Dat ik al weet hoe dit gaat eindigen, weerhoudt me geenszins. Achter me hoor ik de oudste naar de kast lopen. Plof slof plof slof. Niet bepaald lichtvoetig. Ik hoor papier ritselen en de tekendoos rammelen. De kast klapt dicht, net iets te hard, natuurlijk. Plof slof plof slof. Daar schuift een stoel. Klettert de boel op tafel. Rttssssjj gaat potlood over papier. Rtssss rtsss. Ze mummelt er wat bij in zichzelf. Schuif, plof slof. Daar rammelt de nieuwe stempelset die vanochtend verdeeld over de beide dames hun schoenen gevonden werd. Ik moet niet vergeten nog wat voor zaterdag te kopen. Voor de jongste, althans, de grote krijgt loom-elastiekjes. Ondingen. Intussen voel ik een flinke schop in mijn buik. Meneer is wakker. Wat stond er ook alweer in de opdracht? Mocht ik helemaal niet bewegen? Wel voelen, toch? Ik leg mijn hand op mijn buik en duw zachtjes. Ja hoor, gelijk een schop terug. Ik voel mezelf glimlachen terwijl we nog wat heen en weer duwen. Achter me worden stempels op papier geploft. Hoop ik. Zou een leuke ontknoping van de schrijfopdracht zijn als dadelijk mijn hele huis ondergestempeld blijkt. Maar zo'n kind is het niet. Sinterklaasliedjes veranderen in liedjes over de dieren die ze stempelt. Heel zachtjes. Steeds zachter. Steeds verder weg. “Mama, wat is eigenlijk jouw lievelingsdier?” Ik kijk automatisch op de klok. Bijna dertig minuten heb ik geslapen. Het lieve kind heeft een complete jungle getekend met gestempelde beesten erin en op achterzijde de letters van haar naam reeds voorzien van haar favoriete dieren. Twee m-en en twee a's wachten nog op versiering. De jongste moet uit bed worden gehaald. Ik voel me niet bijzonder geïnspireerd.

Profile picture for user W Rynlandt
W Rynlandt

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 november 2014 - 21:18
Zo lief schrijvenmaar. Alleen een allerliefste moeder kan dit schrijven. Nee... ik ga vijftien minuten zwijgen... nog eens herlezen... en in stilte genieten.

Geen afbeelding
Johanna B.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 november 2014 - 22:24
Dit is een stukje uit het leven van een mama :). Om die reden heb ik deze opdracht (of eigenlijk de poging tot de opdracht) niet thuis gedaan. Zoals Jan P. zegt: Dit is teder. Een blik in het gezin van Schrijvenmaar. Ik vond het een mooi uitzicht.

Geen afbeelding
Angelieke Uittenbogaard

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 november 2014 - 14:48
Wat ben ik blij dat jij zo'n lief kind hebt en dat hij/zij niet je hele huis in een jungle heeft veranderd. Erg mooi stukje dat eindigt in een tukje. Jij kon je dus goed ontspannen. Ik heb het erg graag gelezen.

Geen afbeelding
maddbrug

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 november 2014 - 14:57
Wat een zacht en teder verhaaltje, een huiselijk tafereel wat ik direct voor mij zie. Ik vond het erg prettig om te lezen.

Geen afbeelding
Lilithx

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 november 2014 - 15:08
Ik had je tekstje al gelezen, maar kon niet onmiddellijk een reactie geven. Door mijn eigen kinderwens was het eigenlijk ietwat pijnlijk om te lezen en toch voelde ik de tederheid in mijn hart.

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 november 2014 - 17:42
Het voordeel van welopgevoede kinderen, dat je ze een half uur met stempelinkt in de weer kunt laten zonder dat je na afloop met wasbenzine en spiritus op je meubels moet gaan zitten boenen om die klerezooi er weer uit te krijgen. Wat natuurlijk niet lukt. Leuk gezinsverhaaltje heb je geschetst, schrijvenmaar. Wie stelde hier ook alweer voor om 1 februari met z'n allen naar München te komen? Ben je dan paraat?

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 23 november 2014 - 19:53
Toch jammer dat de hele kamer er niet onder gestempeld werd. Een hand op de buik leggen is ook bewegen. Ja, ik wil graag iets te zeuren hebben. Het is een prettig stukje om te lezen. Goede sfeer.

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 november 2014 - 20:08
Wat een heerlijk stukje! :) Die powernaps zijn zalig als je zwanger bent. Helaas voldoen ze bij mij niet meer nu we ouder zijn! Het uitschrijven van de geluiden haalde mij uit jouw verhaal waardoor ik ze overbodig vind. De sfeer komt al duidelijk en goed over. Bovendien heb jij dan meer woorden om ons mee te laten genieten van jouw grote geluk: de tevredenheid in jouw hoofd met op de achtergrond harmonisch de rustige geluiden van een jong gezin. Dank je wel voor deze herinnering. Ik heb het toen precies zo ervaren tijdens mijn zwangerschapsverlof! :nod:

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 november 2014 - 21:46
Dank allen voor jullie reacties; ik ben inderdaad gezegend met lieve kinderen en de gelegenheid daarvan te genieten. Ik wist het hoor, Tja, dat ik die hand bewoog, maar het kon me lekker niets schelen. Ik wist ook dat deze opdracht me geen nieuwe inzichten en inspiratie ging brengen, omdat ik in slaap zou vallen, maar grappig genoeg, als je dat gewoon opschrijft, heb je toch ook een verhaal.

Geen afbeelding
Schrijfcoach Joey Brown

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 november 2014 - 23:38
Even een reactie, als "de schrijfdocente die jou deze opdracht gaf": Wat me opvalt: in een reactie schrijf je "ik wist ook dat deze opdracht me geen nieuwe inzichten en inspiratie ging brengen". Waarom haal je jezelf op die manier onderuit? Jouw invulling van de opdracht, behoort tot de beste en meest originele. Je hebt vooraf de foute redenering gemaakt, namelijk dat je mag verwachten dat een opdracht als deze je inspiratie brengt. Dat doet die inderdaad, maar meestal niet op de manier dat je het verwacht :-) Goed: we zijn als lezer mee aanwezig, midden in een scène. We zien, horen, voelen de kinderen rondom en in je. Je tekst start met een ongelooflijke zin "ik heb niet eens een telefoon waarop ik een alarm kan instellen ..." want hiermee typeer je je personage (als een vrouw die zich materiële luxe ontzegt - alles voor een ander). Ik las een warme, tedere tekst. Een column. Hier en daar wat bijschaven, en het kan zo mee in een vrouwentijdschrift. Goed gedaan hoor.

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 november 2014 - 9:23
@manamahouse: Dank voor je uitgebreide reactie, en uiteraard de complimenten (nu nog het juiste vrouwenblad vinden ... ;) ) De inspiratie was niet nieuw, omdat ik me regelmatig door mijn kinderen laat inspireren, ik observeer ze graag, soms inderdaad ook zonder kijken; zodra ik de opdracht las, wist ik hoe eea zou verlopen -een heerlijk rustmoment waarin de oudste haar weg zou vinden en ik in slaap zou vallen. Dat was wat ik bedoelde met die opmerking. (Het "gegarandeerd raak je geinspireerd" uit de opdracht deed mij inderdaad wel bijzonderder momenten voorstellen, medesollers die in de bushalte bijna door de ambulance afgevoerd worden, op het station in zichzelf pratende zwervers naast zich krijgen, enz., dingen die de fantasie zouden prikkelen, maar iedereen bleef vooral dicht bij zichzelf.)

Profile picture for user Siv
Siv

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 november 2014 - 9:27
Het is al door anderen gezegd, maar dit vind ik een mooi huiselijk stukje. Moeder ontspannen op de bank, kind op de achtergrond bezig en het kind in je buik die zich roert.