Wekelijkse schrijfopdracht # 30

Nee tegen OSAS Op haar stoel had zij hem sinds uren de rug toegedraaid en het werd later en later. Het werd zelfs godsgruwelijk laat en over een paar uur was zij geacht haar oren te laten bevolken door stemmen. Snaterende, opeisende, valse, eerzuchtige, schreeuwende, bedelende, kwijlende, neerbuigende, vloekende, getraumatiseerde, verontwaardigde, dreigende, schunnige, op geld beluste, huilende, criminele, deerniswekkende, zich vastklampende stemmen. Haar gespannen rug was onverbiddelijk . Zij wist dat hij achter haar lag, onbeweeglijk en starend. Hij had vandaag zijn entree gemaakt en met afgrijzen had zij hem bekeken. Hij was grijs, zijn ogen blikkerden en de ondefinieerbare geur die zijn oneindige slurf afscheidde, deed haar kotsen. Ik ben naar de ratsmodee, verzuchtte zij, maar ik zal hem trotseren tot het bittere einde. Hij kan de vliegendevinkentering krijgen; ik ga mij niet vergeven. Schuifelend langs de muren, maakte zij een omtrekkende beweging om in de badkamer te geraken. En onverstoorbaar luisterde hij naar haar geruis en geklater. ‘Ik flikker je eruit, stante pede,’ siste zij tussen haar gepoetste tanden toen zij eindelijk in haar twijfelaar belandde. En van dichtbij hoorde zij zijn gereutel dat haar smeekte hem over zich heen te trekken. Hij wilde nieuw leven geven door haar een stroom onafgebroken zuurstofbelletjes in te pompen.