wekelijkse schrijfopdracht # 30

NEE Het is stil in de grote zaal van de hemel. Tot plotseling de stilte wordt doorbroken. Een kreet weerklinkt. “Nee, ik wil niet!” Gevolgd door een zacht gejammer. Er vormt zich een cirkel van personen rond een jonge vrouw die “Nee, ik wil niet” blijft herhalen. Met zachte aandrang wordt de vrouw naar de hemelpoort geduwd. Ze stribbelt tegen en klemt zich vast aan de omstaanders die met deernis het tafereel volgen. Maar onverbiddelijk wordt ze door de poort naar buiten gestoten. Het wordt terug stil in de zaal. “Ze wil niet terug naar de aarde”, fluistert iemand. “Ze wil hier blijven, hier in de rust en de vrede.” “Dat is begrijpelijk”, fluistert een ander. “Het leven waar ze aan moet beginnen is niet eenvoudig. Ze zal liefde ontberen; gebrek aan respect ondergaan en door de haar omringende mensen zelden begrepen worden. Tja, het leven is een harde leerschool voor gevoelige zielen. Maar ze redt het wel. Ze zal terugkomen met een schat aan ervaringen en een dieper liefdegevoel voor alle levende schepselen.” Een kind verlaat schreiend de beschermende moederschoot........groeit op, wordt een jonge vrouw, een volwassen vrouw, een rijpere vrouw die door de hoogten-en dieptepunten van het leven en de liefde gaat. Op een dag staat ze voor de spiegel en zegt: “Ik ben een oude vrouw geworden. Weldra zal ik sterven." Ze kijkt naar buiten, naar de blauwe lucht met zijn witte wolken. Naar de zon die een gouden glans legt over de rozen in haar tuin, over de duiven die koerend op de dakgoot zitten. Ze voelt hoe zijn stralen haar kleine wereldje verwarmen en verlichten. Ze begrijpt dat ze zacht terug naar de hemelpoort wordt gedreven. Ze stribbelt tegen. “Nee, ik wil de wereld niet verlaten. Ik wil niet. Nee, nee, nee!”